Latin

edit

Etymology 1

edit

From sēsqui- (one and a half) +‎ -plus (-fold).

Alternative forms

edit

Pronunciation

edit

Adjective

edit

sēscuplus (feminine sēscupla, neuter sēscuplum); first/second-declension adjective

  1. one and a half times as much, having the ratio of three parts to two
    • early 7th c. CE, Isidore of Seville, Etymologiae sive Origines 1.17:[1]
      In his duobus per divisionem pedes legitimi colliguntur. Aequa divisio est quotiens arsis et thesis aequali temporum divisione caeduntur. Dupla, quotiens ex his unum alterum duplo vincit. Sescupla vero est, quotiens unum alterum sescuplo superat. In simpla enim eius parte unus plus invenitur: in dupla unus minus habetur. Sescum enim dimidium dicitur.
Declension
edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sēscuplus sēscupla sēscuplum sēscuplī sēscuplae sēscupla
Genitive sēscuplī sēscuplae sēscuplī sēscuplōrum sēscuplārum sēscuplōrum
Dative sēscuplō sēscuplō sēscuplīs
Accusative sēscuplum sēscuplam sēscuplum sēscuplōs sēscuplās sēscupla
Ablative sēscuplō sēscuplā sēscuplō sēscuplīs
Vocative sēscuple sēscupla sēscuplum sēscuplī sēscuplae sēscupla

Etymology 2

edit

From sexcuplus (sixfold) with simplification of -x- to -s-, either as part of the general tendency to simplify [ks] to [s] before a consonant, or more specifically by the dissimilation of [ksk] to [sk] also seen in words such as sescentī, escendō.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

sescuplus (feminine sescupla, neuter sescuplum); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of sexcuplus

References

edit
  1. ^ Isidore of Seville: The Etymologies (or Origins). Book 1. Edited by W. M. Lindsay, first published by Oxford University Press, Oxford, 1911. Republished online at LacusCurtius by Bill Thayer.

Further reading

edit