The Dickson Experimental Sound Film

Dicksonov eksperimentalni zvučni film (engleski: The Dickson Experimental Sound Film) je kratki crno-bijeli film koga je 1894/95. snimio škotski inženjer William Kennedy Dickson tokom eksperimenata kojim se u Edisonovim laboratorijama nastojala razviti postupcima kojom bi se nedavno izumljenoj tehnologiji filma (pokretnih slika) dodao nasnimljeni zvuk. Film se sastoji od jednog kadra tokom kojeg Dickson na violini svira barkarolu Song of the Cabin Boy iz opere Les cloches de Corneville Roberta Planquettea nastojeći bilježiti zvuk preko roga spojenog sa fonografskim cilindrom izvan kadra; desno od njega na melodiju plešu dva tehničara. Ne postoje nikakvi podaci da je film - snimljen prije znamenitih filmova braće Lumiere - ikada bio prikazan u javnosti, barem u obliku koji sadrži i sliku i zvuk. Današnja je verzija restaurirana tek 2000. godine.

The Dickson Experimental Sound Film
Kadar restaurirane verzije Dicksonovog eksperimentalnog zvučnog filma (1894/95)
RežijaWilliam Dickson
UlogeWilliam Dickson
MuzikaRobert Planquette
FotografijaWilliam Heise
Trajanje≈17 sek.
Zemlja Sjedinjene Države

Godine 1981. je američki gej aktivist i historičar Vito Russo u svojoj knjizi The Celluloid Closet ustvrdio da film u stvari nosi naziv The Gay Brothers i da prikazuje dvojicu istospolnih ljubavnika, te da je predstavljao ne samo jedan od prvih filmova nego i prvi gej film uopće. Iako većina filmskih historičara nije pronašla nikakve potvrde za Russove navode, te smatra kako međusobno plesanje dvojice muškaraca krajem 19. vijeka nije imalo homoerotske konotacije vezane uz kasnije periode, Russovo tumačenje je prihvaćeno u široj javnosti. Dicksonov film je, zbog toga, između ostalog, poslužio i kao uvodni kadar The Celluloid Closet, dokumentarnog filma posvećenog američkim LGBT filmovima, iz 1995. godine.

Vanjske veze

uredi