mainatge
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Mot composé de mens (« moins ») et de atge (« âge »), comparer avec le français mainé (« puîné, cadet »).
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
mainatge \majˈnad͡ʒe\ |
mainatges \majˈnad͡ʒes\ |
mainatge \majˈnad͡ʒe\ (graphie normalisée) masculin
Synonymes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]
- mainatgenc (« enfantin »)
Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]
- mainada (« marmaille »)
Prononciation[modifier le wikicode]
- France (Béarn) : écouter « mainatge [majˈnad͡ʒe] »
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2