delienn

Savet diwar ar ger del.

Meneget er C'hatolikon (delyenn).

Da geñveriañ gant ar gerioù deilen, dalen en kembraeg, delen en kerneveureg.

Anv-kadarn

delienn /ˈdeljɛn/ benel & unanderenn (liester : deliennoù ; strollder : del, delioù)

1. Rann eus ar plant, glas he liv.

   • - Bep beure ec'h efet d' ar jardin, kerkent ha ma savfet eus ho kwele, hag e kutuilhfet pep a delienn eus ma gwezenn. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 210.)
   • Kaerañ delienn a zo er c'hoad na dorchfes ket da revr ganti ? - Un delienn gargel (kelenn). — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 333.)

2. tamm tanav evel un delienn

   • un delienn vara, BUSE 832

• krenañ evel un delienn
• krenañ evel un delienn en avel
• krenañ evel un delienn e beg ur wezenn

deliaouenn