Przejdź do zawartości

Droga publiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Droga publiczna – oznacza drogę ogólnego użytku publicznego, taką jak droga lokalna, regionalna lub krajowa, droga główna, ekspresowa lub autostrada[1].

Drogi publiczne w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Droga publiczna to w Polsce droga zaliczona do jednej z kategorii dróg na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)[2], z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Nie każda droga w Polsce jest zatem drogą publiczną. By się taką stała, musi posiadać status drogi publicznej, który uzyskuje poprzez nadanie jej odpowiedniej kategorii.

Według stanu na dzień 31 grudnia 2018 ogólna długość dróg publicznych w Polsce wynosiła 424 563 km[3], w tym długość dróg publicznych o utwardzonej nawierzchni wynosiła 304 tys. km[4].

95,4 proc. dróg – 405 160,80 km jest zarządzanych przez jednostki samorządu terytorialnego[3]:

  • wojewódzkie – 28 924 km,
  • powiatowe – 124 572 km,
  • gminne – 251 664 km.

Podział dróg publicznych

[edytuj | edytuj kod]

Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie: drogi krajowe, drogi wojewódzkie, drogi powiatowe i drogi gminne.

Kategoria drogi Zarządca drogi Zarządca ruchu Własność Zaliczenie do właściwej kategorii Nadanie numeru drogi
Gminna wójt (burmistrz, prezydent miasta)1 starosta² samorządu gminy uchwała rady gminy zarząd województwa
Powiatowa zarząd powiatu1 starosta² samorządu powiatu uchwała rady powiatu zarząd województwa
Wojewódzka zarząd województwa1 marszałek województwa² samorządu województwa uchwała sejmiku województwa Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad
Krajowa Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad1 Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad² Skarbu Państwa rozporządzenie Ministra Infrastruktury Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad

1 W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta.

2 Prezydent miasta zarządza ruchem na drogach publicznych położonych w miastach na prawach powiatu, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych.

Zarządcy dróg publicznych oraz zarządzający ruchem na nich. Opracowano na podstawie ustawy o drogach publicznych oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988, z późn. zm.).

Drogi publiczne ze względu na stopień dostępności i obsługi przyległego terenu dzielą się na[5]:

  1. drogi ogólnodostępne
  2. drogi o ograniczonej dostępności – autostrady i drogi ekspresowe

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/47/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie drogowej kontroli technicznej dotyczącej zdatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych poruszających się w Unii oraz uchylająca dyrektywę 2000/30/WE. (CELEX: 32014L0047).
  2. Poprzednie ustawy z 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz.U. 1962 nr 20, poz. 90) i z 7 października 1921 r. o przepisach porządkowych na drogach publicznych (Dz.U. 1921 nr 89, poz. 656).
  3. a b Rodzaje dróg w Polsce - Ministerstwo Infrastruktury - Portal Gov.pl [online], gov.pl [dostęp 2021-06-17] (pol.).
  4. Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2019, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2019, s. 55, ISSN 1506-0632.
  5. Art. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]