Przejdź do zawartości

Barry Foster

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barry Foster
Ilustracja
Barry Foster (1972)
Imię i nazwisko

John Barry Foster

Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1927
Beeston

Data i miejsce śmierci

11 lutego 2002
Guildford

Zawód

aktor

Współmałżonek

Judith Shergold

Lata aktywności

1954–2000

John Barry Foster (ur. 21 sierpnia 1927 w Beeston, zm. 11 lutego 2002 w Guildford[1]) – angielski aktor teatralny, filmowy i radiowy. Znany z roli w filmie Szał Alfreda Hitchcocka i w serialu kryminalnym Van der Valk[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 20 lat otrzymał stypendium i dostał się do Central School of Speech and Drama w Londynie, gdzie przyjaźnił się z aktorem Davidem Baronem, późniejszym wybitnym dramaturgiem, noblistą publikującym pod pseudonimem Harold Pinter. Foster grał później w trzech sztukach Pintera, The Basement, The Tea Party i Lekki ból. Zadebiutował na scenie w 1952 roku w sztuce Kupiec wenecki Williama Szekspira w roli Lorenzo. Debiut filmowy to rola w filmie Bitwa o ujście rzeki z 1956 roku. W następnych latach grał m.in. w filmach Bitwa o Anglię i Córka Ryana. W 1972 wystąpił w swej najbardziej znanej roli, seryjnego mordercy w filmie Alfreda Hitchcocka Szał. W tym samym roku rozpoczął odtwarzanie tytułowej roli w serialu Van der Valk, gdzie grał z kolei inspektora policji. Pod koniec lat 70. odtwarzał także rolę Sherlocka Holmesa w radiowym cyklu emitowanym przez BBC. W następnych latach wystąpił m.in. w serialu telewizyjnym Ludzie Smileya, filmie akcji Dzikie gęsi i melodramacie Maurycy[2]. Od lat 90. skoncentrował się na występach na scenie[1].

W 1955 roku poślubił aktorkę i piosenkarkę, Judith Shergold, z którą miał dwie córki i syna. Obydwie córki, Joanna Foster i Miranda Foster, są także aktorkami[1][2].

Był utalentowanym pianistą amatorem, z zamiłowaniem do muzyki jazzowej[2].

Zmarł na atak serca[2]. Po jego śmierci ustanowiono fundusz powierniczy, „Barry Foster Memorial Award”, który ma wspierać zainteresowania teatralne niepełnosprawnych dzieci[3].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • King & Country (1964) – porucznik Webb
  • Inspector Clouseau (1968) – Addison Steele
  • The Guru (1969) – Chris
  • Bitwa o Anglię (1969) – dowódca szwadronu Edwards
  • Córka Ryana (1970) – Tim O’Leary
  • Szał (1972) – Robert Rusk
  • A Quiet Day in Belfast (1974) – John Slattery
  • Sweeney! (1977) – Elliott McQueen
  • The Three Hostages (1977) – Richard Hannay
  • Dzikie gęsi (1978) – Thomas Balfour
  • Danger on Dartmoor (1980) – Green
  • Ludzie Smileya (1982) – Saul Enderby
  • Maurycy (1987) – Dean Cornwallis

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Barry Foster Biography. IMDB.com. [dostęp 2018-04-09]. (ang.).
  2. a b c d e Barry Foster. family-announcements.co.uk. [dostęp 2018-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-15)]. (ang.).
  3. News - Award-winning theatres face uncertain futures. Arts Professional. [dostęp 2018-04-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]