idylle
- idyl·le
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘dichterlijke schildering van eenvoudig leven’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1784 [1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | idylle | idyllen idylles |
| verkleinwoord |
- (kunst) een genre gedichten, korte verhalen en schilderijen, waarin eenvoudige, onschuldige mensen figureren, die harmonisch leven in een vredige, natuurlijke omgeving
- toestand van eenvoudig, vreedzaam leven (zodanig dat het in een idyllisch gedicht beschreven zou kunnen worden)
- De idylle werd wreed gestoord.
- De streek is een bosrijke idylle.
1. een genre gedichten, korte verhalen en schilderijen
- Het woord idylle staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "idylle" herkend door:
| 82 % | van de Nederlanders; |
| 76 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "idylle" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be