Lotar Udo III

Lotar Udo III był drugim synem hrabiego Stade Lotara Udona II oraz Ody, córki hrabiego Werl Hermana III. Po bezpotomnej śmierci starszego brata Henryka I w 1087 odziedziczył hrabstwo Stade oraz Marchię Północną. Miał poślubić Eilikę, córkę księcia saskiego Magnusa Billunga, ale w drodze na zaręczyny poznał i zakochał się w Irmgardzie, córce hrabiego Plötzkau Dytryka (Eilika została później matką Albrechta Niedźwiedzia).

Przez długi czas należał do kręgu saskich możnych pozostających w opozycji wobec cesarza Henryka IV Salickiego. W 1100 odbył zwycięską wyprawę przeciwko Słowianom połabskim, podczas której zdobył ich twierdzę Brennę. W ostatnich latach życia skłócił się z innymi książętami saskimi i próbował zbliżyć się do cesarza. Oddał klasztor Harsefeld benedyktynom i doprowadził do objęcia go bezpośrednią zwierzchnością papieską (uniezależniając go od arcybiskupów Bremy, z którymi Lotar Udo toczył liczne spory); tam też został pochowany.

Wobec małoletności jedynego syna Henryka, zarząd nad dziedzictwem Henryka przypadł jego młodszemu bratu Rudolfowi I.

Z małżeństwa z Irmgardą z Plötzkau (zm. 1154) pochodziło czworo dzieci:

• Adelajda, żona margrabiego Miśni i Łużyc Henryka II Wettyna,
• Irmgarda, żona hrabiego Hennebergu i burgrabiego Würzburga Poppona V,
• córka nieznanego imienia,
• Henryk II, margrabia Marchii Północnej.

• Wolfgang Giese: Lothar (Luder-Udo) III.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 15. Berlin: Duncker & Humblot, 1987, s. 229–230.
• Karl Ernst Hermann Krause: Lothar Udo II. und das Stader Grafenhaus. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 19. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1884, s. 257–261.
• Lothar Udo III.. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-08-03].
• Lothar Udo III. Graf v.Stade Markgraf v.d.Nordmark. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2017-08-03].