John Deacon

angielski basista rockowy (Queen)

John Richard Deacon (ur. 19 sierpnia 1951 w Leicester) – brytyjski muzyk rockowy, basista zespołu Queen (1971–1997).

John Deacon
Ilustracja
Deacon podczas koncertu z zespołem Queen w Dublinie (1979)
Imię i nazwisko

John Richard Deacon

Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1951
Leicester

Pochodzenie

Londyn

Instrumenty

gitara basowa, gitara, instrumenty klawiszowe

Gatunki

rock, hard rock, rock progresywny, pop-rock

Zawód

muzyk

Aktywność

1965–1997

Zespoły
Queen

Życiorys

edytuj

Deacon jest autorem takich hitów jak: „Another One Bites the Dust”, „You’re My Best Friend” czy „I Want to Break Free”. Wprowadził do muzyki zespołu efekty elektroniczne i stylistykę funk.

Po raz ostatni brał czynny udział w działalności Queen podczas nagrywania utworu „No-One But You (Only the Good Die Young)” w 1997. Publicznie ostatni raz wystąpił tego samego roku z Brianem Mayem, Rogerem Taylorem i Eltonem Johnem w Paryżu podczas premiery baletu Ballet For Life Mauricea Béjarta 17 stycznia 1997, wykonując „The Show Must Go On[1].

W 2000 nie wziął udziału w nagraniu Queen z Robbie Williamsem i ogłosił, że wycofuje się z czynnej działalności muzycznej. W 2002 pomagał przy miksowaniu albumu Queen The Game do formatu DVD-Audio. Wyraźnie zaznaczył, że udziela poparcia Brianowi Mayowi i Rogerowi Taylorowi przy produkcji musicalu We Will Rock You. Brał udział tylko we wczesnych etapach przygotowań do tego musicalu. Odmówił udziału w światowej trasie koncertowej (2005–2006), w którą pozostali żyjący członkowie zespołu wyruszyli w towarzystwie byłego lidera grup Free i Bad Company, Paula Rodgersa. Formalnie jest nadal członkiem Queen. Nie wziął udziału w nagraniach do albumu Queen + Paul Rodgers The Cosmos Rocks.

W 1983 wziął udział w nagrywaniu singla projektu Man Friday & Jive Junior, który oprócz basisty Queen tworzyli: Robert Ahwai (gitara), Martin Chambers (wokal), Scott Gorham (gitara), Simon Kirke (perkusja), Mick Ralphs (gitara). Formacja nagrała jeden utwór Picking Up Sounds[2][3]. W 1986 wydał kolejny singel z zespołem The Immortals, „No Turning Back”, który znalazł się w filmie Biggles; zespół tworzyli: John Deacon (gitara basowa), Lenny Zakatek (perkusja) i Robert Ahwai (śpiew, gitara).

Mieszka w Londynie wraz z żoną Veronicą Tetzlaff (pochodzenia polskiego[4]). Mają sześcioro dzieci. Aby zachować anonimowość, podczas rezerwacji miejsc w hotelu używał pseudonimu Jason Dane lub Judge Dread[5].

Dyskografia

edytuj
 
John Deacon (1977)

Utwory napisane dla Queen:

Sprzęt

edytuj

Sprzęt używany przez Johna Deacona w studyjnych nagraniach zespołu Queen:

  • Gitara basowa Fender Precision: 1954 model.
  • Gitara basowa Fender Precision: 1967 model.
  • Gitara basowa Fender Precision: 1968 model.
  • Gitara basowa Fender Precision: 1981 special model.
  • Gitara basowa Fender Precision: 1984 elite model.
  • Gitara elektryczna Fender Telecaster: 1954 model.
  • Gitara basowa Giffin
  • Gitara basowa Music Man
  • Gitara basowa Rickenbacker
  • Fortepian Bosendorfer Acoustic
  • Kontrabas
  • Ensoniq Sampler
  • Gitara elektryczna Fender Stratocaster
  • Gitara akustyczna Martin
  • Syntezator Oberheim OBX
  • Gitara akustyczna 12 strunowa Ovation
  • Fortepian Roland Digital
  • Syntezator Roland
  • Fortepian elektryczny Wurlitzer
  • Gitara hiszpańska

Przypisy

edytuj
  1. Andy Greene, Andy Greene, Queen Play With Elton John in 1997 [online], Rolling Stone, 17 października 2013 [dostęp 2019-07-02] (ang.).
  2. Man Friday (3) & Jive Junior – Picking Up Sounds at Discogs.
  3. Deaky Who’s Who [online], deaky.com [zarchiwizowane z adresu 2010-05-08]..
  4. Queen – The Early Years – Mike Hodkinson ISBN 1-84449-012-2, str. 178.
  5. Peter Hince, Queen. Nieznana historia, Aleksandra Machura i Ewa Magiera (tłum.), Wydawnictwo Sine Qua Non, 2012, s. 130, ISBN 978-83-63248-04-8.

Bibliografia

edytuj
  • Mark Blake (Editor). MOJO Classic Queen Special Edition. EMAP Metro Limited 2005.

Linki zewnętrzne

edytuj