Kobieta z prowincji

Kobieta z prowincji – polski film psychologiczny z 1984 roku w reżyserii Andrzeja Barańskiego, na podstawie powieści Waldemara Siemińskiego. Film przedstawia zmagania życiowe Andzi (Ewa Dałkowska), która wspomina swoją przeszłość w kolejności niechronologicznej, obejmującą okres stalinizmu, lata II wojny światowej oraz dwudziestolecie międzywojenne. Kobieta z prowincji zdobyła szereg nagród, w tym Nagrodę Specjalną Jury oraz Nagrodę Dziennikarzy dla Barańskiego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych; doceniano też główną rolę Dałkowskiej.

Kobieta z prowincji
Gatunek

psychologiczny

Rok produkcji

1984

Data premiery

11 listopada 1985

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

104 min

Reżyseria

Andrzej Barański

Scenariusz

Andrzej Barański
dialogi:
Andrzej Barański
Waldemar Siemiński

Główne role

Ewa Dałkowska

Muzyka

Henryk Kuźniak

Zdjęcia

Ryszard Lenczewski

Scenografia

Paweł Mirowski
Adam Kopczyński

Kostiumy

Anna Nowogórska-Szczęk

Montaż

Marek Denys

Produkcja

Studio Filmowe „Oko”

Fabuła

edytuj

Andzia, 60-letnia kobieta, mieszka w małym miasteczku. Ma drugiego męża, emerytowanego piekarza, z którym nie jest szczęśliwa. Andzia zajmuje się zdobyciem pieniędzy dla dzieci z pierwszego małżeństwa – Henryka i Celiny, którzy mieszkają w mieście i się usamodzielniły. Andzia zwierza się widzowi ze swojej przeszłości, która wpłynęła na jej życie. Kolejne wydarzenia opowiadane są w kolejności niechronologicznej. Andzia wspomina motywy, które kierowały jej pierwszym i drugim małżeństwem; okres stalinizmu, kiedy pracowała jako pomywaczka oraz robotnica w państwowym gospodarstwie rolnym; lata 40., gdy ukrywała rodzinę żydowską podczas okupacji niemieckiej; czasy międzywojenne spędzone w biedzie wśród rodziny; wreszcie okres dzieciństwa, za którym Andzia tęskni. Andzia mimo nieustannego poniżania przez współpracowników, rodzinę i małżeństwo zachowuje własny kompas moralny; jest też wierzącą katoliczką, która nawet w okresie stalinizmu przed komisją zatrudniającą ją do pracy trzyma skrycie w ręku podobiznę Jezusa[1][2].

Obsada aktorska

edytuj

Produkcja

edytuj

Zdjęcia plenerowe kręcono w następujących lokacjach: Piątek (rynek, cmentarz, kawiarnia „Danusia” przy ul. Jana Pawła II, dzwonnica przy kościele Św. Trójcy), Pęcławice, Piekary, przystanek kolejowy Czarnocin, Tworzyjanki (willa nr 9 w zespole willowym)[2].

Odbiór

edytuj
Źródło: Filmpolski.pl[2]
Rok Festiwal/instytucja Nagroda Odbiorca
1985 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych Nagroda Specjalna Jury Andrzej Barański
Nagroda za muzykę Henryk Kuźniak
Nagroda Dziennikarzy Andrzej Barański
Wyróżnienie Dziennikarzy Ewa Dałkowska
Klubu Krytyki Filmowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich Syrenka Warszawska dla najlepszego filmu fabularnego Andrzej Barański
1986 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie Nagroda Forum Młodego Kina
1987 Dyskusyjny Klub Filmowy w Świebodzinie Samowar, Nagroda Entuzjastów Kina

Przypisy

edytuj
  1. Andrzej Barański, Kobieta z prowincji [online], Warszawa: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, 1984.
  2. a b c Kobieta z prowincji. FilmPolski.pl. [dostęp 2022-12-08]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj