Rune Velta

norweski skoczek narciarski

Rune Velta (ur. 19 lipca 1989 w gminie Bærum) – norweski skoczek narciarski i trener, zawodnik klubu Lommedalen Il, czterokrotny medalista mistrzostw świata w Falun (2015), indywidualny wicemistrz Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2012. Od maja 2023 roku trener reprezentacji Szwajcarii[1].

Rune Velta
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1989
Bærum

Klub

Lommedalen Il

Debiut w PŚ

14 marca 2010 w Oslo (43. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 grudnia 2010 w Lillehammer (17. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

9 stycznia 2013 w Wiśle (3. miejsce)

Rekord życiowy

243 m na Vikersundbakken w Vikersund (26 lutego 2012)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Mistrzostwa świata
złoto Falun 2015 normalna
złoto Falun 2015 duża druż.
srebro Falun 2015 norm. druż. miesz.
brąz Falun 2015 duża
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Vikersund 2012 indywidualnie

Przebieg kariery

edytuj

W reprezentacji zadebiutował 11 grudnia 2007 podczas zawodów FIS Cup w Notodden.

W Pucharze Świata zadebiutował 14 marca 2010 podczas kończącego sezon konkursu w Oslo, gdzie zajął czterdzieste trzecie miejsce. W tym samym roku zadebiutował też Letnim Grand Prix, zaś 4 października w zawodach tej rangi zdobył swoje pierwsze punkty – zajął siódme miejsce w konkursie rozgrywanym w niemieckim Klingenthal.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobył w sezonie 2010/2011. W konkursie rozgrywanym 4 grudnia 2010 w Lillehammer zajął siedemnaste miejsce. Później jeszcze pięć razy punktował w zawodach Pucharu Świata, w tym dwa razy zajmował miejsce w czołowej dziesiątce (w Lillehammer i Engelbergu). Sezon zakończył z dorobkiem 106 punktów na trzydziestym szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Swoje pierwsze sukcesy w zawodach najwyższej rangi odniósł w Letnim Grand Prix w 2011. 6 sierpnia stanął na podium drużynowych zawodów rozgrywanych w Hinterzarten, gdzie Norwegia zajęła trzecie miejsce. Osiem dni później po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów. W jednoseryjnym konkursie Letniego Grand Prix w Einsiedeln zajął trzecie miejsce, przegrywając z Kamilem Stochem i Thomasem Morgensternem. W zawodach Letniej Grand Prix jeszcze dwa razy stawał na podium – indywidualnie w Klingenthal w 2014 (trzecie miejsce) oraz drużynowo w Hinterzarten w 2015 (również trzecie miejsce).

W sezonie 2011/2012 wystartował we wszystkich konkursach Pucharu Świata. Najlepszy indywidualny wynik osiągnął w zawodach rozgrywanych na mamuciej skoczni Kulm. Zajął wówczas ósme miejsce w jednoseryjnym konkursie przeniesionym z 14 na 15 stycznia 2012 z powodu złych warunków atmosferycznych. 25 lutego 2012 odniósł pierwszy sukces w zawodach rangi mistrzowskiej. W mistrzostwach świata w lotach narciarskich rozgrywanych w Vikersund wywalczył srebrny medal, przegrywając złoto z Robertem Kranjcem o 3 pkt. Sam konkurs z powodu złych warunków atmosferycznych został ograniczony do dwóch z czterech planowanych serii. W tym samym sezonie stawał też trzy razy na podium drużynowych konkursów Pucharu Świata (pierwsze miejsce w Willingen, trzecie w Oberstdorfie oraz drugie w Planicy). Sezon w Pucharze Świata zakończył na siedemnastym miejscu z dorobkiem 311 punktów.

Po raz pierwszy na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata stanął w sezonie 2012/2013, zajął wówczas trzecie miejsce w konkursie rozgrywanym w Wiśle, przegrywając o 13,4 pkt. ze zwycięzcą zawodów, swym rodakiem Andersem Bardalem. Mimo tego, że regularnie punktował w zawodach Pucharu Świata, to jednak nie zdołał się dostać do kadry Norwegii na mistrzostwa świata rozgrywane w Val di Fiemme. Po mistrzostwach zdołał po raz drugi stanąć na pucharowym podium. W kończącym sezon konkursie w Planicy zajął drugie miejsce, gdzie przegrał zwycięstwo o 1,8 pkt. z Jurijem Tepešem. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął dwudzieste trzecie miejsce, gromadząc 337 punktów.

Na igrzyskach olimpijskich w Soczi w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni zajął dwudzieste drugie miejsce, na skoczni dużej uplasował się o dwa miejsca niżej. Uczestniczył też w konkursie drużynowym, w którym Norwegowie zajęli szóste miejsce. W konkursach Pucharu Świata 2013/2014 zdobył 201 punktów, z czego trzy razy zajmował miejsce w pierwszej dziesiątce, jednak nigdy na podium indywidualnych zawodów, co dało mu trzydzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Do jego najlepszych osiągnięć z tamtego sezonu należą drugie miejsce w konkursie mieszanym w Lillehammer (6 grudnia 2013) oraz trzecie miejsce w konkursie drużynowym w Planicy (22 marca 2014).

Sezon 2014/2015 okazał się dla niego najlepszym w karierze i ostatnim, w którym zdobył punkty w zawodach Pucharu Świata. Na mistrzostwach świata w Falun zdobył medale we wszystkich konkursach, w których startował. 21 lutego został mistrzem świata w konkursie na skoczni normalnej, gdzie pokonał Severina Freunda o 0,4 pkt. Dzień później zdobył srebrny medal w konkursie mieszanym, gdzie reprezentował Norwegię razem z Anderesem Bardalem, Line Jahr i Maren Lundby. W konkursie indywidualnym rozgrywanym na skoczni dużej zdobył brązowy medal, a wyprzedzili go Severin Freund oraz Gregor Schlierenzauer. Swój ostatni medal zdobył w konkursie drużynowym na tym samym obiekcie. 28 lutego Norwegowie (w składzie Bardal, Jacobsen, Fannemel i Velta) zdobyli złoty medal, wyprzedzając drugich Austriaków o 19,4 pkt., zaś trzecich Polaków o 24,5 pkt. W konkursach Pucharu Świata stawał cztery razy na podium. Raz zajął drugie miejsce w Willingen, gdzie był najbliżej zwycięstwa w historii swoich występów w Pucharze Świata (przegrał o punkt z Severinem Freundem) oraz trzy razy zajmował trzecie miejsce (Trondheim, Oslo, Planica).

W następnym sezonie skakał zdecydowanie słabiej. W Letnim Grand Prix 2015 dwa razy odpadał w pierwszej serii w konkursach indywidualnych, a zimą nastąpił dalszy regres jego formy. Nie został on umieszczony w składzie Norwegii w konkursie drużynowym w Klingenthal, który inaugurował Puchar Świata 2015/2016, zaś w konkursie indywidualnym zajął trzydzieste siódme miejsce. Później poleciał na konkursy do Ruki, gdzie co prawda nie odbyły się one z powodu warunków atmosferycznych, jednak po skoku treningowym w trakcie tego weekendu zdecydował się wycofać z rywalizacji w Pucharze Świata, by móc indywidualnie trenować[2]. Do rywalizacji międzynarodowej powrócił w Pucharze Kontynentalnym, gdzie ogółem wystartował w czternastu konkursach, z czego w ośmiu punktował. Jego najlepszym osiągnięciem w zawodach Puchar Kontynentalnego było zajęcie piątego miejsca w konkursie rozegranym w Iron Mountain. W Pucharze Kontynentalnym zdobył ogółem 190 punktów i w klasyfikacji generalnej tego cyklu zajął pięćdziesiąte trzecie miejsce. 12 lutego 2016 wystartował w jednym konkursie Pucharu Świata. Zajął on wówczas pięćdziesiąte pierwsze miejsce w konkursie lotów rozegranym w Vikersund. Jak się później okazało, był to ostatni konkurs Pucharu Świata w jego karierze.

Ostatni raz w rywalizacji międzynarodowej wystąpił lipcu 2016 w Letnim Grand Prix w Courchevel, jednak został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach za nieprawidłowy kombinezon. 1 sierpnia 2016 ogłosił zakończenie kariery sportowej[3].

Swój rekord życiowy w długości lotu ustanowił 26 lutego 2012 na skoczni Vikersundbakken w Vikersund, gdzie podczas drugiej serii konkursu drużynowego Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2012 uzyskał 243 metry[4].

Indywidualnie

edytuj
2014   Soczi/Krasnaja Polana 22. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2014   Soczi/Krasnaja Polana 6. miejsce[a]

Starty R. Velty na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
22. 9 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 96,5 m 241,4 pkt 36,6 pkt Kamil Stoch
24. 15 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 126,5 m 123,5 m 238,7 pkt 40,0 pkt Kamil Stoch
6. 17 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[a] 125,0 m 125,5 m 990,7 pkt (232,1 pkt) 50,4 pkt Niemcy

Indywidualnie

edytuj
2015   Falun złoty medal (K-90), brązowy medal (K-120)

Drużynowo

edytuj
2015   Falun srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[b], złoty medal (K-120)[c]

Starty R. Velty na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1.  21 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 95,5 m 95,5 m 252,7 pkt
2.  22 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. mix.[b] 95,0 m 95,5 m 915,6 pkt (245,3 pkt) 2,3 pkt Niemcy
3.  26 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 126,5 m 128,5 m 242,9 pkt 25,8 pkt Severin Freund
1.  28 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[c] 124,0 m 121,0 m 872,6 pkt (215,5 pkt)

Indywidualnie

edytuj
2012   Vikersund srebrny medal
2014   Harrachov 26. miejsce

Drużynowo

edytuj
2012   Vikersund 4. miejsce[d]

Starty R. Velty na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
2.  24-25 lutego 2012   Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 217,5 m 234,5 m [e] [e] 405,7 pkt 3,0 pkt Robert Kranjec
4. 26 lutego 2012   Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[d] 229,0 m 243,0 m 1542,2 pkt (439,2 pkt) 106,2 pkt Austria
26. 14-15 marca 2014   Harrachov Čertak K-185 HS-205 indywid. 174,0 m 168,0 m [e] [e] 315,4 pkt 75,6 pkt Severin Freund
 
Rune Velta – srebrny medalista mistrzostw świata w konkursie indywidualnym

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2010/2011 36.
2011/2012 17.
2012/2013 23.
2013/2014 30.
2014/2015 8.

Miejsca na podium

edytuj
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2009/2010 - - - -
2010/2011 - - - -
2011/2012 - - - -
2012/2013 - 1 1 2
2013/2014 - - - -
2014/2015 - 1 3 4
2015/2016 - - - -
Suma - 2 4 6

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 stycznia 2013   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 127,0 m 126,0 m 251,0 pkt 3. 13,4 pkt Anders Bardal
2. 24 marca 2013   Planica Letalnica K-185 HS-215 207,5 m 217,5 m 423,7 pkt 2. 1,8 pkt Jurij Tepeš
3. 1 lutego 2015   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 145,0 m 143,0 m 269,3 pkt 2. 1,0 pkt Severin Freund
4. 12 marca 2015   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 134,0 m 141,5 m 247,2 pkt 3. 18,1 pkt Severin Freund
5. 14 marca 2015   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 128,5 m 135,5 m 265,3 pkt 3. 10,4 pkt Severin Freund
6. 22 marca 2015   Planica Letalnica K-200 HS-225 230,5 m 226,5 m 418,2 pkt 3. 18,2 pkt Jurij Tepeš

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[6]
Sezon 2009/2010
                                              punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 43 0
Sezon 2010/2011
                                                    punkty
- - 17 10 9 24 44 dq 44 q q - - - - q 36 41 - - - 16 16 - - - 106
Sezon 2011/2012
                                                    punkty
21 48 28 37 31 35 26 18 11 13 24 8 11 14 21 17 11 17 19 10 17 22 20 14 29 30 311
Sezon 2012/2013
                                                      punkty
20 40 17 16 16 21 23 9 26 26 25 3 17 - - 17 13 dq 28 q 25 23 q 32 23 25 2 337
Sezon 2013/2014
                                                        punkty
q 4 9 38 28 33 31 q q 23 31 36 26 13 7 22 - - - - 36 15 25 27 28 19 q 36 201
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
18 11 10 38 23 14 7 10 21 16 5 44 18 6 5 25 - - 4 2 10 6 21 4 11 30 3 3 12 6 3 848
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
37 - - - - - - - - - - - - - - - 51 - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj
Sezon
2011/2012
           
8 - 1 3 4 2
Sezon
2012/2013
             
- - 7 2 - 2 2
Sezon
2013/2014
         
- 3 5 3 -
Sezon
2014/2015
         
3 4 3 1 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2010/2011 56.
2011/2012 11.
2012/2013 12.
2013/2014 38.
2014/2015 18.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2010 61.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2010/2011 31.
2011/2012 14.
2012/2013 14.
2013/2014 18.
2014/2015 5.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2010 39.
2011 29.
2012 51.
2013 31.
2014 22.
2015 38.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 14 sierpnia 2011   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 107,5 m 126,2 pkt 3. 10,8 pkt Kamil Stoch
2. 4 października 2014   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 127,0 m 137,0 m 252,9 pkt 3. 3,5 pkt Richard Freitag

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj
Źródło[6]
2010
                  punkty
q q - - - - - 32 7 36
2011
                      punkty
- 47 49 20 q 3 - - - 40 20 82
2012
                  punkty
- 25 44 - - 16 25 - 36 27
2013
                      punkty
q 46 22 14 - - 20 31 13 8 21 100
2014
                  punkty
6 39 48 - - - - 42 3 100
2015
                      punkty
41 10 44 22 - - - - - - 9 64
2016
                    punkty
q - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj
2011    
7 3
2013      
- 7 -
2014  
4
2015    
- 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2011 48. [8]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[9]
2008/2009 132.
2009/2010 59.
2010/2011 66.
2015/2016 35.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[6]
Sezon 2008/2009
                                                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 54 - 24 25 - - 13
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
64 61 25 41 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 6 5 - - 91
Sezon 2010/2011
                                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 42 21 - - - - 22 32 - - - - 13 7 75
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - 43 45 10 22 18 7 36 13 19 - - 33 36 - - 5 9 32 - - - - 190
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2010 56. [10]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[6]
2008
                      punkty
- - - - 58 - - - - - - 0
2009
                      punkty
- - - - - 32 42 - - - - 0
2010
                              punkty
- - - - - - - 32 9 31 11 - - - - 53
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2007/2008 161.
2008/2009 70.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 13 lutego 2009   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 93,5 m 94,0 m 244,0 pkt 3. 10,5 pkt Felix Brodauf

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj
Źródło[6]
Sezon 2007/2008
                                                  punkty
- - - - - - - - 16 16 - - - - - - 29 34 - - - - - - - 32
Sezon 2008/2009
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 3 15 - - - - - 76
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Fannemel, Anders Jacobsen, Rune Velta
  2. a b Skład zespołu: Line Jahr, Anders Bardal, Maren Lundby, Rune Velta
  3. a b Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Jacobsen, Anders Fannemel, Rune Velta
  4. a b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Fannemel, Rune Velta, Anders Bardal
  5. a b c d Seria konkursowa została odwołana

Przypisy

edytuj
  1. Rune Velta został trenerem reprezentacji Szwajcarii – skoki narciarskie [online], sport.tvp.pl, 10 maja 2023 [dostęp 2023-05-17].
  2. Katarzyna Skoczek: Rune Velta: „Nie jestem jeszcze gotowy do pucharowej rywalizacji”. skijumping.pl, 8 grudnia 2015.
  3. Dominik Formela: Rune Velta zakończył karierę!. skijumping.pl, 1 sierpnia 2016.
  4. Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Ośmiu zawodników poprawiało w niedzielę rekordy życiowe. skokinarciarskie.pl, 26 lutego 2012.
  5. a b c d VELTA Rune - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).
  6. a b c d e Adam Kwieciński: VELTA Rune. [dostęp 2023-12-04].
  7. VELTA Rune - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).
  8. FIS Grand Prix Ski Jumping - 2011 - Lotos Poland Tour. fis-ski.com, 2011-07-23. [dostęp 2023-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-11)]. (ang.).
  9. VELTA Rune - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).
  10. FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2010. fis-ski.com, 2010-10-03. [dostęp 2023-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  11. VELTA Rune - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).

Bibliografia

edytuj