Naar inhoud springen

Jenny Byrne

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jenny Byrne
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Australië Australische
Geboorteplaats Perth, WA, Australië
Geboortedatum 25 februari 1967
Lengte 1,63 m[1]
Profdebuut 1983
Met pensioen 1997
Slaghand rechts[1]
Totaal prijzengeld 515.140 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 197–199
Titels 0 WTA, 4 ITF
Hoogste positie 45e (22 mei 1989)
Olympische Spelen 1e ronde (1992)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1988, 1992)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1986, 1988)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1985)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1993)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 185–170
Titels 2 WTA, 3 ITF
Hoogste positie 27e (24 oktober 1988)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1988, 1996)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1986)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (1988, 1989)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 17–21
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1989)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1984, 1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon finale (1989)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (1986, 1987)
Laatst bijgewerkt op: 6 december 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1984 141
1985 132
1986 107 44
1987 144 32
1988 121 32
1989 49 57
1990 534 203
1991 167 383
1992 75 182
1993 155 150
1994 178 49
1995 886 238
1996 557 177
1997 610

Jennifer Margaret Byrne (Perth, 25 februari 1967) is een voormalig tennisspeelster uit Australië. Byrne was actief in het proftennis van 1983 tot 1997.

In 1985 won Byrne de titel in het meisjesenkelspel op het Australian Open – in de finale versloeg zij landgenote Louise Field.

Byrne debuteerde in oktober 1983 op het ITF-toernooi van Canberra (Australië) – op dit grastoernooi bereikte zij de kwartfinale. Zij stond in 1984 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Wyong (Australië), eveneens op grasbanen – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Nieuw-Zeelandsche Michelle Parun te verslaan. In totaal won zij vier ITF-titels, de andere drie in 1991 op hardcourt.

In november 1983 speelde Byrne voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het grastoernooi van Brisbane. In november 1984 speelde zij voor het eerst op een grandslamtoernooi, op het Australian Open, waar zij de tweede ronde bereikte – ook dit toernooi werd destijds nog op gras gespeeld. Zij stond in 1989 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Palm Springs – zij verloor van de Bulgaarse Manuela Maleeva. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 45e plaats, die zij bereikte in mei 1989.

Nadat zij een groot deel van 1991 niet op het professionele circuit had gespeeld, werd zij in 1992 door de WTA tot "Comeback Player of the Year" uitgeroepen.[1] In juni had zij de finale bereikt op het WTA-toernooi van Birmingham – deze verloor zij van de Nederlandse Brenda Schultz.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op ieder van de vier grandslamtoernooien.

Byrne behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in oktober 1983 op het ITF-hardcourttoernooi van Sydney (Australië), samen met landgenote Amanda Tobin. Zij stond de week erna voor het eerst in een finale, op het ITF-hardcourttoernooi van Tanglewood (Australië), weer samen met Amanda Tobin – hier veroverde zij haar eerste titel, door het duo Debbie Mills en Chris Newton te verslaan. In totaal won zij drie ITF-titels, de laatste in 1995 in Port Pirie (Australië).

In november 1983 speelde Byrne voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het grastoernooi van Brisbane, samen met landgenote Janet Fallis. Zij stond in 1986 voor het eerst in een WTA-finale, op het graveltoernooi van Lugano, samen met landgenote Janine Tremelling – zij verloren van het Amerikaanse koppel Elise Burgin en Betsy Nagelsen. In 1987 veroverde Byrne haar eerste WTA-titel, op het overdekte Virginia Slims-toernooi van Indianapolis, samen met landgenote Michelle Jaggard, door het Amerikaanse koppel Beverly Bowes en Hu Na te verslaan. In totaal won zij twee WTA-titels, de andere in oktober 1988 in Nashville, samen met landgenote Janine Tremelling. Hiermee bereikte zij haar hoogste notering op de WTA-ranglijst: de 27e plaats.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale op Roland Garros 1987, met de Amerikaanse Kathy Rinaldi aan haar zijde.

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Reeds in 1982, op vijftienjarige leeftijd, stond Byrne op het gras van Wimbledon, samen met landgenoot A.D. Roche[2] – zij bereikten de derde ronde. In 21 grandslamdeelnames in deze discipline bereikte Byrne in 1989 de finale op Wimbledon, aan de zijde van landgenoot Mark Kratzmann, door onder meer de titel­ver­de­digers Garrison/Stewart en het derde reekshoofd Nagelsen/Leach te verslaan – in de eindstrijd moesten zij in de derde set hun meerdere erkennen in de Tsjechische Jana Novotná en Amerikaan Jim Pugh.

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1985–1992 maakte Byrne deel uit van het Australische Fed Cup-team – zij werd uitsluitend voor dubbelspel ingezet, en behaalde daarin een winst/verlies-balans van 5–1. In 1992 speelde zij de halve finale van de Wereldgroep, waar haar team verloor van de Spaanse dames.

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1989-03-12 Vlag van Verenigde Staten WTA Palm Springs hardcourt Vlag van Bulgarije (1971-1990) Manuela Maleeva 4-6, 1-6
2. 1992-06-14 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Birmingham gras Vlag van Nederland Brenda Schultz 2-6, 2-6

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1987-11-01 Vlag van Verenigde Staten WTA Indianapolis hardcourt (i) Vlag van Australië Michelle Jaggard Vlag van Verenigde Staten Beverly Bowes
Vlag van Verenigde Staten Hu Na
6-2, 6-3
2. 1988-10-23 Vlag van Verenigde Staten WTA Nashville hardcourt (i) Vlag van Australië Janine Tremelling Vlag van Verenigde Staten Elise Burgin
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Rosalyn Fairbank
7-5, 6-7, 6-4
verloren finales
1. 1986-05-25 Vlag van Zwitserland WTA Lugano gravel Vlag van Australië Janine Tremelling Vlag van Verenigde Staten Elise Burgin
Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen
2-6, 3-6
2. 1987-01-11 Vlag van Australië WTA Sydney gras Vlag van Australië Janine Tremelling Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen
Vlag van Australië Elizabeth Smylie
7-6, 5-7, 1-6
3. 1988-05-08 Vlag van Italië WTA Rome gravel Vlag van Australië Janine Tremelling Vlag van Tsjecho-Slowakije Jana Novotná
Vlag van Frankrijk Catherine Suire
3-6, 6-4, 5-7
4. 1988-05-22 Vlag van Frankrijk WTA Straatsburg gravel Vlag van Australië Janine Tremelling Vlag van Nederland Manon Bollegraf
Vlag van Australië Nicole Provis
5-7, 7-6, 3-6
5. 1994-01-09 Vlag van Australië WTA Brisbane hardcourt Vlag van Australië Rachel McQuillan Vlag van Italië Laura Golarsa
Vlag van Oekraïne Natalia Medvedeva
3-6, 1-6
6. 1994-01-15 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Australië Rachel McQuillan Vlag van Verenigde Staten Linda Harvey-Wild
Vlag van Verenigde Staten Chanda Rubin
5-7, 6-4, 6-7
7. 1994-02-06 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson Vlag van Canada Patricia Hy
Vlag van Argentinië Mercedes Paz
4-6, 6-7

WTA-finaleplaatsen gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1989-07-09 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Australië Mark Kratzmann Vlag van Tsjecho-Slowakije Jana Novotná
Vlag van Verenigde Staten Jim Pugh
4-6, 7-5, 4-6 details

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1984-10-14 Vlag van Australië Wyong $10.000 gras Vlag van Nieuw-Zeeland Michelle Parun 6-2, 6-2
2. 1991-08-25 Vlag van Indonesië Jakarta $25.000 hardcourt Vlag van Indonesië Tanya Soemarno 6-0, 6-2
3. 1991-11-17 Vlag van Australië Mount Gambier $25.000 hardcourt Vlag van Australië Kristin Godridge 0-6, 6-4, 6-4
4. 1991-12-08 Vlag van Australië Perth $10.000 hardcourt Vlag van Australië Kate McDonald 6-2, 6-4

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 1983-10-30 Vlag van Australië Tanglewood $10.000 hardcourt Vlag van Australië Amanda Tobin Vlag van Australië Debbie Mills
Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Newton
5-7, 6-2, 7-5
2. 1991-10-13 Vlag van Japan Matsuyama $10.000 hardcourt Vlag van Hongkong (1959-1997) Paulette Moreno Vlag van Filipijnen Jennifer Saret
Vlag van China Yi Jingqian
1-6, 6-4, 6-4
3. 1995-12-10 Vlag van Australië Port Pirie $25.000 hardcourt Vlag van Australië Catherine Barclay Vlag van Zuid-Afrika Mareze Joubert
Vlag van Australië Joanne Limmer
6-1, 6-3

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1992 1993 1994  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R g.t. 2R 3R 2R 3R 1R 1R 7-8
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 1R 3R 1R 1R 2R 5-6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 2R 4-8
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1R 1R 1R 3R 3-5

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1992 1993 1994 1995 1996  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 2R g.t. 2R 3R 1R 2R 1R 1R 1R 3R 7-11
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R HF KF 1R 2R 1R 3R 12-8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon KF 2R 2R 3R 1R 1R 1R 2R 8-8
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 2R KF KF 2R 1R 2R 2R 11-8

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1982 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1994  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. 2R 1R KF 3-3
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 3R 1R 1R 1R 2-5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 1R 1R 2R 2R F 1R 1R 8-9
Vlag van Verenigde Staten US Open KF KF 1R 1R 4-4
[bewerken | brontekst bewerken]