Dat gewéinlech Wëllkar (Fagopyrum esculentum Moench.) ass eng Planzenaart aus der Gattung Wëllkar (Fagopyrum) an der Famill vun de Polygonaceae. Well dës Kulturplanz respektiv Kärenzort zur Famill vun de Polygonaceae gehéiert an net zur Famill vun de Séissgrieser (Poaceae), gëtt se als Pseudofruucht bezeechent. Seng wëll Stamform ass an Zentral- bis Ostasien verbreet.
- Lëtzebuergesch: Wëllkar, wëll Kar, Wëllk(u)er, Wëllk(u)ar, wëllt Kueren, Wëllt, Hädekar (N), Hedekuer, Heidekar, Häddekar, Kuebekar, Bochaker, Kouwääss, Mäerzwääss, Spellwääss[1].
- Däitsch: Echter Buchweizen, gemeiner Buchweizen.
- Franséisch: sarrasin, blé noir.
- Englesch: common buckwheat.
D'gewéinlecht Wëllkar zu Lëtzebuerg
änneren
| 00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.
|
- Felten, Claude, 1991. Suivi de croissance, désherbage et défanage du sarrasin. 168 p., Thèse ing. agr. Louvain-la-neuve.
- Haas, Marcel, 1997. Buchweizen in den westeuropäischen EU-Ländern. Bauerekalenner Jg. 49: 141-173. Lëtzebuerg.
- Klees, Henri, 1994. Luxemburger Pflanzennamen. Beiträge zur luxemburgischen Sprach- und Volkskunde Nr. VIII. 3. Aufl., 182 S., Pierre Linden, Luxemburg.
- Kreft, I., C. Ries & C. Zewen, 2007: Das Buchweizenbuch (mit Rezepten aus aller Welt). 2. überarb. u. erw. Aufl., 259 S. Hrsg: Islek ohne Grenzen EWIV, Arzfeld. ISBN 978-2-9599967-1-9.
- Kreft I., C. Zewen, C. Ries, H. Hagels, S. Jacques-Mutsch, W. Kronberger, P. Kurth, V. Mair, S. Scheucher & R. Wintsch-Lustenberger, 1999. Das Buchweizenbuch (mit Rezepten aus aller Welt). 178 S. Hrsg: Islek ohne Grenzen EWIV. Arzfeld. ISBN 2-9599967-0-4.
- Zewen, Christian & Christian Ries, 1996. Eine fast vergessene Kulturpflanze im Oesling: der Tatarische Buchweizen (Fagopyrum tataricum (L.) Gaertn.). 7 p. Administration des services techniques de l'agriculture, Luxemburg.
- ↑ Cf. Klees 1994: 14 an der Literatur.
