Idi na sadržaj

814.

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Godine:

◄◄ | | 810. | 811. | 812. | 813. | 814. | 815. | 816. | 817. | 818. |  | ►►

Decenije:

| 780-e | 790-e | 800-e | 810-e | 820-e | 830-e | 840-e |

Vijekovi:

| 8. vijek | 9. vijek | 10. vijek |

Godina 814. (DCCCXIV) bila je redovna godina koja počinje u nedjelju u julijanskom kalendaru. Oznaka 814. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.

Događaji

[uredi | uredi izvor]

Evropa

[uredi | uredi izvor]
  • 28. januar – Karlo Veliki umire od pleuritisa u Aachenu, nakon skoro 14-godišnje vladavine (od 800.) kao prvi rimski car franačkog porijekla (preteča Svetog rimskog cara). Balzamiran je i sahranjen u Aachenskoj katedrali. Karla Velikog nasljeđuje njegov sin Ludovik Pobožni, kao kralj Franačkog carstva.
  • Ludovik I osniva carski dvor u Ahenu. On imenuje Benedikta iz Aniane za svog glavnog savjetnika za vjerska pitanja i postavlja ga za opata Kornelimünsterske opatije, koju je on osnovao.

Bizantijsko carstvo

[uredi | uredi izvor]
  • 13. april – Bizantijsko-bugarski ratovi: Tokom zime Krum, vladar (kan) Bugarskog carstva, okupio je ogromnu vojsku (uključujući Slavene i Avare) za pohod na Bizantijsko carstvo. Ali prije nego što krene u veliki napad na Konstantinopol, umire od moždanog udara. Kruma nasljeđuje njegov sin Omurtag [1].
  • Početak vladavine u Indiji Amoghavarsha I Nripatunge, kralja Rashtrakute od Malkheda (kraj 878.) [2]. Amoghavarsha, star 14 godina, uz pomoć svog amiđe Karke, kralja Gujerata, i njegovog ministra Patalamalle, ugušio je pobune Pandija i Châlukya sa istoka.
  • Shinsen Shōjiroku, zapis o genealogiji drevnih japanskih plemićkih porodica, završen je tokom vladavine cara Sage.

814. u temama

[uredi | uredi izvor]

Religija

[uredi | uredi izvor]
  • Bizantijski ikonoklazam: Izbija sukob između cara LeaV i patrijarha Nikifora, na temu ikonoborstva. Potonji je ekskomuniciran.
  • Završetak biskupske reforme u Karolinškom carstvu osnivanjem šesnaest arhiepiskopija umjesto metropola koje su nestale sjeverno od Alpa. Episkop mora svake godine posjećivati ​​seoske parohije i privatne crkve velikih zemljoposjednika, osnivati ​​škole kantora i lektora, nadgledati manastire, postavljati horepiskope (putujuće episkope), propovijedati i braniti vjeru, starati se o službi u katedrali sa kanonima. Od 816. godine prihodi biskupije podijeljeni su na dva dijela: episkopski mense (sto) i kapitularni mense (kanonski sto), podijeljen na onoliko prebenda koliko je bilo kanona. Sinodalni statuti regulišu položaj đakona i sveštenika (pouka, celibat) [3].
  • Bodo, franački đakon (približan datum)
  • Enčin, japanski budistički monah (um. 891.)
  • Han Yunzhong, general dinastije Tang (um. 874.)
  • Muhammed at-Taqi, Ismā'īlī imam (ili 813.)
  • Wu Zong, car iz dinastije Tang (um. 846.)
  • Zhou Bao, general dinastije Tang (um. 888.)
  • 28. januar - Karlo Veliki, franački kralj i rimski car (r. 742.)
  • 18. februar – Angilbert, franački diplomata i opat
  • 4. april – Platon od Sakudiona, Bizantijski opat
  • 13. april – Krum, vladar (kan) bugarskog carstva
  • Abd-Allah ibn Numejr, muslimanski prenosilac hadisa
  • Abu Nuwas, muslimanski pjesnik (r. 756.)
  • Ailbhe iz Ceann Mhare, irski redovnik
  • Baizhang Huaihai, kineski zen budistički monah (r. 720.)
  • Gruffydd ap Cyngen, velški princ (približan datum)
  • Li Jifu, kancelar dinastije Tang (r. 758.)
  • Meng Jiao, kineski pjesnik (r. 751.)
  • Odo od Meca, franački arhitekta (r. 742.)
  • Reginfrid, kralj Danske
  • Sugano no Mamichi, japanski plemić (r. 741.)
  • Triffyn ap Rhain, kralj Dyfeda (približan datum)
  • Waldo od Reichenaua, franački opat i biskup
  • Vilijam od Gelona, franački plemić (ili 812.)
  • Wu Shaoyang, general dinastije Tang

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ John V.A. Fine, Jr. (1991). The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century, p. 99. ISBN 978-0-472-08149-3.
  2. ^ N. JayapalanHistory of India [archive] Atlantic Publishers & Distri, 2001 (ISBN 978-81-7156-928-1 et 9788171569281)
  3. ^ Michel Rouche, Histoire du Moyen Âge : VIIe-Xe siècle, vol. 1, Éditions Complexe, 2005, 261 p. (ISBN 978-2-8048-0042-0.)