Groothertog Sergei Aleksandrowitsj van Rusland

Hierdie naam is volgens die Oos-Slawiese gebruik; die patroniem is Aleksandrowitsj en die van is Romanof.

Sergei Aleksandrowitsj
Groothertog

Huis Romanof
Vader Aleksander II van Rusland
Moeder Prinses Marie van Hesse-Darmstadt
Gebore 11 Mei [O.S. 29 April] 1857,
Tsarskoje Selo, Russiese Ryk
Oorlede 17 Februarie [O.S. 4 Februarie] 1905,
Moskou, Russiese Ryk
Eggenote Prinses Elisabeth van Hesse-Darmstadt

Groothertog Sergei Aleksandrowitsj (Russies: Сергей Александрович; 11 Mei [O.S. 29 April] 1857 – 17 Februarie [O.S. 4 Februarie] 1905) was die vyfde oudste seun en sewende oudste kind van keiser Aleksander II van Rusland. Hy was ’n invloedryke figuur tydens die bewind van sy broer keiser Aleksander III en sy broerskind keiser Nikolaas II, wat ook sy swaer was deur Sergei se huwelik met Elisabeth, die suster van keiserin Aleksandra.[1]

 
Groothertog Sergei en sy vrou, Elisabeth.

Vanweë die groothertog se opvoeding het hy baie belanggestel in die kuns en kultuur. Nes die ander manlike lede van die Huis van Romanof het hy ’n militêre loopbaan gevolg. In 1882 het sy broer Aleksander III hom aangestel as bevelvoerder van die 1ste Bataljon Preobrazjenski-lyfwagregiment, ’n pos wat hy tot in 1891 beklee het. In 1889 is hy bevorder to die rang van generaal-majoor.

Hy is in 1884 getroud met prinses Elisabeth van Hesse-Darmstadt, ’n kleindogter van koningin Victoria. Hulle het nie kinders gehad nie, maar het die voogde geword van sy broer groothertog Paul Aleksandrowitsj se twee kinders: groothertogin Maria Pawlowna en groothertog Dmitri Pawlowitsj.

Tussen 1891 en 1905 was Sergei goewerneur-generaal van Moskou. Sy reputasie het effens skade gelei nadat hy daarvan beskuldig is dat hy deels verantwoordelik was vir die Chodinka-tragedie, wat tydens die viering van Nikolaas II se kroning tot die dood van duisende inwoners gelei het. As goewerneur-generaal van Moskou was hy aan die begin sy loopbaan verantwoordelik vir die uitsetting van Moskou se 20 000 Jode, en hy het ’n studentebeweging onderdruk om die verspreiding van rewolusionêre idees te keer. Weens sy konserwatiewe beleidrigtings, wat selfs deur mense van sy tyd as esktreem beskou is, is hy as ’n reaksionêr beskou.

In 1894 het Sergei lid van die Staatsraad geword en in 1896 is hy bevorder tot luitenant-generaal en bevelvoerder van die militêre distrik Moskou. Nadat ’n terroriste-organisasie hom geteiken het, is hy in 1905 in die Kremlin in ’n sluipmoordbomaanval vermoor.

Sien ook

wysig

Verwysings

wysig
  1. Zeepvat, Charlott. Romanov Autumn: stories from the last century of Imperial Russia. Sutton Publishing, 2000. ISBN 9780750923378

Eksterne skakels

wysig