Robertus Franciscus Romulus Bellarminus[1] (natus Monte Politiani die 4 Octobris 1542; obiit die 17 Septembris 1621) fuit illustris theologus, Iesuita, scriptor, et cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae.

Vexillum generale cardinalis
Robertus Bellarminus
Cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae
Robertus Bellarminus
archiepiscopus emeritus Archidioecesis Capuanus
Natus 4 Octobris 1542
presbyter ordinatus 1570
episcopus nominatus 1602
Cardinalis promulgatus 3 Martii 1599
a papa Clemente VIII
Mortuus 17 Septembris 1621

Beatus anno 1923, sanctus anno 1930, et Doctor Ecclesiae anno 1931 a Papa Pio XI creatus est.

Mater, Cynthia Cervini, Papae Marcelli II soror erat.

 
Dottrina cristiana breve, 1752
  • Disputationes de Controversiis Christianae Fidei adversus hujus temporis hereticos;
  • De Exemptione clericorum et De Indulgentiis et Jubilaeo, anno 1599, sed postea iuncta in De Controversiis
  • De Transitu Romani Imperii a Graecis ad Francos (1584)
  • Responsio ad praecipua capita Apologiae . . . pro successione Henrici Navarreni (1586)
  • Judicium de Libro quem Lutherani vocant Concordiae (1585)
  • Responsio Matthaei Torti ad librum inscriptum Triplici nodo triplex cuneus 1608
  • Apologia Bellarmini pro responsione sub ad librum Jacobi Magnae Britanniae Regis (1609)
  • Tractatus de potestate Summi Pontificis in rebus temporalibus, adversus Gulielmum Barclay (1610)
  • Admonitio ad Episcopum Theanensem nepotem suum quae sint necessaria episcopo (1612)
  • Exhortationes Domesticae
  • Conciones habitae Lovanii
  • De Ascensione mentis in Deum (1615)
  • De Aeterna felicitate sanctorum (1616)
  • De gemitu columbae (1617)
  • De septem verbis Christi (1618)
  • De arte bene moriendi (1620)
  • De Scriptoribus ecclesiasticis (1615)
  • De Editione Latinae Vulgatae, quo sensu a Concilio Tridentino definitum sit ut ea pro authentica habeatur
  • In omnes Psalmos dilucida expositio (1611).

Nexus externi

recensere