Adam i Jewa
Adam i Jewa – pòstacje, jaczé w abrahamicznëch religiach ùwôżóné są za pierszëch lëdzy na zemi (i starszich wszëtczich wespółczasnëch ji mieszkańców).
W Biblii historiô Adama i Jewë zawiartô je w Knédze Zôczątków (rozdzél 1-5). Przebëwalë òni w ògrodze w Edenie, ale nie bëło jima wòlno jesc z brzadu drzewa pòznaniô dobrotë i zła. Wąż òbiecôł Jewie, że czej zjédzą z z tegò drzewa, to mdą jak Bòg. Skùszonô Jewa wzãła z tegò brzadu i zjadła, a dała téż Adamòwi i òn zjódł. Nen lëchi ùczink sprawił, że Pón Bóg wënëkôł człowieka z raju i pòstawił na pòrénk òd ògroda Eden cherubinów i ògnisti miecz sklący.
Adam i Jewa w kaszëbsczi kùlturze[edicëjô | editëjë zdrój]
Nadczidka ò pierszich lëdzach pòjôwiô sã w pòwiescë „Żëcé i przigòdë Remùsa” Aleksandra Majkòwsczégò we fragmeńce:
- Nobarżij jô lgnął do historeji Starigo Zokonu. Beła to moja pjerszô ksążka z wobrozkami, chdze na pjerszi stronje sedzoł Bog Wojc na tędze, a na zemji Jadom i Jeva vestrzod vszeternoskjich zvjerząt.[1]
Lëteratura[edicëjô | editëjë zdrój]
- Knéga Zôczątków, z hebrajsczégò jãzëka na kaszëbsczi przełożił ò Adam Ryszard Sikora OFM, Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie Zarząd Główny, Gdańsk 2015, ss. 27 – 30.
