Wenecja Euganejska (wł. Veneto) – region administracyjny w północno-wschodnich Włoszech o powierzchni 18 377 km² ze stolicą w Wenecji (331,4 tys. mieszkańców). Od północy graniczy z Austrią, od wschodu z regionem Friuli-Wenecja Julijska, od południa z Emilią-Romanią, a od zachodu z Trydentem-Górną Adygą i Lombardią. Najdłuższe rzeki w regionie to Pad oraz Adyga, a najwyższym wzniesieniem jest Marmolada.

Wenecja Euganejska
Veneto
region
Ilustracja
Palazzo Balbi – siedziba władz
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Włochy

Siedziba

Wenecja

Prezydent

Luca Zaia

Powierzchnia

18 264 km²

Populacja 
• liczba ludności


4 699 950

• gęstość

258 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba prowincji

7

Liczba gmin

581

Położenie na mapie Włoch
Położenie na mapie
Strona internetowa

Etymologia

edytuj

W języku włoskim i w większości języków nazwa regionu jest jednoczłonowa, a nazwa polska „Wenecja Euganejska” pochodzi od półmitycznego ludu Euganejczyków, który zajmował te ziemie w I i II w. p.n.e. Sama nazwa miasta Wenecja pochodzi od ludu Wenetów Adriatyckich.

Historia

edytuj

Wenetowie Adriatyccy zamieszkiwali ziemie Wenecji Euganejskiej od 1500 r. p.n.e., a przybyli na tereny Morza Adriatyckiego z Azji Centralnej wraz z innymi ludami indoeuropejskimi. Pierwsza wzmianka o plemieniu nazywanym Wenetami pochodzi z IV w. p.n.e. Plemię zostało niemal całkowicie wyniszczone podczas bitwy pod Kannami w 216 r. p.n.e. W V w. tereny Wenecji Euganejskiej zostały najechane przez Alaryka I, a następnie przez Attylę Huna. W połowie VI w. za sprawą cesarza Justyniana I Wielkiego Wenecja Euganejska dostała się pod wpływy Bizancjum. W połowie VIII w. została częścią Imperium Karolińskiego, a w X w. została włączona do Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Po włączeniu w XII w. do Włoch Północnych, w 1222 r. ufundowano jeden z najstarszych uniwersytetów we Włoszech – Uniwersytet w Padwie. W tym czasie rozpoczął się trwający do XVI w. okres świetności, nazywany Republiką Wenecką, który w XVII w. został zahamowany przez ekspansję Imperium Osmańskiego. Po najeździe Napoleona pod koniec XVIII w. część Wenecji Euganejskiej weszła w granice Cesarstwa Austriackiego, a część w granice Republiki Cisalpińskiej. W 1866 r. połączona Wenecja Euganejska została przyłączona do Włoch.

Separatyzm

edytuj
Osobny artykuł: Nacjonalizm wenecki.

W regionie panują silne nastroje separatystyczne. W nieoficjalnym internetowym głosowaniu w 2014 r. za odłączeniem od Włoch opowiedziało się 89% uczestników. Frekwencja wyniosła 73% uprawnionych do głosowania (2,3 mln)[1].

Prowincje

edytuj
 
Prowincje

W skład regionu wchodzi 7 prowincji:

Gospodarka

edytuj
  • Rolnictwo – uprawa owoców, warzyw, winorośli, kukurydzy, pszenicy
  • Przemysł – metalurgiczny (metalowy), lekki (włókienniczy, obuwniczy), drzewno-papierniczy (meblarski), mineralny (ceramiczny)

Gastronomia

edytuj

Wenecja Euganejska jest ojczyzną m.in. wina valpolicella. Wytwarzany jest tu ser Grana Padano.

Zabytki

edytuj

Teatro Olimpico w Vicenzy to pierwszy wolno stojący i pokryty dachem budynek centralny nowożytności. Został on zbudowany przez Andreę Palladia w 1580 r. – roku jego śmierci.

W regionie znajdują się 24 wille zaprojektowane przez Palladia[2].

W XVIII wieku zbudowano wille połączone systemem podziemnych tuneli powietrznych. Dzięki temu do pomieszczeń dostawało się zimą ciepłe powietrze, a latem – zimne.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj