Μετάβαση στο περιεχόμενο

Cadillac DeVille

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Cadillac DeVille
Cadillac DeVille του 2004 στις ΗΠΑ
Σύνοψη
Κατασκευαστής Cadillac
Μητρική εταιρεία General Motors
Παραγωγή1958 — 2005
Σεζόν1959 — 2005
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΜεγάλο πολυτελές αυτοκίνητο
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση (1959 — 1984)
Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση (1985 — 2005)
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοCadillac Series 62
Επόμενο μοντέλοCadillac DTS

Η Cadillac DeVille ήταν ένα μεγάλο πολυτελές αυτοκίνητο της κατηγορίας F, που κατασκευάστηκε από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Cadillac, από το 1958 έως το 2005, σε 8 διαδοχικές γενιές. Ιστορικά, η ονομασία DeVille εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Cadillac το 1949, ως μια ιδιαίτερα υψηλής ποιότητας έκδοση της Cadillac Series 62. Η επιτυχία που σημείωσε η έκδοση αυτή ήταν τόσο μεγάλη, που από το 1958, για τη σεζόν (model year) του 1959, η Cadillac διαχώρισε την DeVille από τη σειρά Series 62 και η DeVille έγινε μια ανεξάρτητη σειρά μοντέλων και στις επόμενες δεκαετίες παρήχθη σε 8 συνολικά γενιές.

Σε όλες τις εκδοχές αμαξώματος που διατέθηκε, η Cadillac DeVille ήταν για πολλά χρόνια το πρώτο σε πωλήσεις πολυτελές αυτοκίνητο αμερικανικής κατασκευής. Οι κυριότεροι ανταγωνιστές του, ήταν τα Lincoln Continental αρχικά και από το 1980 (σεζόν του 1981) το Lincoln Town Car, καθώς και το Chrysler Imperial.

Η ονομασία «DeVille» προήλθε από το γαλλικό de la ville ή de ville, που σημαίνει «της πόλης».[1] Μάλιστα η ορθογραφία του ονόματος του αυτοκινήτου ποικίλλει, διότι εκτός από το «DeVille», οι ορθογραφίες «De Ville», «deVille» και «de Ville» μπορούν επίσης να βρεθούν σε διάφορα παλαιά δημοσιεύματα και στις αναγραφές του ονόματος στο πίσω μέρος των αυτοκινήτων σε κάποιες γενιές του.

Εκδοχές αμαξώματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Cadillac DeVille DTS 8ης γενιάς, του 2001, στον Καναδά.
Cadillac DeVille 8ης γενιάς, σε εκδοχή λιμουζίνας.

Κατά τη διάρκεια παραγωγής των γενεών της, προσφέρθηκε σε διάφορες εκδοχές αμαξώματος, τόσο ως 2-πορτο Coupe DeVille, όσο και ως 4-πορτο Sedan DeVille, ενώ τις σεζόν μεταξύ 1964 και 1970 υπήρξαν και εκδόσεις καμπριολέ. Ειδικότερα η Coupe DeVille έφτασε έως το 1993, στη λήξη της παραγωγής της 6ης γενιάς, και τότε καταργήθηκε οριστικά, λόγω μιας τεράστιας πτώσης του ενδιαφέροντος του αγοραστικού κοινού για τα 2-πορτα πολυτελή μοντέλα μεγάλων διαστάσεων. Τη σεζόν του 1997, όταν και έγινε μια έντονη ανανέωση στην 7η γενιά, το όνομα της μοναδικής εκδοχής αμαξώματος που είχε πλέον απομείνει, άλλαξε από Sedan DeVille σε DeVille σκέτο. Επίσης τότε, λόγω της διακοπής του ακόμα μεγαλύτερου σεντάν Cadillac Fleetwood το 1996, η DeVille έγινε η επίσημη ναυαρχίδα της Cadillac.

Η όγδοη και τελευταία γενιά με το όνομα «DeVille» παρήχθη από τον Αύγουστο του 1999 έως τις 23 Ιουνίου 2005, φυσικά αποκλειστικά πλέον ως 4-πορτο σεντάν, και ήταν επίσης και τότε η επίσημη ναυαρχίδα της Cadillac.

Διαχρονικά, επίσης, η Cadillac DeVille γνώρισε μεγάλη απήχηση και σε εκδοχές λιμουζίνας με πολύ μακρύτερο μεταξόνιο από το εργοστασιακό, σε aftermarket μετατροπές από διάφορους οίκους, ιδίως ως ενοικιαζόμενη λιμουζίνα, αν και στον τομέα αυτό γνώρισε ακόμα μεγαλύτερη δημοτικότητα το Lincoln Town Car στο παρελθόν. Ο λόγος ήταν ότι το «χτιστό» πλαίσιο του Town Car είχε ως αποτέλεσμα την ευκολότερη μετατροπή του σε εκδοχές λιμουζίνας, καθώς αρκούσε να γίνει μία επιμήκυνση στο «τύπου σκάλας» δάπεδο στήριξης της πλατφόρμας του και μετά να «χτιστεί» το επιπλέον αμάξωμα σε αυτήν. Αντιθέτως, στο αυτοφερόμενο αμάξωμα (ενιαίο δομικό σύνολο), όπως ήταν αυτό της DeVille, πρέπει το σασί να κοπεί στα δύο εντελώς, να κατασκευαστεί ένα ολόκληρο ενδιάμεσο πλαίσιο και μετά να «ξαναραφτούν» τα δύο μισά του αρχικού πλαισίου εκατέρωθεν του ενδιάμεσου πλαισίου.

Επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η επίσημη προεδρική Cadillac DeVille σε φωτογραφία στις 11 Ιουνίου 2004.

Μάλιστα η 8η γενιά της DeVille, συνέχισε μια μακροχρόνια παράδοση επιλογής μεγάλων μοντέλων της εταιρείας για επίσημα οχήματα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς μία μοναδική εκδοχή της, μοντέλο του 2001, που είχε ωστόσο βασιστεί στο 4-κίνητο σασί των SUV Chevrolet Tahoe, GMC Yukon και Cadillac Escalade, αλλά με την αισθητική της Cadillac DeVille, υπήρξε το επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο του Τζορτζ Μπους του νεότερου κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του.

Για την ιστορία, στη δεύτερη θητεία του Μπους το επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο ήταν μία μοναδική εκδοχή της διαδόχου, Cadillac DTS, μοντέλο του 2005, που είχε ωστόσο βασιστεί επίσης στο 4-κίνητο σασί των SUV Chevrolet Tahoe, GMC Yukon και Cadillac Escalade, αλλά με την αισθητική της Cadillac DTS. Η πρεμιέρα της προεδρικής DTS έγινε στην ορκωμοσία της δεύτερης θητείας του, που έλαβε χώρα στις 20 Ιανουαρίου 2005, και διατηρήθηκε σε χρήση για ολόκληρη τη δεύτερη θητεία του. Ήταν, επίσης, και το πρώτο αντίτυπο της DTS που κατασκευάστηκε επίσημα, λίγους μήνες προτού η κανονική εκδοχή του μοντέλου κυκλοφορήσει στην αγορά. Τόσο η προεδρική Cadillac De Ville, όσο και η προεδρική Cadillac DTS ήταν αμφότερες τεθωρακισμένες, 4-κίνητες, με πολύ μακρύτερο μεταξόνιο και με πολύ υψηλότερη οροφή από την «κανονική» έκδοση και το «κανονικό» σασί των DeVille και DTS παραγωγής και ήταν φτιαγμένες στο χέρι, και ειδικότερα η προεδρική DTS από τον οίκο Centigon.

Σημειωτέον ότι το τελευταίο επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο των ΗΠΑ που βασίστηκε σε πραγματικό μοντέλο παραγωγής, αν και φυσικά σε έκδοση τεθωρακισμένη και με μακρύτερο μεταξόνιο, ήταν μια Cadillac Fleetwood του 1993 που χρησιμοποιήθηκε από τον Μπιλ Κλίντον και στις δύο προεδρικές θητείες του.

Λόγω μιας αλλαγής που έγινε τότε στην ονοματολογία της Cadillac, η DeVille αντικαταστάθηκε το 2005 από την Cadillac DTS, που κατασκευάστηκε από τον Ιούλιο του 2005 έως τον Μάιο του 2011, σε μία μόνο γενιά, και η οποία μετά αντικαταστάθηκε από την Cadillac XTS τον Μάιο του 2012. Πρακτικώς, όμως, η DTS ήταν ένας ήπιος επανασχεδιασμός της DeVille 8ης γενιάς που διατήρησε το ίδιο τεχνολογικό υπόβαθρο και το ίδιο πλαϊνό προφίλ και, κατά συνέπεια, θεωρήθηκε τότε από τον Τύπο και το κοινό ότι ήταν στην πραγματικότητα μία de facto DeVille 9ης γενιάς, με διαφορετικό όνομα μόνο, αντί για ένα πραγματικά καινούριο αυτοκίνητο.

Με αυτή την αλλαγή του ονόματος, το μοντέλο ακολούθησε το νέο σύστημα ονοματολογίας με τα 3 γράμματα, που καθιέρωσε η Cadillac μεταξύ του 2002 και του 2005. Ειδικότερα, η DTS πήρε το όνομά της από την ισχυρότερη και με πληρέστερο εξοπλισμό έκδοση της DeVille, την DeVille DTS (DeVille Touring Sedan), όπως είχε συμβεί και με την Cadillac Catera και τη διάδοχο Cadillac CTS, καθώς και με την Cadillac Seville και τη διάδοχο Cadillac STS.

  1. «Cadillac Terms and Definitions D - G». Cadillacdatabase.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2011. 
  • Georg Amtmann: Cadillac. Lechner Verlag, Genf 1990, ISBN 3-85049-071-8.
  • John Gunnell (Hrsg.): Standard Catalog of American Cars 1946–1975. 4. Auflage. Krause Publications, Iola WI 2002, ISBN 0-87349-461-X.
  • James M. Flammang, Ron Kowalke: Standard Catalog of American Cars 1976–1999. 3. Auflage. Krause Publications, Iola WI 1999, ISBN 0-87341-755-0.
  • Richard M. Langworth: Automobiles of the 1930s. Beekman House, New York 1980, ISBN 0-517-30994-7.
  • Richard M. Langworth: Encyclopedia of American Cars 1930–1980. Beekman House, New York 1984, ISBN 0-517-42462-2.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]