Μετάβαση στο περιεχόμενο

Burzum

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Burzum
δεύτερο λογότυπο (1991 - 1993)
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΜπέργκεν, Νορβηγία
Μουσικά είδηAmbient, dark ambient, black metal, neo-medieval, experiemental, electronic
Παρουσία1991-2018
Δισκογραφική εταιρείαDeathlike Silence, Cymophane, Misanthropy, Byelobog
Πρώην μέληΒαργκ Βίκερνες
Samoth
Euronymous
Έικ Λάνσελοτ
Ιστότοπος
burzum.org

Το Burzum (αγγλική προφορά ΔΦΑ: [ˈ|b|ər|z|(ə)m], νορβηγική προφορά: [ˈbʉrtsʉm]) ήταν μουσικό πρότζεκτ του Νορβηγού μουσικού Βαργκ Βίκερνες. Ξεκίνησε ως black metal συγκρότημα το 1991. Παρά το ότι έχει ακολουθήσει καθαρά ambient κατεύθυνση, ο Βίκερνες θεωρείται από τους πιο χαρακτηριστικούς μουσικούς της νορβηγικής black metal σκηνής.[α]

πρώτο λογότυπο, 1991

Το 1990 ο Βίκερνες έπαιζε στην death metal μπάντα Old Funeral (από την οποία πέρασαν και οι Demonaz και Abbath των Immortal). Άφησε το συγκρότημα για να ασχοληθεί με την προσωπική του καριέρα το 1991. Σχημάτισε το γκρουπ Satanel με τον Abbath. Έπειτα, ξεκίνησε το σόλο πρότζεκτ του με το όνομα Burzum. Η λέξη «burzum» σημαίνει «σκοτάδι» σε μια γλώσσα που δημιούργησε ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.[2] Από από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών, ο Βίκερνες πήρε και το ψευδώνυμο Count Grishnackh, που χρησιμοποιούσε αρχικά ως παραγωγός των Burzum.[β]

Έχοντας ηχογραφήσει δύο demo απέσπασε την προσοχή του ιδιοκτήτη της δισκογραφικής Deathlike Silence, Euronymous, και υπέγραψε συμβόλαιο. Ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις για το πρώτο του άλμπουμ το χειμώνα του 1992. Κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1992 σε CD (δυο εκδόσεις) και σε περιορισμένα αντίτυπα βινυλίου, πιθανώς 300 (η α΄ εκτύπωση).[3] Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να παίζει μπάσο στους Mayhem, συγκρότημα του Euronymous, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμό του.

Ο Βίκερνες δεν είχε περιοδεύσει ποτέ. Ωστόσο το 1992 ενδιαφερόταν για μια περιοδεία. Έτσι πήρε ως μπασίστα τον πολυ-οργανίστα Samoth, των Emperor, και τον ντράμερ Έρικ Λάνσελοτ (Erik Olivier Lancelot, γνωστός ως AiwarikiaR).[4] Αυτοί αποχώρησαν αργότερα, αφού ο Βίκερνες δεν είχε πλέον σχέδια για συναυλίες. Ένα δεύτερο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1993.

Το 1994 κυκλοφόρησε ο δίσκος Hvis lyset tar oss, ο οποίος έδειξε μια αλλαγή προς την ambient μουσική με το τραγούδι «Tomhet». Το ίδιο έτος κυκλοφόρησε και το De Mysteriis Dom Sathanas των Mayhem, για το οποίο ο Βίκερνες ηχογράφησε το μπάσο. Αργότερα την ίδια χρονιά ο Βίκερνες συνελήφθη και καταδικάστηκε για τον εμπρησμό εκκλησιών και την δολοφονία του Euronymous.

O Βαργκ Βίκερνες στη φυλακή

Το 1996 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Filosofem. Είχε ηχογραφηθεί το 1993 και ήταν το τελευταίο που ηχογράφησε ο Βίκερνες πριν τη φυλάκισή του. Μέσα στην φυλακή ηχογράφησε τραγούδια χρησιμοποιώντας μόνο συνθεσάιζερ, καθώς δεν είχε πρόσβαση σε άλλα όργανα. Αυτά τα τραγούδια αποτέλεσαν το υλικό για τα άλμπουμ Dauði Baldrs (1997) και Hliðskjálf (1999).

Περίοδος 2009-2018 και λήξη του πρότζεκτ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποφυλάκισή του ο Βίκερνες άρχισε να γράφει νέο υλικό που οδήγησε στο άλμπουμ Belus του 2010. Την επόμενη χρονιά ήρθε το Fallen με το Umskiptar να ακολουθεί. Το Sôl austan, Mâni vestan του 2013 ήταν το πρώτο άλμπουμ χωρίς metal μουσική από το 1999. Λίγο νωρίτερα είχε δημοσιευτεί το τραγούδι "Back to the Shadows", το οποίο ο Βίκερνες αποκάλεσε το τελευταίο metal τραγούδι του. Το 2014 έφτασε ο δίσκος The Ways of Yore.

Τον Ιούνιο του 2018, ο Βίκερνες ανακοίνωσε μέσω βίντεο στον λογαριασμού του "ThuleanPerspective" στο Youtube το τέλος της καριέρας του ως Burzum.[5]

Λογότυπο 1994 - 2009
Τελευταίο λογότυπο, 2010. Στα επόμενα άλμπουμ χρησιμοποιήθηκαν τυπικές γραμματοσειρές.

H δισκογραφία του πρότζεκτ περιλαμβάνει τα παρακάτω κύρια άλμπουμ.

Άλμπουμ Ηχογράφηση Κυκλοφορία
Burzum 1992, χειμώνας 1992, Μάρτιος[3]
Det som engang var 1992, Απρίλιος 1993, Αύγουστος[6]
Hvis lyset tar oss 1992, Σεπτέμβριος 1994, Μάιος[7]
Filosofem 1993, Μάρτιος 1996, Ιανουάριος[8]
Dauði Baldrs 1997 1997, Οκτώβριος[9]
Hliðskjálf 1998 1999, Δεκέμβριος[10]
Belus 2008–2010 2010, Μάρτιος[11]
Fallen 2010, Νοέμβριος 2011, Μάρτιος[12]
From the Depths of Darkness 2010, Μάρτιος 2011, Δεκέμβριος[13]
Umskiptar 2011, Σεπτέμβριος 2012, Μάιος[14]
Sôl austan, Mâni vestan —— 2013, Ιούνιος[15]
The Ways of Yore —— 2014
  1. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Βίκερνες, η θεώρηση των Burzum ως black metal σχήματος είναι μια παρεξήγηση, ακόμη κι αν αυτό αφορά την αρχική παρουσία τους. Σύμφωνα με δήλωσή του: «Οι Burzum δεν είναι black metal. Ακόμα και το Filosofem, που γράφτηκε το 1991 και το 1992 και ηχογραφήθηκε το Μάρτιο του 1993, ήταν μια εξέγερση ενάντια στο black metal και μου είναι δύσκολο να καταλάβω ότι διάφοροι εξακολουθούν να θεωρούν τους Burzum ως black metal».[1]
  2. Προέρχεται από το Grishnack, χαρακτήρα ορκ στο βιβλίο.[2]
  1. Αντώνης Κονδύλης (24 Απριλίου 2012). «Συνέντευξη Burzum (Varg Vikernes)». rocking.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  2. 2,0 2,1 Helen Dell (2016). «Musical medievalism and the harmony of the shperes». Στο: Louise D'Arcens (επιμ.). The Cambridge Companion to Medievalism. Κέιμπριτζ: Cambridge University Press. σελ. 74. ISBN 978-1-107-45165-0. 
  3. 3,0 3,1 «Burzum: Burzum». Encyclopaedia Metallum. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  4. «AiwarikiaR». Encyclopaedia Metallum. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  5. https://www.ultimate-guitar.com/news/general_music_news/varg_vikernes_has_ended_burzum_for_good_burzum_is_my_painful_past_in_a_reeking_bog.html
  6. Eduardo Rivadavia. «Det som engang var Review». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  7. Steve Huey. «Hvis lyset tar oss Review». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  8. Eduardo Rivadavia. «Filosofem Review». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  9. Thom Jurek. «Dauði Baldrs Review». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  10. «Hliðskjálf». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  11. «Discography - Burzum Belus, 2010». burzum.org. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  12. Eduardo Rivadavia. «Fallen Review». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  13. «From the Depths of Darkness». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  14. «News 21.01.2012». burzum.org. 21 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 
  15. Fred Thomas. «Sôl austan, Mâni vestan Review». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]