medeplichtig

• Geluid:  medeplichtig    (hulp, bestand)
• IPA: /ˌmedəˈplɪxtəx/

• me·de·plich·tig

• In de betekenis van ‘opzettelijk behulpzaam bij een misdrijf’ voor het eerst aangetroffen in 1558 ^[1]
• samenstelling 'mede' ook en Middelnederlands 'plichtig' schuldig
• Samenstellende afleiding van mede en de stam van plegen met het achtervoegsel -ig ^[2]

• medeplichtig zijn aan

medeplichtig

1. (juridisch) bewust bijgedragen hebbend tot een bepaalde wandaad

   • De aan berovingen medeplichtige man werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenis. 

2. bewust profiteren van een moreel verwerpelijk iets

   ▸ Alleen Ingeborg zou ertegen geprotesteerd hebben, maar wij anderen zitten tevreden en medeplichtig te smullen, peinsde Lauritz terwijl hij genoot van een stuk vlees dat zo mals was dat het, zoals de uitdrukking luidde, bijna smolt in je mond, Eerst komt het vreten, dan de moraal.^[3]

• medeplichtige, medeplichtigheid

• Het woord medeplichtig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "medeplichtig" herkend door: