Naar inhoud springen

aanval

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

aanval m (Nederlands: aanval)

Verbuging

aanvel/aanvalle, aanvelke


Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

aanval m /á:nvál/

  1. 't perberen 'n taengepertie geweldj aan te doon of van zien stèlling aaf te haole veur daomit de eige peziesje te baetere (wie bie 'ne krieg of 'ne stried)
  2. (sport) (euverdrechtelik) de mansjappe bie 'n sport die verzeuke zoväöl meugelik drök oppen taengespeelder te haje
  3. 'n ónverhöds, zwaor optraeje van 'n krenkdje of anger aandoning
  4. (euverdrechtelik) 'n ónverhöds, stevig optraeje van e geveul
  5. 't hieël zwaor taengespraeke van emes
Aafbraeking
  • aan-val
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • innen aanval gaon
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 58.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif aanval aanvel
IPA /á:nvál/ /á:nvæ̀l/
dim. sjrif aanvelke aanvelken aanvelkes
IPA /á:nvæ̀l̥kʲe/ /á:nvæ̀l̥kʲen/ /á:nvæ̀l̥kʲes/ /á:nvæ̀l̥kʲez/
dat. sjrif aanval aanvel
IPA /á:nvál/ /á:nvæ̀l/
Raod

Bakkes guuef gèn verbaoge vörm aan.

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: aanval


[2]

[3]

bewirk


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

aanval /á:nvàl/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van aanvalle (in naevezats)
Aafbraeking
  • aan-val
Variaasje
  • (in houfzats) val aan