ტოკატა და ფუგა რე მინორი (BWV 565)

ტოკატა და ფუგა რე მინორი, BWV 565იოჰან სებასტიან ბახის ნაწარმოები, რომელიც ბაროკოს სტილის ყველაზე ცნობილ ევროპულ საორგანო ნაწარმოებად ითვლება. მუსიკის ზოგიერთმა მკვლევარმა ეჭვქვეშ დააყენა ბახის ავტორობა[1], თუმცა თანამედროვე გაბატონებული მოსაზრებით იგი წარმოადგენს ბახის კომპოზიტორული განვითარების ერთ-ერთ იმ ფაზაზე შექმნილ მუსიკას, რომლიდანაც მცირე რაოდენობის ნაწარმოებებია შემორჩენილი.

უძველესი დღემდე შემორჩენილი ხელნაწერის თავფურცელი. იოჰანეს რინგკი, 1750 წლის შემდეგ
ტოკატა და ფუგა რე მინორი

ნაწარმოები შედგება სამი ნაწილისაგან: პირველია ტოკატაპრელუდია სწრაფი ტემპითა და ძლიერი აკორდებით; მას მოსდევს ოთხხმიანი ფუგა, რომელიც თავის მხრივ მესამე დამამთავრებელ ნაწილს, ე. წ. „რეჩიტატივოს“ უერთდება და დასაწყისის იმპროვიზატორულ ხასიათს იღებს. სამივე ნაწილი ერთმანეთთან მოტივითა და ჰარმონიითაა დაკავშირებული.

ლიტერატურა

რედაქტირება
  • Timothy Albrecht: Musical Rhetoric in J.S. Bach's Organ Toccata BWV 565. In: Organ Yearbook. 11, 1980, ISSN 0920-3192.
  • Eric Lewin Altschuler: Were Bach's Toccata and Fugue BWV 565 and the Ciacconia from BCW 1004 Lute Pieces?. In: The Musical Times. 146, Nr. 1893, 2005, ISSN 0027-4666, S. 77–87.
  • Bernhard Billeter: Bachs Toccata und Fuge d-moll für Orgel BWV 565 – Ein Cembalowerk?. In: Die Musikforschung. 50, Nr. 1, 1997, ISSN 0027-4801, S. 77–80.

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება