Naar inhoud springen

Siberische huso

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Siberische huso
IUCN-status: Kritiek[1] (2019)
Siberische huso
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Superklasse:Osteichthyes (Beenvisachtigen)
Klasse:Actinopterygii (Straalvinnigen)
Orde:Acipenseriformes (Steurachtigen)
Familie:Acipenseridae (Steuren)
Geslacht:Huso
Soort
Huso dauricus
(Georgi, 1775)
Originele combinatie
Acipenser dauricus Georgi, 1775
Synoniemen
  • Acipenser mantschuricus Basilewsky, 1855
  • Acipenser orientalis Pallas, 1814
  • Huso orientalis (Pallas, 1814)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Siberische huso op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vissen

De Siberische huso[2] (Huso dauricus) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de steuren (Acipenseridae).[3] De wetenschappelijke naam van de soort is gepubliceerd in 1775 door Johann Gottlieb Georgi.

De Siberische huso is een van de grootste zoetwatervissen ter wereld; ze kunnen meer dan 5,6 meter lang worden meer dan 1000 kilogram wegen. Ook kunnen ze meer dan 80 jaar oud worden.[4]

De Siberische huso komt voor in het stroomgebied van de Amoer in het Russische Verre Oosten en Mantsjoerije.

Net als de iets grotere belugasteur (Huso huso) worden de eitjes gegeten als kaviaar; dit heeft geleid tot overbevissing.[4] De soort werd in 2022 op de Rode Lijst van de IUCN als kritiek geclassificeerd. De omvang van de populatie is volgens de IUCN dalend.[1] De laatste jaren draagt ook vervuiling van de Amoer bij aan de daling van de populatie.[4] De mogelijke bouw van dammen in de Amoer zou het aantal broedplaatsen verder terug kunnen dringen.[4]