Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From ad- +‎ *nuō.

Pronunciation

edit

Verb

edit

adnuō (present infinitive adnuere, perfect active adnuī, supine adnūtum); third conjugation

  1. to nod assent, approval, or consent; especially, as a sign of divine approval or favor
    Synonyms: approbō, probō, cōnscīscō, scīscō, assentiō
    Antonyms: negō, recūsō, renuō, abnuō
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 4.127-128:
      [...] Nōn adversāta petentī / adnuit, atque dolīs rīsit Cytherēa repertīs.
      [Venus] of Cythera, [who was] not against [such a] request, nodded her divine assent, and laughed at having found out [Juno’s] deceit.
    Adnuit coeptis — “[he] approved/approves' the undertakings.”
  2. to favour or designate with a nod
    Iuppiter omnipotens, audacibus adnue coeptis. — “Jupiter Almighty, favour [my] audacious undertakings”
  3. to promise, grant

Usage notes

edit

Takes a dative object.

Conjugation

edit
   Conjugation of adnuō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present adnuō adnuis adnuit adnuimus adnuitis adnuunt
imperfect adnuēbam adnuēbās adnuēbat adnuēbāmus adnuēbātis adnuēbant
future adnuam adnuēs adnuet adnuēmus adnuētis adnuent
perfect adnuī adnuistī adnuit adnuimus adnuistis adnuērunt,
adnuēre
pluperfect adnueram adnuerās adnuerat adnuerāmus adnuerātis adnuerant
future perfect adnuerō adnueris adnuerit adnuerimus adnueritis adnuerint
passive present adnuor adnueris,
adnuere
adnuitur adnuimur adnuiminī adnuuntur
imperfect adnuēbar adnuēbāris,
adnuēbāre
adnuēbātur adnuēbāmur adnuēbāminī adnuēbantur
future adnuar adnuēris,
adnuēre
adnuētur adnuēmur adnuēminī adnuentur
perfect adnūtus + present active indicative of sum
pluperfect adnūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect adnūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present adnuam adnuās adnuat adnuāmus adnuātis adnuant
imperfect adnuerem adnuerēs adnueret adnuerēmus adnuerētis adnuerent
perfect adnuerim adnuerīs adnuerit adnuerīmus adnuerītis adnuerint
pluperfect adnuissem adnuissēs adnuisset adnuissēmus adnuissētis adnuissent
passive present adnuar adnuāris,
adnuāre
adnuātur adnuāmur adnuāminī adnuantur
imperfect adnuerer adnuerēris,
adnuerēre
adnuerētur adnuerēmur adnuerēminī adnuerentur
perfect adnūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect adnūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present adnue adnuite
future adnuitō adnuitō adnuitōte adnuuntō
passive present adnuere adnuiminī
future adnuitor adnuitor adnuuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives adnuere adnuisse adnūtūrum esse adnuī adnūtum esse adnūtum īrī
participles adnuēns adnūtūrus adnūtus adnuendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
adnuendī adnuendō adnuendum adnuendō adnūtum adnūtū

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Italian: annuire
  • Portuguese: anuir
  • Sicilian: annuiri
  • Spanish: anuir

References

edit
  • adnuo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • adnuo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers