Jadwiga Beck: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Historia kobiet"; Dodano kategorię "Historia kobiet w Polsce" za pomocą HotCat |
uzupełnienie życiorysu - urywał się dziwnie szybko... |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
'''Jadwiga Beck''' z domu Salkowska (ur. w październiku [[1896]] w [[Lublin]]ie, zm. w styczniu [[1974]] w [[Londyn]]ie) - jedna z głównych postaci życia publicznego [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]]. [[Polska]] pisarka i [[dziennikarstwo|dziennikarka]]. |
'''Jadwiga Beck''' z domu Salkowska (ur. w październiku [[1896]] w [[Lublin]]ie, zm. w styczniu [[1974]] w [[Londyn]]ie) - jedna z głównych postaci życia publicznego [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]]. [[Polska]] pisarka i [[dziennikarstwo|dziennikarka]]. |
||
Była jedynym dzieckiem Jadwigi Sławęckiej i Wacława Salkowskiego. Dwukrotnie wyszła za mąż. Jej pierwszym mężem był [[Stanisław Burhardt-Bukacki]], wówczas kapitan, a później [[Generał dywizji]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]]. Małżeństwo zakończyło się, a jej następnym mężem został [[Józef Beck]], wtedy żonaty i w randze podpułkownika. Ze względu na to, że w prawie II Rzeczypospolitej nie istniała instytucja [[rozwód|rozwodu]], a zawarcie małżeństwa było możliwe wyłącznie w ramach Kościoła, Jadwiga i Józef dokonali konwersji z [[katolicyzm]]u na [[protestantyzm]], by móc się pobrać. |
Była jedynym dzieckiem Jadwigi Sławęckiej i Wacława Salkowskiego. Dwukrotnie wyszła za mąż. Jej pierwszym mężem był [[Stanisław Burhardt-Bukacki]], wówczas kapitan, a później [[Generał dywizji]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]]. Małżeństwo zakończyło się, a jej następnym mężem został [[Józef Beck]], wtedy żonaty i w randze podpułkownika. Ze względu na to, że w prawie II Rzeczypospolitej nie istniała instytucja [[rozwód|rozwodu]], a zawarcie małżeństwa było możliwe wyłącznie w ramach Kościoła, Jadwiga i Józef dokonali konwersji z [[katolicyzm]]u na [[protestantyzm]], by móc się pobrać. |
||
Po śmierci Józefa Becka w Rumunii w 1944 roku przeniosła się do Turcji. Następnie pracowała w [[Czerwony Krzyż|Czerwonym Krzyżu]] w [[Kair]]ze, a później przeniosła się do [[Rzym]]u. Po wojnie zamieszkała w [[Bruksela|Brukseli]], a potem w Londynie, gdzie utrzymywała się pracując jako [[sprzątacz|sprzątaczka]]. Wydała pamiętniki Józefa Becka, pisywała do "[[Wiadomości Literackie|Wiadomości Literackich]]". Opublikowała też swoje wspomnienia: ''Gdy byłam ekscelencją''<ref>{{cytuj książkę | autor = Sławomir Koper| tytuł = Wpływowe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej| wydawca = Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 2011| strony = 44-73| isbn = 978-831-112-1454}}</ref>. |
Po śmierci Józefa Becka w Rumunii w 1944 roku przeniosła się do Turcji. Następnie pracowała w [[Czerwony Krzyż|Czerwonym Krzyżu]] w [[Kair]]ze, a później przeniosła się do [[Rzym]]u. Po wojnie zamieszkała w [[Bruksela|Brukseli]], a potem w Londynie, gdzie utrzymywała się pracując jako [[sprzątacz|sprzątaczka]]. Wydała pamiętniki Józefa Becka, pisywała do "[[Wiadomości Literackie|Wiadomości Literackich]]". Opublikowała też swoje wspomnienia: ''Gdy byłam ekscelencją''<ref>{{cytuj książkę | autor = Sławomir Koper| tytuł = Wpływowe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej| wydawca = Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 2011| strony = 44-73| isbn = 978-831-112-1454}}</ref>. |
||
Wersja z 00:09, 10 wrz 2012
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
osoba publiczna II RP, dziennikarka, pisarka |
| Narodowość | |
| Rodzice |
Jadwiga Sławęcka i Wacław Salkowski |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
córka z pierwszego małżeństwa |
Jadwiga Beck z domu Salkowska (ur. w październiku 1896 w Lublinie, zm. w styczniu 1974 w Londynie) - jedna z głównych postaci życia publicznego II Rzeczypospolitej. Polska pisarka i dziennikarka.
Była jedynym dzieckiem Jadwigi Sławęckiej i Wacława Salkowskiego. Dwukrotnie wyszła za mąż. Jej pierwszym mężem był Stanisław Burhardt-Bukacki, wówczas kapitan, a później Generał dywizji Wojska Polskiego. Małżeństwo zakończyło się, a jej następnym mężem został Józef Beck, wtedy żonaty i w randze podpułkownika. Ze względu na to, że w prawie II Rzeczypospolitej nie istniała instytucja rozwodu, a zawarcie małżeństwa było możliwe wyłącznie w ramach Kościoła, Jadwiga i Józef dokonali konwersji z katolicyzmu na protestantyzm, by móc się pobrać. Jako żona wieloletniego szefa Ministerstwa Spraw Zagranicznych uczestniczyła w najważniejszych spotkaniach i imprezach dyplomatycznych. Była też bohaterką wielu anegdot i gaf, które po części sama opisała w swojej autobiografii[1].
Po śmierci Józefa Becka w Rumunii w 1944 roku przeniosła się do Turcji. Następnie pracowała w Czerwonym Krzyżu w Kairze, a później przeniosła się do Rzymu. Po wojnie zamieszkała w Brukseli, a potem w Londynie, gdzie utrzymywała się pracując jako sprzątaczka. Wydała pamiętniki Józefa Becka, pisywała do "Wiadomości Literackich". Opublikowała też swoje wspomnienia: Gdy byłam ekscelencją[2].
- ↑ Jadwiga Beck, Kiedy byłam Ekscelencją, Nowe Wydawnictwo Polskie 1990; Por. Maria Barbasiewicz, Dobre maniery w przedwojennej Polsce, Wydawnictwo Naukowe PWN 2012, s. 219 i n.
- ↑ Sławomir Koper: Wpływowe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Bellona, 2011, s. 44-73. ISBN 978-831-112-1454.