Mons Argentarius (municipium)
Appearance
Vide etiam paginam discretivam: Mons Argentarius (discretiva).
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 42°26′7″N 11°7′0″E, 42°26′4″N 11°7′10″E
Numerus incolarum: 11 888
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Monte Argentario
Locus: 42°26′7″N 11°7′0″E, 42°26′4″N 11°7′10″E
Numerus incolarum: 11 888
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Monte Argentario
Gestio
Procuratio superior: Provincia Grossetana
Geographia
![](https://cdn.statically.io/img/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/57/Monte_Argentario_Isola_Rossa.jpg/220px-Monte_Argentario_Isola_Rossa.jpg)
Mons Argentarius[1][2][3] (Italiane: Monte Argentario) est municipium Italiae, circiter 12 840 incolarum, in Regione Tuscia et in Provincia Grossetana situm.
Municipium duos vicos habet: Portum Herculis et fanum seu portum Sancti Stephani, quorum hic est sedes communalis.
Geographia
Fines municipales nomine Argentario monte comprehensi sunt, qui et in Tusco litore et in Mari Tyrrheno siti sunt.
Hic mortui
Ecclesia Catholica Romana
Fractiones, vici et loci in municipio
Fractiones
- Cetaria[4] (alia nomina: Portus ad Cetarias, Incitaria deinde Portus Sancti Stephani) (Italiane: Porto Santo Stefano),
- Portus Herculis vel Portus Hercelius (Italiane: Porto Ercole).
Loci
Municipium finitimum
Nexus interni
- Tuscia (regio),
- Provincia Grossetana,
- Grossetum (urbs),
- Municipium Italiae.
Nexus externi
![]() |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Montem Argentarium spectant. |
Pinacotheca
-
Collocatio finium municipii in Provincia Grossetana.
-
Despectus in Cetariam.
-
Despectus in Portum Herculis
Notae
- ↑ "Argentarius mons (peninsula)": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
- ↑ "Mons Argentarius": Michele Broccoli, Teano Sidicino antico e moderno (vol. 6 p. 14 apud Google Books)
- ↑ "Mons Argentarius in Etruria ab uno latere habet fanum S. Stephani, ab altero Portum Herculis": Thomas Dempster, De Etruria regali libri VII (1724) (p. 522 apud Google Books)
- ↑ Teano Sidicino, antico, e moderno, Volumi 5-6 - Di Michele Broccoli
![]() |