aditus

Ab adeo.

ădĭt|us, -ūs masc.

1. √ Factum adeundo; accessus.
2. Ius vel potestas aditus.
3. Locus per quem aliquis adit.

Anglice

√ approach ☞^en

Graeca Antiqua

√ πρόσοδος (prosodos, f.)

Hispanice

√ acercamiento m ☞^es, aproximación f ☞^es

√ acceso m ☞^es, entrada f ☞^es

class.

• Sinopen atque Amisum, quibus in oppidis erant domicilia regis omnibus rebus ornata ac referta, ceterasque urbis Ponti et Cappadociae permultas uno aditu adventuque esse captas —De Imperio Cn. Pompei Ciceronis
• Itaque, si qui mihi erit aditus de tuis fortunis, id est de tua incolumitate, in qua sunt omnia, agendi, quod quidem cotidie magis ex eorum sermonibus adducor ut sperem, agam per me ipse et moliar. —Epistularum ad Familiares liber VI. Ciceronis

• Latine: ădĭtus, -a, -um — participium verbi adeo.