Rugby 7

odmiana rugby z siedmioosobowymi drużynami

Rugby siedmioosobowe (też rugby 7, siódemki, 7's) – wywodzący się ze Szkocji wariant rugby union grany przez siedmiu zawodników zamiast standardowych piętnastu. Najważniejsze zawody – Sevens World Series i Puchar Świata – są organizowane przez IRB. W rugby siedmioosobowym rozgrywki odbywają się w formie turniejów trwających od jednego do trzech dni w zależności od liczby uczestniczących drużyn. Od 2016 r. jest rozgrywany turniej olimpijski w tej odmianie sportu[1].

Mecz rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2006
Melrose RFC

Historia

edytuj

Rugby siedmioosobowe narodziło się w południowej Szkocji najprawdopodobniej w 1883 r. za sprawą Neda Haiga i Davida Sandersona z Melrose szukających sposobu na wsparcie finansowe lokalnej drużyny rugby[2]. Do okresu międzywojennego odmiana sportu zyskała na popularności na pograniczu szkocko-angielskim, jednak nie była znana gdzie indziej. Dopiero po I wojnie światowej rozegrano pierwsze turnieje w pozostałych częściach Szkocji i Anglii, w ramach zbiórki funduszy na cele charytatywne.

Po II wojnie światowej rugby siedmioosobowe dotarło do innych państw i stopniowo zyskało na popularności. W 1973 r. rozegrano pierwszy międzynarodowy turniej siódemek na stadione Murrayfield w ramach obchodów stulecia szkockiej federacji rugby. W 1976 r. zainicjowano turniej Hong Kong Sevens, często uznawany za najpopularniejszy w tej odmianie sportu na świecie. Sukces turnieju w Hongkongu zwrócił uwagę IRB, które doceniło potencjał tej odmiany rugby[3]. W 1993 r. rozegrano pierwszy Puchar Świata, a w 2016 r. rugby siedmioosobowe zadebiutowało na Igrzyskach olimpijskich (odbyły się zarówno turnieje mężczyzn i kobiet), a dyscyplina po 92 latach wróciła na największą imprezę sportową świata (wcześniej jednak grano w odmianę piętnastoosobową).

Popularność i rozgrywki

edytuj

Rugby siedmioosobowe jest dyscypliną względnie popularną w wielu krajach świata. Jest też uważane za sposób na jej promowanie, jak np. w Hongkongu, Kenii, Stanach Zjednoczonych czy Polsce. W rugby siedmioosobowym coraz chętniej rywalizują kobiety[4].

Najważniejszymi światowymi rozgrywkami są World Rugby Sevens Series, Puchar Świata oraz turniej olimpijski – wszystkie w wydaniu zarówno męskim, jak i żeńskim. Ponadto istnieją turnieje kontynentalne, regionalne oraz klubowe. Reprezentacja Polski bierze udział w zmaganiach organizowanych przez Rugby Europe; ponadto w Polsce rozgrywane są mistrzostwa kraju mężczyzn i kobiet[5], w których bierze udział kilkadziesiąt klubów z całego kraju.

Rugby union a rugby 7

edytuj

Rugby siedmioosobowe i piętnastoosobowe są w większości reguł bardzo podobne, a zmiany wprowadzono w celu dostosowania gry do zmniejszonej liczby zawodników na boisku. Podstawowe różnice:

Rugby 7

  • W grze bierze udział 7 graczy
  • Drużyna maksymalnie może mieć 5 rezerwowych
  • Drużyna maksymalnie może dokonać 3 zmian
  • Mecz trwa 2 x 7 min. (w finale 2 x 10 min.)
  • Żółta kartka wyklucza na 2 min.
  • Po zdobyciu punktów grę rozpoczyna drużyna, która je zdobyła.
  • Formację młyna tworzy 3 zawodników z każdej drużyny.
  • Przy podwyższeniu piłkę kopie się z kozła (drop kick)

Rugby union

  • W grze bierze udział 15 graczy
  • Drużyna maksymalnie może mieć 7 rezerwowych
  • Drużyna maksymalnie może dokonać 7 zmian
  • Mecz trwa 2 x 40 min.
  • Żółta kartka wyklucza na 10 min.
  • Po zdobyciu punktów następuje przynajmniej 10-metrowy wykop piłki na połowę przeciwnika.
  • Formację młyna tworzy 8 zawodników z każdej drużyny.
  • Przy podwyższeniu piłkę kopie się z podstawki (dawnej usypywano ziemię).

Przypisy

edytuj
  1. Golf and rugby sevens to be included in 2016 Olympics in Rio de Janeiro. guardian.co.uk. [dostęp 2012-05-18]. (ang.).
  2. A Brief History of Seven a Side Rugby. melrose7s.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-18)]. na stronie klubu Melrose RFC
  3. History of Sevens na australijskiej stronie poświęconej rugby siedmioosobowemu
  4. Women's Sevens World Series
  5. PZRugby Mistrzostwa Polski mężczyzn, PZRugby Mistrzostwa Polski kobiet

Linki zewnętrzne

edytuj

Laws of the Game Rugby Union. World Rugby, 2018. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-17)].