Przejdź do zawartości

Dynastia salicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dynastia salicka, niem. Salier – ród książąt frankońskich panujący w Niemczech w latach 1024–1125. Nazwa pochodzi od Franków salickich.

Władcy Niemiec z dynastii salickiej:

Panowanie pierwszych dwóch władców z tej dynastii to apogeum potęgi Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w skład którego wchodziły:

Królestwo Niemiec (od 962)
Królestwo Włoch (od 962)
Królestwo Czech (od 962)
Królestwo Burgundii (od 1034)

Zwierzchnictwo cesarza rzymskiego w tym okresie uznawały również przejściowo Polska, Węgry, Chorwacja, Dania, Neapol.

Panowanie dwóch ostatnich władców to okres stagnacji politycznej, regresu, walki z papiestwem, wojen domowych wewnątrz Niemiec, panowanie antykrólów, upadek prestiżu i powagi cesarskiej w Europie.

Ponadto członkowie dynastii salickiej panowali w Lotaryngii, Karyntii, Bawarii i Dolnej Lotaryngii:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Włodzimierz Dworzaczek, Genealogia, cz. 2: Tablice, Warszawa 1959, tabl.44.