kwetsen

• Geluid:  kwetsen    (hulp, bestand)
• IPA: /kwɛtsə(n)/

• kwet·sen

• Ontwikkeld uit Middelnederlands quetcen, uit Oudnederlands quezzon “kwetsen” (10e eeuw). In de betekenis van ‘beschadigen, bezeren’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 ^[1].
• Herkomst onduidelijk, mogelijk ontleend aan of beïnvloed door Oudfrans quasser “kwetsen, kneuzen”, “verbrijzelen” (modern Frans casser, Picardisch quachier), ook in Duits quetschen “kneuzen” (Middelhoogduits quetzen, quetschen “slaan”, “verwonden”). ^[2]

kwetsen

1. beschadigen, schaden

   • De tocht over de hobbelige keien kwetste de geplukte bosbessen die we achter in de auto hadden liggen. 

2. beledigen, schofferen

   • Hij voelde zich erg gekwetst door die opmerking. 

de kwetsen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kwets

• Het woord kwetsen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kwetsen" herkend door: