Przejdź do zawartości

Andrus Ansip

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrus Ansip
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 października 1956
Tartu

Premier Estonii
Okres

od 13 kwietnia 2005
do 26 marca 2014

Przynależność polityczna

Estońska Partia Reform

Poprzednik

Juhan Parts

Następca

Taavi Rõivas

Minister gospodarki i komunikacji Estonii
Okres

od 13 września 2004
do 13 kwietnia 2005

Przynależność polityczna

Estońska Partia Reform

Poprzednik

Meelis Atonen

Następca

Edgar Savisaar

podpis
Odznaczenia
Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa)

Andrus Ansip (ur. 1 października 1956 w Tartu) – estoński ekonomista, przedsiębiorca i polityk. Minister, parlamentarzysta krajowy oraz europejski, przewodniczący Estońskiej Partii Reform. W latach 2005–2014 premier Estonii stojący na czele trzech kolejnych rządów, od 2014 do 2019 wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 ukończył studia w zakresie chemii organicznej na Uniwersytecie w Tartu. W latach 1987–1989 studiował rolnictwo w Estońskiej Akademii Rolniczej, a w 1992 został absolwentem zarządzania na York University w Toronto.

Od 1979 pracował jako inżynier w Katedrze Chemii Organicznej Uniwersytetu w Tartu. W latach 1981–1983 odbywał służbę wojskową w radzieckiej Flocie Bałtyckiej, po czym powrócił do pracy na uczelni. Od 1986 pozostawał etatowym pracownikiem Komitetu Rejonowego Komunistycznej Partii Estonii w Tartu (inspektorem w wydziale przemysłu oraz kierownikiem wydziału organizacyjnego).

W okresie transformacji polityczno-gospodarczej rozpoczął pracę w sektorze prywatnym. W latach 1989–1993 był dyrektorem biura regionalnego przedsiębiorstwa joint-venture Estkompexim. W pierwszej połowie lat 90. pracował jako dyrektor generalny i prezes zarządu spółki AS Rondam oraz zasiadał w radzie dyrektorów Rahvapank. W okresie 1994–1996 był dyrektorem oddziału banku Sotsiaalpank w Tartu oraz wicedyrektorem oddziału banku Põhja-Eesti Pank w tym samym mieście. Od 1994 do 1998 pełnił funkcję prezesa stacji radiowej w Tartu, pracując również w Tartu Kommertspank. W latach 1995–1996 kierował spółką Fondijuhtide AS oraz funduszem inwestycyjnym Livoonia Erastamise Investeerimisfond.

W 1998 został wybrany na burmistrza Tartu. Funkcję tę pełnił do 2004. W tym samym roku został przewodniczącym Estońskiej Partii Reform, zastępując Siima Kallasa, jej założyciela i pierwszego przewodniczącego, który został mianowany komisarzem Unii Europejskiej. Andrus Ansip objął również stanowisko ministra gospodarki i komunikacji w rządzie Juhana Partsa.

4 kwietnia 2005 otrzymał od prezydenta Estonii Arnolda Rüütela misję utworzenia rządu po dymisji dotychczasowego premiera. Zawarł koalicję rządową z Estońską Partią Centrum i Estońskim Związkiem Ludowym[1]. W tym samym miesiącu rząd został zatwierdzony przez Riigikogu, a 13 kwietnia rozpoczął funkcjonowanie[2]. Po zwycięstwie Partii Reform w wyborach w 2007 (w których uzyskał mandat posła do Riigikogu) ponownie został desygnowany na premiera. Po nieudanych negocjacjach z dotychczasowymi partnerami utworzył gabinet przy poparciu Isamaa ja Res Publica Liit oraz Partii Socjaldemokratycznej (Sotsiaaldemokraatlik Erakond)[1]. 5 maja 2007 ponownie objął urząd premiera. Od czasu wycofania się socjaldemokratów z koalicji pozostał na czele rządu mniejszościowego. Poprowadził swoje ugrupowanie do zwycięstwa w wyborach w 2011, w których sam również został wybrany do parlamentu. 5 kwietnia prezydent Toomas Hendrik Ilves powołał ministrów trzeciego rządu Andrusa Ansipa, tworzonego ponownie przez Partię Reform i koalicyjną IRL[3]; gabinet ten rozpoczął urzędowanie następnego dnia.

4 marca 2014 zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią przedłożył prezydentowi Estonii swoją rezygnację ze stanowiska premiera[4]. Odszedł z urzędu ostatecznie 26 marca 2014, kiedy zaprzysiężony został gabinet Taaviego Rõivasa.

W wyborach europejskich w tym samym roku Andrus Ansip z ramienia liberałów został wybrany do Europarlamentu VIII kadencji[5]. 10 września tego samego roku Jean-Claude Juncker ogłosił nominację Andrusa Ansipa na wiceprzewodniczącego KE oraz komisarza ds. jednolitego rynku cyfrowego (od 1 listopada 2014)[6]. W wyborach w 2019 ponownie uzyskał mandat eurodeputowanego. Celem jego objęcia od lipca 2019 złożył rezygnację z funkcji w Komisji Europejskiej[7].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Estonian Governments 1990–2009. terra.es. [dostęp 2011-04-05]. (ang.).
  2. Leaders of Estonia. zarate.eu. [dostęp 2020-04-12]. (ang.).
  3. Peaministrikandidaat esitab riigipeale uue valitsuse koosseisu. valitsus.ee, 5 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-05]. (est.).
  4. Ansip Hands President Letter of Resignation. err.ee, 4 marca 2014. [dostęp 2014-03-04]. (ang.).
  5. Europarlamenti said Ansip, Kallas, Toom, Tarand, Kelam ja Lauristin. le.ee, 26 maja 2014. [dostęp 2014-05-29]. (est.).
  6. The new structure of the Juncker Commission. ec.europa.eu, 30 października 2014. [dostęp 2014-10-22]. (ang.).
  7. Andrus Ansip resigns from European Commission. politico.eu, 17 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-20]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]