Grażyna Staniszewska (polityk)

polski polityczka

Grażyna Ewa Staniszewska (ur. 2 listopada 1949 w Białej Krakowskiej) – polska polityk, nauczycielka, działaczka społeczna, opozycjonistka w okresie PRL, posłanka na Sejm X, I, II i III kadencji, senator V kadencji, posłanka do Parlamentu Europejskiego VI kadencji.

Grażyna Staniszewska
Ilustracja
Grażyna Staniszewska (2014)
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1949
Biała Krakowska

Zawód, zajęcie

polityk, nauczycielka, działaczka społeczna

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

posłanka na Sejm X, I, II i III kadencji (1989–2001), senator V kadencji (2001–2004), posłanka do Parlamentu Europejskiego VI kadencji (2004–2009)

Partia

ROAD, UD, UW, PD

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Księżnej Olgi III klasy Order Świętego Stefana (Węgry)
Wizerunek Grażyny Staniszewskiej na muralu „Kobiety Wolności” w Gdańsku

Życiorys

edytuj

W trakcie wydarzeń marcowych w 1968 uczestniczyła w wiecach studenckich. Ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim (1972). W latach 1972–1977 pracowała jako nauczycielka w liceum w Bielsku-Białej, w latach 1977–1980 była kierowniczką domu kultury w Wapienicy. Od 1980 działała w zarządzie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Regionu Podbeskidzie. W czasie stanu wojennego była internowana od grudnia 1981 do lipca 1982, w 1983 ponownie aresztowana. Po zwolnieniu kontynuowała działalność w podziemnej „Solidarności”. Pracowała jako instruktorka w domu kultury oraz jako bibliotekarka w ośrodku badawczo-rozwojowym w Bielsku-Białej. W 1988 została przewodniczącą Regionalnej Komisji Organizacyjnej „S” Regionu Podbeskidzie. Do 1990 wchodziła w skład krajowego kierownictwa „Solidarności”.

Uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w 1989, w czerwcu tego samego roku została po raz pierwszy wybrana do Sejmu z listy Komitetu Obywatelskiego. Była członkinią władz Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna. Zasiadała w Sejmie również w trzech kolejnych kadencjach, uzyskując mandaty z ramienia Unii Demokratycznej (w 1991 i 1993) oraz Unii Wolności (w 1997). Wchodziła w skład władz krajowych tych partii. W 1992 jej nazwisko pojawiło się na tzw. liście Macierewicza. Prawomocnym wyrokiem z 7 marca 2000 Sąd Apelacyjny w Warszawie orzekł, iż nie była ona tajnym i świadomym współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy.W latach 1997–2001 przewodniczyła sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży. W 1998 zainicjowała program „Interkl@sa”, zmierzający do przygotowania młodzieży do swobodnego funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym. Za tę inicjatywę, a także inne działania na rzecz informatyzacji, została odznaczona medalem Polskiego Towarzystwa Informatycznego „Za zasługi dla edukacji informatycznej w Polsce”.

W 2001 została wybrana do Senatu RP z listy komitetu Blok Senat 2001. W 2004 z ramienia Unii Wolności uzyskała mandat posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji[1] w okręgu śląskim. Od 2005 należała do powstałej z przekształcenia UW Partii Demokratycznej – demokraci.pl, zasiadała m.in. w radzie krajowej i radzie politycznej tego ugrupowania. W 2009 nie ubiegała się o reelekcję w wyborach europejskich. W 2010 bezskutecznie startowała z własnego komitetu na urząd prezydenta Bielska-Białej, uzyskała natomiast mandat radnej[2]. W 2014 nie kandydowała udziału w kolejnych wyborach lokalnych.

Działaczka licznych organizacjach społecznych, takich jak Stowarzyszenie Instytut Południowy, Beskidzkie Stowarzyszenie Edukacyjne, Beskidzkie Stowarzyszenie Wspierania Inicjatyw Sportowo-Rekreacyjnych i Turystycznych oraz Beskidzkie Stowarzyszenie Wspierania Organizacji Pozarządowych. Podjęła także współpracę z Komitetem Obrony Demokracji. Była inicjatorką Społecznego Ruchu Inicjatyw Gospodarczych „Spring'92”, popularyzującego reguły gospodarki rynkowej. Od 1996 organizowała bielskie i podbeskidzkie rajdy rowerowe. W 2005 założyła Bielskie Towarzystwo Cyklistów.

W 2019 jej wizerunek znalazł się na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[3].

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Grażyna Staniszewska [online], europarl.europa.eu [dostęp 2012-05-08].
  2. Wybory samorządowe 2010 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2023-05-05].
  3. Izabela Biała, Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki, gdansk.pl, 5 lipca 2019 [zarchiwizowane 2020-12-02].
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 sierpnia 2011 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1031).
  5. Указ Президента України № 1057/2008 Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав, president.gov.ua, 19 listopada 2008 [zarchiwizowane 2014-07-11] (ukr.).
  6. a b Artur Kasprzykowski, Grażyna Staniszewska [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-05-05].

Bibliografia

edytuj