Smalcaldia est oppidum in Thuringia, circuli Schmalkalden-Meiningen.

Wikidata Smalcaldia
Res apud Vicidata repertae:
Smalcaldia: insigne
Smalcaldia: insigne
Civitas: Germania
Locus: 50°43′0″N 10°27′0″E
Numerus incolarum: 20 065
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis

Gestio

Procuratio superior: Circulus Schmalkalden-Meiningen

Geographia

Superficies: 105.38 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Schwallungen, Christes, Steinbach-Hallenberg

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Waiblinga, Recklinghusium, Remscheidium, Montana

Tabula aut despectus

Smalcaldia: situs
Smalcaldia: situs
Oppidum anno 1900 depictum
Smalcaldia sicut Matthaeus Merian Senior anno 1655 in "Typographia Hassiae" depinxit.

Primum Smalcadiae mentio facta est anno 874 cum in tabulis nomen „villa Smalcalta“ apparuit. Creditur ius urbis accepisse a Thuringiae lantgraviis circa annum 1180.

Historia

recensere

In valle fluminis Schmalkalden sita est Smalcaldia, cuius prima mentio anno 874 facta est. In cursu historiae saepissime possessores mutati sunt. Post 1050 Herbipolitana fuit, tunc venerunt regnatum Ludovicidi et (mortuo Henrico Raspes) Hennebergenses. Anno 1335 mercatorium oppidum privilegia urbana nactum est Bernardo Hennebergensi annuente. Anno 1521 urbs sub iurisdictionem Hassicam venit, anno 1866 Borussica facta est, anno 1945 denique Thuringiensis.

Non solum ferra multa exercebantur, etiam fabri et armorum fabricatores urbem divitem reddebant. In nodo commeatorio situm oppidum nostrum saeculis XV et XVI vere efflorebat. Anno 1531 principes et consiliarii protestantes foedus fortissimum efficaxque contra imperatorem Carolum V iniebant, quod Theodisce Schmalkaldischer Bund nuncupatur. Diaeta anno 1537 habita Martinus Lutherus articulos Smalcaldienses (Schmalkaldische Artikel) pepigit, quibus incepta communia rursus stipulabatur. Attamen protestantes cladem magnam anno 1547 apud Mühlberg acceperunt.

Res aspectabiliores

recensere

Lantgravius Hassicus Gulielmus IV annis a 1584 ad 1590 burgum quattuor alarum tamquam sedem aestivam erigi iussit. In burgo isto Theodisce Wilhelmsburg appellato, qui secundum genus Renascentiae deflorescentis constructus est, visu dignae sunt multae res: aula maxima festiva, fanum castellanum, museum amplum et variis in tabulatibus dispersum, opera udo illata de legenda Iwein.

Urbis centrum aedibus protegendis feliciter pullulat. Inter opera craticia permulta mentio fiat de Casa Lutheri (Lutherhaus), de Caminata lapidea (Steinerne Kemenate), de curia, de pulchra et spatiosa Ecclesia Sancti Georgii. Optime conservabantur etiam moenia bis fortificata et sic dicta Aula Hassica (Hessenhof). Ibi versio originalis operum ude illatorum de Iwein inveniuntur, qui cyclus pictorius circa annum 1220 confectus inter opera antiquissima sui generis saecularia numeratur.

Tractatio mercedum ferrearum quoque inter industrias magni momenti fuit, unde in urbis parte occidentali museum Neue Hütte instituerant cum furno giganti 10 metrorum. Metalla musealia visitanda Finstertal in Asbach nos bene informant de metallicis in Silva Thuringiensi operam dabantibus.

Nexus externi

recensere
  Lege Σμαλκάλτεν ("Smalcaldia") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam