Saltu al enhavo

-a

El Vikivortaro
Vidu ankaŭ (ĉiuj lingvoj): , a-, a, A
Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo -a -aj
Akuzativo -an -ajn

Signifoj

[redakti]
  1. montras ke vorto estas adjektivo, se la radikalo jam estas adjektiva tiam la -a estas balasta, sed se la radikalo estas neadjektiva, la finaĵo -a adjektivigas ĝin
  2. pseŭdo-finaĵo de iuj adjektivoj el la tabelvortoj (ia, kia, tia, ĉia, nenia)
Deveno
La adjektiva -a kaj substantiva -o de Esperanto venas el la inseksa -a kaj maskla -o de la itala lingvo, kiuj havas malsamajn signifojn. Sed la Esperanta aranĝo trovas paralelon ĉe la itala frazo la mano destra "la mano dekstra".
Derivaĵoj

Signifoj

[redakti]
  1. finaĵo kiu kreas triapersonan posedan rilaton (unu posedanto, unu posedaĵo) ria, lia, ŝia, ĝia
    Egy tárgyaAĵo estas lia.
    Neki van házaŜi havas domon.
Samsencaĵoj
  1. (uzataj post vokaloj) -ja, -va
Esprimoj (parolturnoj)
  1. -nak/-nek van -a (= havi)
Elparolo
IFA a 

Signifoj

[redakti]
  1. sufikso per kiu oni nomas nombran kolektivon (sur la radikalo de nombro)

Signifoj

[redakti]
  1. vokalo por la sonharmonia referenco al la vortoj, kiuj finiĝas per "a"
Referencoj kaj literaturo

sveda

[redakti]

Sufikso

[redakti]

 -a ( sv , UF )

Signifoj

[redakti]
  1. sufikso kiu kreas verbojn el substantivoj, aŭ verbojn el sensignifa radiko
    dans -> dansa
    danci -> danco
    ryk -> ryka
    sensignifa -> fumi
  2. sufikso kiu kreas lingvonomojn
    indonesisk -> indonesiska
    indonezia -> indonezia lingvo; (la) indonezia
  3. fleksia sufikso kiu kreas pluralon kaj difinan formon de adjektivoj
    stor -> stora
    granda -> grandaj; la granda
Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj