Ptiloduswymarły rodzaj ssaka z rodziny Ptilodontidae, który występował w paleocenie na terenie Ameryki Północnej.

Ptilodus
Cope, 1881[1]
Ilustracja
Czaszka Ptilodus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

allotery

Rząd

wieloguzkowce

Podrząd

Cimolodonta

Nadrodzina

Ptilodontoidea

Rodzina

Ptilodontidae

Rodzaj

Ptilodus

Typ nomenklatoryczny

Ptilodus mediaevus Cope, 1881

Synonimy
  • Chirox Cope, 1884[2]
Gatunki

zobacz opis w tekście

Ptilodus był stosunkowo dużym przedstawicielem Multituberculata – osiągał 30–50 cm długości, z czego 7,5 cm przypadało na czaszkę[3]. Przypuszcza się, że prowadził nadrzewny tryb życia – wskazuje na to szereg cech budowy anatomicznej, takich jak m.in. ostre pazury i długi, chwytny ogon[4]. Uzębienie Ptilodus przypomina uzębienie współczesnych gryzoni, zwłaszcza dzięki powiększonym siekaczom występującym u przedstawicieli obu tych taksonów. Dieta Ptilodus pozostaje kwestią sporną – wedle jednej koncepcji było to zwierzę w większości roślinożerne (przypuszczenie to opiera się na analogiach w uzębieniu Ptilodus i gryzoni[4]), zaś wedle innej – owadożerca, któremu duże siekacze służyły do zabijania owadów oraz innych niewielkich bezkręgowców[3][4].

Etymologia

edytuj
  • Ptilodus: gr. πτιλον ptilon „pióro”; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[5].
  • Chirox: gr. litera χι chi (tj. krzyż); ρωξ rōx „rozszczep, szczelina”[6]. Gatunek typowy: Chirox plicatus Cope, 1884 (= Ptilodus mediaevus Cope, 1881).

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należały następujące gatunki[7]:

Przypisy

edytuj
  1. E.D. Cope. Eocene Plagiaulacidæ. „The American naturalist”. 15, s. 922, 1881. (ang.). 
  2. E.D. Cope. Second addition to the knowledge of the Puerco epoch. „Paleontological Bulletin”. 37, s. 321, 1884. (ang.). 
  3. a b 'MESOZOIC MAMMALS'; Ptilodontoidea, an internet directory. [dostęp 2008-11-12]. (ang.).
  4. a b c Multituberculates: Heyday of the longest lived mammalian order. [dostęp 2008-11-12]. (ang.).
  5. Palmer 1904 ↓, s. 597.
  6. Palmer 1904 ↓, s. 183.
  7. J. Zijlstra: Ptilodus. Hesperomys project. [dostęp 2022-02-21]. (ang.).

Bibliografia

edytuj