Pergi ke kandungan

Kolej Kardinal

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Kardinal-kardinal dalam kain merah semasa pengebumian Paus John Paul II.

Kolej Kardinal, yang dahulunya digelar sebagai Kolej Suci Kardinal, ialah badan untuk semua kardinal Gereja Katolik.[1] Keahliannya adalah 224, sehingga 28 Julai 2018. Kardinal akan dilantik oleh Paus untuk seumur hidup. Perubahan dalam jangka hayat sebahagiannya menyumbang kepada peningkatan jumlah kardinal di dalam Kolej.[2]

Sejak Kemunculan Kolej Kardinal pada Zaman Pertengahan Awal, jumlah kardinal secara sejarah telah dihadkan oleh paus, majlis ekumenikal, dan juga Kolej itu sendiri. Jumlah kardinal dari 1099 hingga 1986 adalah kira-kira 2,900 (tidak termasuk kardinal yang mungkin tidak didokumentasikan pada abad ke-12 dan kardinal dilantik semasa Schism Barat oleh paus yang kini dianggap sebagai antipaus, dan tertakluk kepada beberapa sumber ketidakpastian lain), hampir separuh daripada mereka yang dijadikan kardinal selepas 1655.[3]

Data bersejarah

[sunting | sunting sumber]

Untuk Abad Pertengahan, sumber mengatakan saiz Kolej Kardinal adalah paling kerap berkaitan dengan pilihan raya paus dan konklaf.[2]

Kardinal kelahiran Itali mengikut peratusan dari jumlah Kolej Kardinal (1903–2013)
Februari 2013 22.60
April 2005 17.09
Oktober 1978 22.50
Ogos 1978 22.80
1963 35.36
1958 35.80
1939 54.80
1922 51.60
1914 50.76
1903 56.25

Organisasi

[sunting | sunting sumber]
Lambang untuk kardinal.

Sehingga 28 Julai 2018, Kolej ini mempunyai 224 ahli, 124 daripadanya layak untuk mengambil bahagian dalam konklaf.[4] Saiz kumpulan secara bersejarah dihadkan oleh paus, majlis ekumenikal, dan juga Kolej itu sendiri. Dari 1099 hingga 1986, jumlah kardinal yang dilantik adalah kira-kira 2,900 (tidak termasuk kardinal yang mungkin tidak didokumentasikan pada abad ke-12, kardinal dilantik semasa Schism Barat oleh paus yang kini dianggap sebagai antipaus, dan tertakluk kepada beberapa sumber ketidakpastian lain), hampir separuh daripada mereka yang dijadikan kardinal selepas 1655.[3]

Fungsi kolej adalah untuk menasihati paus tentang perkara-perkara gereja apabila beliau mengarahkan mereka untuk menghadiri konsistori biasa,[5] istilah yang berasal dari majlis mesyuarat mahkota Maharaja Rom. Kolej ini juga menghadiri pelbagai majlis sebagai protokol, contohnya, semasa proses kanonisasi.

Kolej ini juga mengadakan perbincangan mengenai kematian atau peletakan jawatan seorang paus dan konklaf kepausan yang diadakan untuk memilih seorang pengganti,[6] tetapi kemudian dihadkan kepada Kardinal yang memenuhi syarat di bawah had umur, yang ditetapkan untuk pertama kalinya pada tahun 1970 oleh Paus Paul VI iaitu 80.[7]

Kolej ini tidak mempunyai kuasa pemerintahan kecuali semasa tempoh sede vacante (kekosongan kepausan), walaupun kuasa-kuasanya sangat terhad oleh syarat-syarat undang-undang terkini, yang dinyatakan dalam perlembagaan Apostolik Universi Dominici gregis (1996) dan Asas Undang-undang Negara Kota Vatikan.

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ 1983 CIC, Bk. II, Pt. II, Sec. I, Chap. III The Cardinals of the Holy Roman Church Diarkibkan 3 Disember 2010 di Wayback Machine
  2. ^ a b Broderick, 1987, p. 13.
  3. ^ a b Broderick, 1987, p. 11.
  4. ^ "Vatican Press Office: Cardinals, Statistics". The Holy See. 8 October 2018. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-12-12. Dicapai pada 12 December 2018. Unknown parameter |dead-url= ignored (bantuan)
  5. ^ CIC 1983, can. 349
  6. ^ John Paul II, Ap. Const. Universi Dominici gregis in AAS 88 (1996)
  7. ^ Walsh, Michael (2011). The Cardinals: Thirteen Centuries of the Men Behind the Papal Throne. Grand Rapids, Michigan: Wm. B. Eerdmans Publishing. m/s. 17. Dicapai pada 1 March 2016.
  • Baumgartner, Frederic J. 2003. Behind Locked Doors: A History of the Papal Elections. Palgrave Macmillan. ISBN 0-312-29463-8.
  • Broderick, J.F. 1987. "The Sacred College of Cardinals: Size and Geographical Composition (1099–1986)." Archivum historiae Pontificiae, 25: 7–71.
  • Levillain, Philippe, ed. 2002. The Papacy: An Encyclopedia. Routledge. ISBN 0-415-92228-3.
  • Pham, John-Peter. 2004. Heirs of the Fisherman: Behind the Scenes of Papal Death and Succession. Oxford University Press. ISBN 0-19-517834-3.
  • Walsh, Michael. 2003. The Conclave: A Sometimes Secret and Occasionally Bloody History of Papal Elections. Rowman & Littlefield. ISBN 1-58051-135-X.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]