Badminton

dyscyplina sportowa

Badminton – 2- lub 4-osobowa dyscyplina sportowa, konkurencja olimpijska od 1992 roku.

Badminton
Ilustracja
Główna organizacja

Międzynarodowa Federacja Badmintona

Charakterystyka
Rodzaj sportu

gra indywidualna

Popularność
Zasięg geograficzny

świat

Dyscyplina olimpijska

od 1992

Wstęp

edytuj
 
Wymiary kortu

Gra polega na przebijaniu nad siatką lotki za pomocą rakietek; gra rozgrywana jest na punkty na boisku o długości 13,40 m i szerokości 6,10 m w deblu lub 5,18 w singlu; linie wyznaczają pola serwisowe i odbioru (pole odbioru w grze podwójnej jest o 0,76 m krótsze); siatka o szerokości 76 cm zawieszona jest na wysokości 1,55 m przy słupkach i 1,524 m na środku; lotka o masie od 4,74 g do 5,50 g wykonana jest z korka pokrytego warstwą skóry i 16 piórek naturalnych lub z materiałów syntetycznych. Klasyczny mecz składa się z setów rozgrywanych do 21 punktów (wymagana jest przewaga dwóch punktów: jeżeli strony osiągną wynik 29:29, to seta wygrywa strona zdobywająca 30 punktów). Gra kończy się, gdy jeden z zawodników lub jedna z drużyn wygrywa dwa sety.

Historia

edytuj

Trudno jest jednoznacznie określić genezę badmintona na świecie. W pozostałościach dawnej cywilizacji azteckiej i chińskiej spotyka się rysunki, przedstawiające grę przypominającą badminton, co świadczy o tym, iż w różnej postaci ta forma aktywności fizycznej była znana od wielu tysięcy lat prawie na wszystkich kontynentach.

Nazwa gry pochodzi od nazwy angielskiej posiadłości (Badminton House) VIII księcia Beaufort, leżącej w hrabstwie Gloucestershire niedaleko Bristolu, która nazywała się właśnie Badminton. To tam około roku 1870 odbył się pierwszy pokaz gry opartej na podbijaniu rakietką lotki wykonanej z korka i piór z zastosowaniem reguł zbliżonych do współczesnych. Po kilku latach przyjęto jednolity zbiór przepisów gry, w których do dzisiaj niezmienne pozostały długość i szerokość boiska (w rzeczywistości były to wymiary salonu, w którym odbył się pierwszy pokaz) oraz wysokość siatki. Z biegiem czasu gra stawała się coraz bardziej popularna. Zyskała sympatię nie tylko w gronie amatorów, lecz także i profesjonalistów. Z tego to właśnie powodu powołano Międzynarodową Federację Badmintona (MFB).

Na świecie badminton najbardziej popularny jest w krajach wschodniej Azji (Chiny, Japonia, Korea itd.) oraz w Danii. W Europie, oprócz Danii, jego główne ośrodki znajdują się w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Szwecji.

Odbywające się co roku Mistrzostwa świata w badmintonie po raz pierwszy zostały rozegrane w szwedzkim Malmö w 1977 roku. Oprócz indywidualnych mistrzostw świata rozgrywane są również drużynowe mistrzostwa mężczyzn (Thomas Cup) oraz kobiet (Uber Cup).

Badminton na Igrzyskach Olimpijskich

edytuj
 
Peter Gadeduński badmintonista

Olimpijska kariera badmintona rozpoczęła się w roku 1988 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Seulu, gdzie grę potraktowano pokazowo. [por. Badminton na letnich igrzyskach olimpijskich] Badminton bardzo szybko stał się modny i już na Igrzyskach w Barcelonie w 1992 roku włączono go do programu jako dyscyplinę medalową. Do zdobycia były wtedy tylko dwa medale – złoty i srebrny. Możliwość zdobycia brązu pojawiła się dopiero w Atlancie w 1996 roku. W Atenach badminton rozgrywany był w pięciu konkurencjach:

  • gra pojedyncza kobiet,
  • gra pojedyncza mężczyzn,
  • gra podwójna kobiet,
  • gra podwójna mężczyzn,
  • gra mieszana.

Badminton w Polsce

edytuj
 
Lotka z piórek naturalnych

W Polsce rozwój badmintona przypada na lata 70. XX wieku. Już w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych XX wieku była rozgrywana w Akademickim Ośrodku Sportowym przy Politechnice Gdańskiej, przez studentów uczelni. 7 listopada 1977 r. powstał Polski Związek Badmintona.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj