ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ/ភាគទី៩/10
ბოში კათას მარიგენა, (ნანა-ნანო) * ჭკვერ კოჩიში დებჯერათი (ნანა-ნანო) * ჩქჷნით ვა მომწონუანა, სიბოშეთჷ გევშერათი. ათე ჭკუა მიღუდანი, ღარიბის ოკო ფარა. ასე ხოლო ქომიჩქჷნა, მუშენჷ მის ოჸოთანა. მართალი რე, მისხუნუნა ათე დღაში გილაღალა, მარა ვა მატარინენა, მაშიინა გილანგარა. მოკონა სურული ვასრულათი, მარა ძალამი ჩილათა რე: მეჭარუა-მოჭარუა ჩქჷნი გილაფიორი ლე, ართო წარიში ეკუნა დო ჩხვინდიში გილაჩიონი რე; მუჟანს შური ქომანთხუნა ნი, უკული ბთქუათ: ნიორი ლე. ათეცალი მოქმედება ეშიმაკეფიში ხიოლი რე.
ព្រេងទាក់ទងនឹងទំនៀមស្លៀកពាក់ក្នុងពេលសំពះផ្ទឹមកូនប្រុសស្លៀកសំឡុយ ពាក់អាវផាយ កូនស្រីបួងសក់ពាក់ស្បៃ
កាលនោះ ព្រះនារាយណ៍រាមេសូរ ព្រះចៅក្រុងកម្ពុជា ទ្រង់សោយរាជ្យសម្បត្តិនៅបន្ទាយលង្វែក (ពុទ្ធសករាជ ១៩០០-១៩២០ កន្លងមកប្រាំរយប្លាយឆ្នាំហើយ) ទ្រង់សព្វព្រះរាជហឫទ័យនឹងនាងក្រមុំម្នាក់ជាកូនរបស់ជ្វា ដែលនៅភូមិទួលអំពិល-ទួលថ្លោក នៅជាយខាងត្បូងភូមិពោធំតូច កំពង់ហ្លួងសព្វថ្ងៃនេះ ។ ជ្វាជាឪពុកនាងនោះ ក៏ព្រមថ្វាយមិនហ៊ានទទឹងទាស់ តែធ្វើសំណូមពរសុំឲ្យទ្រង់ចូលសាសន៍ ហើយរៀបការតាមច្បាប់ឲ្យស្របតាមប្រពៃណីចាម-ជ្វា ។
សម្ដេចព្រះនារាយណ៍រាម, ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងនាងម៉ាង៉ាសទេវីណាស់ នឹងទប់ទល់ព្រះទ័យពុំបាន ព្រោះនាងនៅប្រកបនូវរូបឆោមល្អ មានសម្បុរស្រស់បំព្រង ហើយជាត្រកូលអ្នកមានសម្បត្តិច្រើនផង ទ្រង់ក៏បណ្ដោយតាមអធ្យាស្រ័យ ព្រមចូលសាសន៍ ឲ្យតែបាននាងជាអគ្គមហេសី ។ ពួកចាម-ជ្វា ក៏និមន្តសង្ឃរាជសាសនាច្រើនអង្គនឹងគណនាពុំបាន ហើយធ្វើព្រះពន្លាជ័យខ្វាត់ខ្វែងនៅទីភូមិនោះ តាំងបួងសួងប្រាំពីរថ្ងៃ សូធ្យមន្តបញ្ចូលសាសនាចាម-ជ្វា រួចកាត់ចុងអង្គជាតិស្ដេច ដង្ហែយកទៅធ្វើឃ្លាំងដាក់ ។ វេលានោះ មានមន្ត្រីធំតូចចូលសាសន៍ជាមួយនឹងព្រះមហាក្សត្រជាច្រើន ដោយចង់បានកូនចាម-ជ្វាដែរ ។ ចាម-ជ្វា ក៏កាត់ចុងអវយវៈ យកស្បែកទៅដាក់ឃ្លាំងជាមួយស្ដេច ។ ភូមិនេះ ក៏ប្រែឈ្មោះហៅថា "ភូមិឃ្លាំងស្បែក" វិញ ជាប់ដល់សព្វថ្ងៃ1 ។
ដល់ពេលនឹងឡើងទៅសំពះការ ទ្រង់បានតាំងមហាតលិកម្នាក់ ឲ្យហៅថា "ចៅរាជកុលកុមារ" ឲ្យទៅសំពះជំនួសព្រះអង្គ តាមទំនៀមស្ដេច ដែលត្រូវរៀបការនឹងរាស្ត្រ តែពួកចាម-ជ្វាមិនព្រម ដោយយល់ថា "ព្រះមហាក្សត្រយកកូនយើងទៅតម្កើងធ្វើជាអគ្គមហេសី ម្ដេចក៏ឲ្យគេមកសំពះជួសព្រះអង្គទៅវិញ ? សូមទ្រង់យាងទៅគង់ទន្ទឹមនឹងកូនយើងផង តែយើងមិនអាចហ៊ានឲ្យទ្រង់ក្រាបសំពះទេ" ។ ស្ដេច ក៏ទ្រង់យល់ព្រម ។ តាមពួកចាម-ជ្វា ក៏យកព្រះពស្ត្រហួសយ៉ាងល្អ មានតម្លៃច្រើន មកតុបតែងព្រះអង្គ ឲ្យទ្រង់សម្លុយដូចសារុង ហើយថ្វាយអាវផាយដ៏មានប៉ាក់រំលេចដោយខ្សែសយមាស មានត្បូងភ្លឺរន្ទាលច្រាលឆ្អៅ ។ ឯនាងម៉ាង៉ាសទេវី បួងសក់ពាក់ស្បៃ ដណ្ដប់ផាហ៊ុមលឿងទុំ តាមរបៀបចាម-ជ្វា ។ មុននឹងចេញមកផ្ទឹមនឹងស្ដេច មានអ្នកចម្រៀងពីរនាក់ច្រៀងសុំកូនស្រី មានទំនុកទំនៀមចាម-ជ្វាមកដល់ឥឡូវនេះថា ៖
អនអើយស្រីអន
សុំបើកវាំងនន សុំអនមកផ្ទឹម បងបើកទ្វារឲ្យ
អនចេញសន្សឹម អនចេញមកផ្ទឹម ពីរនាក់នឹងបង
។ល។
ព្រះបាទសម្ដេចព្រះនារាយណ៍រាមា ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងរបៀបចាម-ជ្វារៀបមង្គលការដូច្នោះហើយ ទ្រង់ក៏អនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាជនធ្វើតាមលោក ទើបមានជាប់ជាទំនៀម ស្លៀកសម្លុយ ពាក់អាវផាយ ឲ្យកូនប្រុសឡើងផ្ទឹមនឹងកូនស្រី បួងសក់ ពាក់ស្បៃ ដល់សព្វថ្ងៃ ។