| dbo:abstract
|
- Un monjo o monge i una monja és una persona consagrada a la religió. En el cristianisme sol anar associat ha fet vots solemnes i públics de castedat, obediència i pobresa, a més d'altres que pot demanar cada orde monàstic. A diferència del capellà i d'altres membres del clergat, viu en comunitat a un monestir o abadia seguint la regla del seu orde. Treballa al mateix monestir, tot i que hi ha ordes monàstics que fan activitats missioneres i d'apostolat i treballen amb els habitants de ciutats o zones de religió no cristiana. Els monjos més coneguts històricament han estat els benedictins, cistercencs i cartoixans. Els monjos depenen del seu superior (prior o abat) per al dia a dia i no del bisbe, ja que els monestirs solen ésser autònoms. En els ordes monàstics femenins, però, la superior de la comunitat sol tenir una dependència d'un superior d'un monestir masculí del mateix orde, que té la direcció espiritual de la comunitat femenina, o del bisbe. Només el Papa pot aprovar o dissoldre els diferents ordes, segons l'estil de vida proposat s'adigui o no amb la teologia oficial, l'esperit de la regla original i les necessitats de l'Església. (ca)
- الرَّاهِب (الجمع: رُهْبَان) من اعتزل الناس للتعبد. و"راهب" مشتق من الرهبة أو الجزع، والرهبة والجزع عبر عنها أشعياء عندما وصل إلى لحظات الإشراق فقال: "ويل لي إني هلكت لأني إنسان نجس الشفتين وأنا مقيم بين شعب نجس الشفتين، لأن عيني قد رأتا الملك رب الجنود (أشعياء 6: 5). وفي اللغة القبطية يقول الأنبا غريغوريوس: "أن التعبير القبطي يستخدم للدلالة على كلمة راهب هو موناخوس ومنها أشتقت الكلمة اللاتينية Monachus والإنجليزية Monk والفرنسية moine وغيرها من اللغات الأخرى". وكل الكلمات في اللغات السابقة معناها «المتوحد» وذلك لأن المتوحد هو إنسان اعتزل الناس ليحيا بمفرده من غير زوجة وأولاد بعيدًا عن المجتمع والإنعزال عن المجتمع البشري. (ar)
- Mnich (lat. monachus, z řec. μοναχός monachos – osamocený) je muž praktikující formu života ve víře podřízenou konkrétnímu cíli víry. Cvičí mysl a tělo podle své víry – buď sám, nebo s ostatními lidmi podobného zaměření – zatímco udržuje odstup od lidí, kteří toto zaměření nesdílejí. (cs)
- O μοναχός/ή είναι άτομο που ασκεί τον θρησκευτικό με ζωή, είτε μόνος του, είτε με οποιονδήποτε αριθμό άλλων μοναχών. Αυτό το άτομο αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό και να εξυπηρετήσει όλα τα ζωντανά δημιουργήματά του, εγκαταλείποντας την κοινωνία και ζώντας τον βίο του στην προσευχή και στον στοχασμό. Η ιδέα είναι αρχαία και ενυπάρχει σε πολλές θρησκείες και στη φιλοσοφία. (el)
- Monaĥo (latine: monachus, greke: μοναχός monaĥos - soliĝinta) estas homo praktikanta religian asketismon, kiu ekzercas la menson kaj la korpon utile al la spirito; li faras tion aŭ sola aŭ kun aliaj homoj de simila celo, sen homoj, kiuj ne partoprenas tiun ĉi celon. En Eŭropo kaj ĉe la Mediteraneo ekzistas longa tradicio de kristanaj monaĥ-ordenoj. En la romkatolika eklezio ekzistis/as interalie: Benediktanoj, Cistercianoj, , Trapistoj kaj Kartuzianoj. Monaĥoj plimalpli ekzistas en ĉiuj religioj; kronologie:
* ĝajnismo;
* budhismo (vidu: bonzo, lamaismo, arahanto);
* hinduismo;
* judismo (teorie ne, sed historie estis (kaj gravis) la esenoj);
* kristanismo, ĉefe en katolikismo (vidu monaĥaj ordenoj), ortodoksismo; en protestantismo tio teorie estas forpuŝita, tamen ekzistas unu ekumena monaĥejo en Taizé kie estas protestantaj monaĥoj; sed ankaŭ, la anglikana eklezio havas iometajn monaĥajn ordenojn kaj estis eĉ baptistaj monaĥejoj;
* islamo: la "ortodoksa" islamo ne akceptas monaĥismon, sed inter kelkaj branĉoj abundas sufioj, kiuj vivis foje (ekzemple en Turkio) komune en . (eo)
- Un monje (del occitano monge que proviene del latín monachus y este del griego μοναχός, monachós, "sólo, único, solitario") es una persona que practica el ascetismo religioso, viviendo solo o con otros monjes. Un monje puede ser una persona que decide dedicar su vida a servir a los demás, o ser un asceta que elige voluntariamente abandonar la sociedad para vivir una vida de oración y contemplación. El concepto es muy antiguo y puede verse en muchas religiones y filosofías. En el idioma griego el término puede aplicarse también a mujeres, aunque en español, es usado para hombres. La palabra monja se utiliza normalmente para las monásticas femeninas. Aunque el término griego monachós es de origen cristiano, la palabra monje también sirve para designar ascetas de otras creencias religiosas o filosóficas. Sin embargo, al ser un vocablo genérico, no es intercambiable con los términos que denotan clases particulares de monje, como cenobita, ermitaño, anacoreta o hesicasta. Además de en la religión cristiana, existen en otras religiones monjes jainistas, budistas, sintoístas, taoístas o hindúes. (es)
- Monjea, monakoa edo lekaidea aszetismo erlijiosoan bizi den gizonezkoa da, gehienetan komunitate erlijioso baten baitan bizi dena beste monje batzuekin. Emakumea bada, moja edo lekaime deritzo. Hainbat erlijiotan izaten dira, hala nola es katolizismoan, eliza ortodoxoan, anglikanismoan, luteranismoan, jainismoan, budismoan, taoismoan eta hinduismoan. (eu)
- A monk (/mʌŋk/, from Greek: μοναχός, monachos, "single, solitary" via Latin monachus) is a person who practices religious asceticism by monastic living, either alone or with any number of other monks. A monk may be a person who decides to dedicate their life to serving other people and serving God, or to be an ascetic who voluntarily chooses to leave mainstream society and live their life in prayer and contemplation. The concept is ancient and can be seen in many religions and in philosophy. In the Greek language, the term can apply to women, but in modern English it is mainly in use for men. The word nun is typically used for female monastics. Although the term monachos is of Christian origin, in the English language monk tends to be used loosely also for both male and female ascetics from other religious or philosophical backgrounds. However, being generic, it is not interchangeable with terms that denote particular kinds of monk, such as cenobite, hermit, anchorite, hesychast, or solitary. Traditions of Christian monasticism exist in major Christian denominations, with religious orders being present in Catholicism, Lutheranism, Oriental Orthodoxy, Eastern Orthodoxy, Reformed Christianity, Anglicanism and Methodism. Indian religions, including Hinduism, Buddhism and Jainism, also have monastic traditions as well. (en)
- Is ball pobal reiligiúnach ina gcónaí faoi móideanna bochtanas, geanmaíocht agus umhlaíocht é an Manach. (ga)
- Biarawan adalah seorang laki-laki yang melakukan asketisme, memfokuskan pikiran dan raganya untuk agama. Konsep ini telah sangat lama ada dan dapat ditemukan pada berbagai agama seperti Kristen, Buddha, dll. Istilah ekivalen untuk perempuan adalah biarawati. Biarawan dalam agama Katolik adalah laki-laki yang menjadi anggota suatu ordo atau tarekat religus seperti Yesuit, Dominikan, Fransiskan, Benediktin dan sebagainya. Di Indonesia para biarawan kadang-kadang dipanggil bruder (Belanda: broeder, saudara laki-laki). Para biarawan tunduk pada aturan (statuta) tarekat mereka. Mereka bekerja di suatu wilayah keuskupan atau di wilayah keuskupan lain (luar daerah atau luar negeri). Para biarawan katolik melayani sebagai pastor/imam (SJ, MSF, SVD, SCJ, MSC, dsb) dan sebagai bruder atau frater (CMM, BTD, MTB, dsb) Kata "biarawan" berdasarkan kata biara dengan akhiran -wan. (in)
- Rahib adalah anggota tarekat atau ordo keagamaan yang mengikatkan diri dengan kaul pada hidup monastik dan berkarya di sebuah biara dengan klausura ketat yang disebut pertapaan. Mereka hidup hanya untuk mencari Allah dengan mendalami misteri ilahi dalam situasi keheningan. Oleh karena itu, kata pertapa diterapkan scara luas kepada para biarawan atau biarawati kontemplatif yang hidup bersama secara senobitik. Tetapi, pertapa dalam arti kata sesungguhnya adalah orang yang mengasingkan diri ke tempat yang sunyi yang juga disebut eremit. Rahib wanita disebut juga rubiah. Gerakan hidup kerahiban dimulai sekitar permulaan abad ke-4 di padang gurun Mesir di seputar tepi Sungai Nil. Gerakan ini dikatakan didorong oleh keingingan berkobar-kobar untuk menghayati hidup Kristen secara radikal dan konsekuen setelah masa penganiayaan oleh kaisar Romawi berlalu. Di Indonesia terdapat beberapa biara untuk para rahib, misalnya Pertapaan Santa Maria Rawaseneng di Kabupaten Temanggung, Jawa Tengah, dan di Pertapaan Trappist Lamanabi, Flores Timur. Terdapat juga biara-biara untuk rubiah yaitu biara , biara Karmelit Tak Berkasut, dan biara Trapistin. (in)
- Un moine, ou une moniale (du latin monachus, « homme solitaire » et du grec monakhos, de monos, seul), est un homme ou une femme lié par des vœux de religion et menant, en solitaire ou en communauté, une vie essentiellement spirituelle, dévotionnelle et contemplative. (fr)
- 출가자(出家者)는 종교적 금욕주의를 실천하는 사람으로, 수많은 다른 출가자들과 함께 또는 혼자 떨어져 산다. 출가자는 그의 삶을 오로지 다른 생물들을 위해 헌신하기로 결심한 사람일 수도 있고, 자발적으로 주류 사회를 떠나 기도와 명상을 하기로 결심한 사람일 수도 있다. 이러한 개념은 동방 기독교, 서방 기독교(로마 가톨릭, 성공회, 루터교), 불교, 자이나교, 비슈누파 등의 수많은 종교와 철학에서 관찰할 수 있다. (ko)
- 修道士（しゅうどうし、英語: Monk, ギリシア語: Μοναχός, ラテン語: Monachus）というキリスト教用語には二つの語義・概念がある。ただし二つの概念は排他的概念ではなく包含関係にある（「1」の語義が「2」の語義より広義）。 1.
* 修道誓願を立て禁欲的な信仰生活をする人、ことに男性のこと。女性の場合は「修道女」（英語: Nun, ギリシア語: Καλόγρια, ラテン語: Monialis）という。結婚せず終身独身を貫く。多くの場合、修道院内で全生活を送る。西方教会では修道会に所属し、誓願と会の規則に従って生活する。他方、正教会・東方諸教会では、修道会制度を持たない。カトリック教会では修道者ともいい、聖公会では修士と呼ばれる。しかし、アッシジのフランチェスコやドミニコなどとその後継者達（托鉢修道会）、また現代ではマザー・テレサのように、日常的に修道院外で活動し、市井で直接的に人々に奉仕を行うことを認められた修道士も存在する。ただし彼らも生活の単位は集団生活であることは変わりはない。はたまた、聖アントニウスのように、砂漠などで孤独な生活を送る、隠修士と呼ばれる者もいる。 2.
* 上述のうち、助祭/輔祭以上の聖職者/神品の叙階/叙聖を受けていない者のこと。英語圏および日本における西方教会では、男性の場合は「ブラザー」・女性は「シスター」と呼ばれる。女性は助祭や司祭にならないため、基本的にこの範疇に入る（スールないしソール、仏：Sœur とも）。カトリックでは修道会の中で司祭会員、修道士会員という名称で区別されることがある。 (ja)
- Een monnik is iemand die vanuit religieuze overtuiging afziet van het stichten van een gezin en die voor een speciale, monastieke levensinvulling kiest. Het woord monnik komt van het Griekse μοναχος (monachos), dat 'eenzaam' betekent, en het woord μονος (monos), dat 'alleen' betekent. De term monachisme is de wetenschappelijke benaming voor het monnikenwezen of monnikendom in het algemeen. Er zijn monniken, heremiet of kluizenaar genoemd, die helemaal alleen in meestal een eenvoudig huisje of soms zelfs grot in een afgelegen gebied wonen waar ze een speciale dagindeling hebben die helemaal gewijd is aan oefening in en beoefening van hun religie. De meeste monniken wonen echter als cenobieten bij elkaar in een klooster of abdij waar ze evenals de solitair levende kluizenaars een op gebed, godsdienstige riten en geestelijke oefeningen gericht leven leiden. Er bestaan echter ook tradities waarbij de monniken niet bij elkaar wonen maar een actief bestaan in de samenleving hebben. Vaak zijn deze werkzaam in gezondheidszorg, maatschappelijk werk of onderwijs. Veel ziekenhuizen zijn gesticht door nonnen of monniken. Vandaag de dag worden verpleegkundigen in Nederland nog vaak 'zuster' of 'broeder' genoemd: een verwijzing naar deze vroegere tijden. (nl)
- Zakon mniszy, zakon kontemplacyjny (z gr. μοναχός monachos – samotnik, z łac. contemplare – wpatrywać się) – katolicka i prawosławna forma życia zakonnego, polegająca w pierwotnej wersji na odcięciu się od świata zewnętrznego i życiu w całkowitym odosobnieniu lub w nielicznej zamkniętej wspólnocie, poświęconemu prawie wyłącznie modlitwie i kontemplacji Boga. Początkowo życie mnisze wiązało się z formą pustelniczą. Najstarsze ośrodki życia pustelniczego powstały w ramach Kościoła Koptyjskiego w Egipcie. Ekspansja i rozwój tej formy życia doprowadził do powstania pierwszych wspólnot zakonnych w Europie. Większość zakonów w Kościele prawosławnym ma charakter mniszy, natomiast w Kościele katolickim istnieją także inne rodzaje zakonów, bardziej nastawione na działalność zewnętrzną. W protestantyzmie zakony mnisze nie występują wcale. (pl)
- Monge (feminino: monja) é uma pessoa devotada à vida monástica e clausural, que faz parte de uma ordem religiosa. A tradição monástica está presente em várias religiões do planeta: Budismo, Jainismo, Taoismo, Lamaísmo e Cristianismo são algumas das que têm seguidores que adoptam a vida monástica. (pt)
- Munk (grekiska μοναχός monakhos, "ensittare", "eremit") är en man som av religiösa skäl för en asketisk livsstil. Den kvinnliga motsvarigheten är nunna. Termen munk används främst om medlemmar i ett kristet kloster (munkorden) eller en buddhistisk sangha. Shaolin är buddhistiska munkar som räknar sitt ursprung till Shaolintemplet som grundades av Bodhidharma från Indien. De är förknippade med självförsvar, meditation och kampsporten . I kristna kyrkor rakades munkarnas hjässor i en ritual. Det var för att visa att munken lämnat det världsliga livet bakom sig för att träda in i det andliga. Frisyren föreställde Jesu törnekrona. Seden blev vanlig på 600-talet, men att raka huvudet i ritualer förekom i andra sammanhang redan under romarnas tid. (sv)
- Мона́х (греч. μοναχός — одиночный, единичный), жен. мона́хиня — обычно — член религиозной общины, в соответствии с обетом (клятвой) ведущий аскетическую жизнь либо в рамках монашеской общины (братии), либо в одиночестве, отшельничестве. Монахи проживают в монастырях (обителях), пу́стынях, лаврах. Особая, очень сложная форма монашества - монахи в миру́, когда монах проживает среди мирян, внешне никак не выделяясь из общества, в то же время соблюдая все требования и обеты монашествующего. Институт монашества характерен для различных направлений христианства, индуизма, джайнизма и буддизма. Иногда к монахам причисляют и дервишей — но это спорно, поскольку есть формальные отличия — дервиши могли жениться, могли жить в своих домах и жить своей собственной жизнью.Появились монахи в середине 1 тыс. до н. э. в буддизме, с III века н. э. монашество появилось и в христианстве (монахов нет только в протестантизме). Традиция считает основателями христианского монашества египетских подвижников святых: Павла Фивейского (умер около 341 года), Антония Великого и Пахомия на Востоке. Афанасия Великого и Мартина Турского — на Западе. Основателями русского монашества считаются преподобные Антоний и Феодосий Печерские, создавшие в XI веке Киево-Печерский монастырь. В буддизме основателем монашества считается сам основатель буддизма — Будда Сиддхартха Гаутама Шакьямуни. (ru)
- 出家人，字面上的意思是“因为宗教信仰而离开家庭，修行的人”，独居或者群居，守持戒律。最早源自於古印度吠陀諸宗教與沙門傳統，這個術語經佛教傳入中國。出家人不一定就等於聖職者，但兩者都是因為宗教的事業所需要的獨特生活方式。 出家人例如，佛教的僧侣和尼姑等，或道教全真派的道士和道姑；而天主教的修士修女與神父等。在中国伊斯兰教的、，也使用出家人的说法。 相对于出家，不出家叫在家，不出家的人叫在家人。在家人也有不同的称呼，如佛教道教有居士，善信，俗家弟子等称谓。而出家后，經由儀式捨掉先前所受的出家戒律，则被叫做还俗。 (zh)
- Черне́ць, черни́ця, ченці́, черне́цтво (від носіння чорного одягу), також монах, монахиня (від грец. μοναχός «одинак, самітник, пустельник») — зазвичай особа з релігійної спільноти, яка відповідно до обіцянки (обітниці) веде аскетичне життя або в рамках чернечого згромадження, або на самоті. Існують також чернечі ордени, членами яких були мандрівні брати, т.з. «жебракуючі ордени». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Mnich (lat. monachus, z řec. μοναχός monachos – osamocený) je muž praktikující formu života ve víře podřízenou konkrétnímu cíli víry. Cvičí mysl a tělo podle své víry – buď sám, nebo s ostatními lidmi podobného zaměření – zatímco udržuje odstup od lidí, kteří toto zaměření nesdílejí. (cs)
- O μοναχός/ή είναι άτομο που ασκεί τον θρησκευτικό με ζωή, είτε μόνος του, είτε με οποιονδήποτε αριθμό άλλων μοναχών. Αυτό το άτομο αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό και να εξυπηρετήσει όλα τα ζωντανά δημιουργήματά του, εγκαταλείποντας την κοινωνία και ζώντας τον βίο του στην προσευχή και στον στοχασμό. Η ιδέα είναι αρχαία και ενυπάρχει σε πολλές θρησκείες και στη φιλοσοφία. (el)
- Monjea, monakoa edo lekaidea aszetismo erlijiosoan bizi den gizonezkoa da, gehienetan komunitate erlijioso baten baitan bizi dena beste monje batzuekin. Emakumea bada, moja edo lekaime deritzo. Hainbat erlijiotan izaten dira, hala nola es katolizismoan, eliza ortodoxoan, anglikanismoan, luteranismoan, jainismoan, budismoan, taoismoan eta hinduismoan. (eu)
- Is ball pobal reiligiúnach ina gcónaí faoi móideanna bochtanas, geanmaíocht agus umhlaíocht é an Manach. (ga)
- Un moine, ou une moniale (du latin monachus, « homme solitaire » et du grec monakhos, de monos, seul), est un homme ou une femme lié par des vœux de religion et menant, en solitaire ou en communauté, une vie essentiellement spirituelle, dévotionnelle et contemplative. (fr)
- 출가자(出家者)는 종교적 금욕주의를 실천하는 사람으로, 수많은 다른 출가자들과 함께 또는 혼자 떨어져 산다. 출가자는 그의 삶을 오로지 다른 생물들을 위해 헌신하기로 결심한 사람일 수도 있고, 자발적으로 주류 사회를 떠나 기도와 명상을 하기로 결심한 사람일 수도 있다. 이러한 개념은 동방 기독교, 서방 기독교(로마 가톨릭, 성공회, 루터교), 불교, 자이나교, 비슈누파 등의 수많은 종교와 철학에서 관찰할 수 있다. (ko)
- 修道士（しゅうどうし、英語: Monk, ギリシア語: Μοναχός, ラテン語: Monachus）というキリスト教用語には二つの語義・概念がある。ただし二つの概念は排他的概念ではなく包含関係にある（「1」の語義が「2」の語義より広義）。 1.
* 修道誓願を立て禁欲的な信仰生活をする人、ことに男性のこと。女性の場合は「修道女」（英語: Nun, ギリシア語: Καλόγρια, ラテン語: Monialis）という。結婚せず終身独身を貫く。多くの場合、修道院内で全生活を送る。西方教会では修道会に所属し、誓願と会の規則に従って生活する。他方、正教会・東方諸教会では、修道会制度を持たない。カトリック教会では修道者ともいい、聖公会では修士と呼ばれる。しかし、アッシジのフランチェスコやドミニコなどとその後継者達（托鉢修道会）、また現代ではマザー・テレサのように、日常的に修道院外で活動し、市井で直接的に人々に奉仕を行うことを認められた修道士も存在する。ただし彼らも生活の単位は集団生活であることは変わりはない。はたまた、聖アントニウスのように、砂漠などで孤独な生活を送る、隠修士と呼ばれる者もいる。 2.
* 上述のうち、助祭/輔祭以上の聖職者/神品の叙階/叙聖を受けていない者のこと。英語圏および日本における西方教会では、男性の場合は「ブラザー」・女性は「シスター」と呼ばれる。女性は助祭や司祭にならないため、基本的にこの範疇に入る（スールないしソール、仏：Sœur とも）。カトリックでは修道会の中で司祭会員、修道士会員という名称で区別されることがある。 (ja)
- Monge (feminino: monja) é uma pessoa devotada à vida monástica e clausural, que faz parte de uma ordem religiosa. A tradição monástica está presente em várias religiões do planeta: Budismo, Jainismo, Taoismo, Lamaísmo e Cristianismo são algumas das que têm seguidores que adoptam a vida monástica. (pt)
- 出家人，字面上的意思是“因为宗教信仰而离开家庭，修行的人”，独居或者群居，守持戒律。最早源自於古印度吠陀諸宗教與沙門傳統，這個術語經佛教傳入中國。出家人不一定就等於聖職者，但兩者都是因為宗教的事業所需要的獨特生活方式。 出家人例如，佛教的僧侣和尼姑等，或道教全真派的道士和道姑；而天主教的修士修女與神父等。在中国伊斯兰教的、，也使用出家人的说法。 相对于出家，不出家叫在家，不出家的人叫在家人。在家人也有不同的称呼，如佛教道教有居士，善信，俗家弟子等称谓。而出家后，經由儀式捨掉先前所受的出家戒律，则被叫做还俗。 (zh)
- Черне́ць, черни́ця, ченці́, черне́цтво (від носіння чорного одягу), також монах, монахиня (від грец. μοναχός «одинак, самітник, пустельник») — зазвичай особа з релігійної спільноти, яка відповідно до обіцянки (обітниці) веде аскетичне життя або в рамках чернечого згромадження, або на самоті. Існують також чернечі ордени, членами яких були мандрівні брати, т.з. «жебракуючі ордени». (uk)
- الرَّاهِب (الجمع: رُهْبَان) من اعتزل الناس للتعبد. و"راهب" مشتق من الرهبة أو الجزع، والرهبة والجزع عبر عنها أشعياء عندما وصل إلى لحظات الإشراق فقال: "ويل لي إني هلكت لأني إنسان نجس الشفتين وأنا مقيم بين شعب نجس الشفتين، لأن عيني قد رأتا الملك رب الجنود (أشعياء 6: 5). وفي اللغة القبطية يقول الأنبا غريغوريوس: "أن التعبير القبطي يستخدم للدلالة على كلمة راهب هو موناخوس ومنها أشتقت الكلمة اللاتينية Monachus والإنجليزية Monk والفرنسية moine وغيرها من اللغات الأخرى". (ar)
- Un monjo o monge i una monja és una persona consagrada a la religió. En el cristianisme sol anar associat ha fet vots solemnes i públics de castedat, obediència i pobresa, a més d'altres que pot demanar cada orde monàstic. A diferència del capellà i d'altres membres del clergat, viu en comunitat a un monestir o abadia seguint la regla del seu orde. Treballa al mateix monestir, tot i que hi ha ordes monàstics que fan activitats missioneres i d'apostolat i treballen amb els habitants de ciutats o zones de religió no cristiana. Els monjos més coneguts històricament han estat els benedictins, cistercencs i cartoixans. Els monjos depenen del seu superior (prior o abat) per al dia a dia i no del bisbe, ja que els monestirs solen ésser autònoms. En els ordes monàstics femenins, però, la superior (ca)
- Monaĥo (latine: monachus, greke: μοναχός monaĥos - soliĝinta) estas homo praktikanta religian asketismon, kiu ekzercas la menson kaj la korpon utile al la spirito; li faras tion aŭ sola aŭ kun aliaj homoj de simila celo, sen homoj, kiuj ne partoprenas tiun ĉi celon. En Eŭropo kaj ĉe la Mediteraneo ekzistas longa tradicio de kristanaj monaĥ-ordenoj. En la romkatolika eklezio ekzistis/as interalie: Benediktanoj, Cistercianoj, , Trapistoj kaj Kartuzianoj. Monaĥoj plimalpli ekzistas en ĉiuj religioj; kronologie: (eo)
- Un monje (del occitano monge que proviene del latín monachus y este del griego μοναχός, monachós, "sólo, único, solitario") es una persona que practica el ascetismo religioso, viviendo solo o con otros monjes. Un monje puede ser una persona que decide dedicar su vida a servir a los demás, o ser un asceta que elige voluntariamente abandonar la sociedad para vivir una vida de oración y contemplación. El concepto es muy antiguo y puede verse en muchas religiones y filosofías. (es)
- A monk (/mʌŋk/, from Greek: μοναχός, monachos, "single, solitary" via Latin monachus) is a person who practices religious asceticism by monastic living, either alone or with any number of other monks. A monk may be a person who decides to dedicate their life to serving other people and serving God, or to be an ascetic who voluntarily chooses to leave mainstream society and live their life in prayer and contemplation. The concept is ancient and can be seen in many religions and in philosophy. (en)
- Biarawan adalah seorang laki-laki yang melakukan asketisme, memfokuskan pikiran dan raganya untuk agama. Konsep ini telah sangat lama ada dan dapat ditemukan pada berbagai agama seperti Kristen, Buddha, dll. Istilah ekivalen untuk perempuan adalah biarawati. Kata "biarawan" berdasarkan kata biara dengan akhiran -wan. (in)
- Rahib adalah anggota tarekat atau ordo keagamaan yang mengikatkan diri dengan kaul pada hidup monastik dan berkarya di sebuah biara dengan klausura ketat yang disebut pertapaan. Mereka hidup hanya untuk mencari Allah dengan mendalami misteri ilahi dalam situasi keheningan. Oleh karena itu, kata pertapa diterapkan scara luas kepada para biarawan atau biarawati kontemplatif yang hidup bersama secara senobitik. Tetapi, pertapa dalam arti kata sesungguhnya adalah orang yang mengasingkan diri ke tempat yang sunyi yang juga disebut eremit. Rahib wanita disebut juga rubiah. Gerakan hidup kerahiban dimulai sekitar permulaan abad ke-4 di padang gurun Mesir di seputar tepi Sungai Nil. Gerakan ini dikatakan didorong oleh keingingan berkobar-kobar untuk menghayati hidup Kristen secara radikal dan kon (in)
- Een monnik is iemand die vanuit religieuze overtuiging afziet van het stichten van een gezin en die voor een speciale, monastieke levensinvulling kiest. Het woord monnik komt van het Griekse μοναχος (monachos), dat 'eenzaam' betekent, en het woord μονος (monos), dat 'alleen' betekent. De term monachisme is de wetenschappelijke benaming voor het monnikenwezen of monnikendom in het algemeen. Veel ziekenhuizen zijn gesticht door nonnen of monniken. Vandaag de dag worden verpleegkundigen in Nederland nog vaak 'zuster' of 'broeder' genoemd: een verwijzing naar deze vroegere tijden. (nl)
- Zakon mniszy, zakon kontemplacyjny (z gr. μοναχός monachos – samotnik, z łac. contemplare – wpatrywać się) – katolicka i prawosławna forma życia zakonnego, polegająca w pierwotnej wersji na odcięciu się od świata zewnętrznego i życiu w całkowitym odosobnieniu lub w nielicznej zamkniętej wspólnocie, poświęconemu prawie wyłącznie modlitwie i kontemplacji Boga. Większość zakonów w Kościele prawosławnym ma charakter mniszy, natomiast w Kościele katolickim istnieją także inne rodzaje zakonów, bardziej nastawione na działalność zewnętrzną. W protestantyzmie zakony mnisze nie występują wcale. (pl)
- Munk (grekiska μοναχός monakhos, "ensittare", "eremit") är en man som av religiösa skäl för en asketisk livsstil. Den kvinnliga motsvarigheten är nunna. Termen munk används främst om medlemmar i ett kristet kloster (munkorden) eller en buddhistisk sangha. Shaolin är buddhistiska munkar som räknar sitt ursprung till Shaolintemplet som grundades av Bodhidharma från Indien. De är förknippade med självförsvar, meditation och kampsporten . (sv)
- Мона́х (греч. μοναχός — одиночный, единичный), жен. мона́хиня — обычно — член религиозной общины, в соответствии с обетом (клятвой) ведущий аскетическую жизнь либо в рамках монашеской общины (братии), либо в одиночестве, отшельничестве. Монахи проживают в монастырях (обителях), пу́стынях, лаврах. Особая, очень сложная форма монашества - монахи в миру́, когда монах проживает среди мирян, внешне никак не выделяясь из общества, в то же время соблюдая все требования и обеты монашествующего. В буддизме основателем монашества считается сам основатель буддизма — Будда Сиддхартха Гаутама Шакьямуни. (ru)
|
