geblokt

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: geblökt

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Etymology 1

[edit]

From blok +‎ ge- -d.

Adjective

[edit]

geblokt (comparative geblokter, superlative gebloktst)

  1. checkered
Declension
[edit]
Declension of geblokt
uninflected geblokt
inflected geblokte
comparative
positive
predicative/adverbial geblokt
indefinite m./f. sing. geblokte
n. sing. geblokt
plural geblokte
definite geblokte
partitive geblokts

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

[edit]

geblokt

  1. past participle of blokken
Declension
[edit]
Declension of geblokt
uninflected geblokt
inflected geblokte
positive
predicative/adverbial geblokt
indefinite m./f. sing. geblokte
n. sing. geblokt
plural geblokte
definite geblokte
partitive geblokts