Latin

edit

Alternative forms

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

prīncipālis pars f (genitive prīncipālis partis); third declension (Late Latin, grammar)

  1. either of the active and passive voices, regarded as the principal parts of the verb
  2. either of the noun and the verb, regarded as the principal partēs ōrātiōnis
    • a. 527, Priscianus Caesariensis, Institutiones Grammaticae, in Augustus Krehlius, editor, Prisciani Caesariensis Grammatici Opera, Volumen primum, cont. De Arte Grammatica libros XVI., Lipsia: Libraria Weidmannia, published 1819, book XI, chapter i, § 5, page 518:
      Unde rationabiliter hoc nomen est ei a grammaticis inditum, per confirmationem duarum partium orationis principalium.
      (please add an English translation of this quotation)
    • ibidem, book XI, chapter ii, § 7, page 519:
      Multo melius igitur quam principales et egregias partes nomen dicunt et verbum, alias autem his appendices.
      (please add an English translation of this quotation)
    • ibidem, book XII, chapter vi, § 52, page 557:
      Principales igitur duae partes, nomen et verbum, et quae loco eorum funguntur, hoc est participium et pronomen, supradictos numeros habent in declinatione.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

edit

Third-declension adjective with a third-declension noun (i-stem, ablative singular in -e or occasionally ).

Case Singular Plural
Nominative prīncipālis pars prīncipālēs partēs
Genitive prīncipālis partis prīncipālium partium
Dative prīncipālī partī prīncipālibus partibus
Accusative prīncipālem partem prīncipālēs partēs
prīncipālēs partīs
prīncipālīs partēs
prīncipālīs partīs
Ablative prīncipālī parte
prīncipālī partī
prīncipālibus partibus
Vocative prīncipālis pars prīncipālēs partēs

Descendants

edit
  • English: principal part (calque)