Gaan na inhoud

Chemosintese

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Venenivibrio stagnispumantis kry energie deur waterstofgas te oksideer.

Chemosintese is in biochemie die biologiese omskakeling van een of meer koolstofbevattende molekule (gewoonlik koolstofdioksied of metaan) en voedingstowwe in organiese materie deur die oksidasie van anorganiese verbindings (byvoorbeeld waterstofgas, waterstofsulfied) of ysterhoudende ione as 'n bron van energie, eerder as sonlig soos in fotosintese.

Organismes wat koolstof deur chemosintese uit koolstofdioksied kry, is filogeneties uiteenlopend. Groepe sluit in die swaeloksiderende Gammaproteobacteria, die Campylobacterota en die Aquificota.

Baie mikro-organismes in donker streke van die oseane gebruik chemosintese om biomassa van enkelkoolstofmolekules te vervaardig. Twee kategorieë kan onderskei word. Op die seldsame plekke waar waterstofmolekules (H2) beskikbaar is, kan die energie beskikbaar van die reaksie tussen CO2 en H2 (wat lei tot die vervaardiging van metaan, CH4) groot genoeg wees om die vervaardiging van biomassa aan te dryf.

Alternatiewelik, in die meeste oseaanomgewings, kom energie vir chemosintese van reaksies waarin stowwe soos waterstofsulfied of ammoniak geoksideer word.

Daar bestaan hipoteses dat anaërobiese chemosintese lewe kan onderhou onder die oppervlak van Mars, Jupiter se maan Europa en ander planete.[1] Chemosintese kan ook die eerste soort metabolisme wees wat op Aarde ontstaan het en kon die weg gebaan het vir sellulêre asemhaling en fotosintese om later te ontwikkel.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Julian Chela-Flores (2000): "Terrestrial microbes as candidates for survival on Mars and Europa", in: Seckbach, Joseph (red.) Journey to Diverse Microbial Worlds: Adaptation to Exotic Environments, Springer, pp. 387–398. ISBN 0-7923-6020-6

Skakels

[wysig | wysig bron]