procuratie
- Geluid: procuratie (hulp, bestand)
- pro·cu·ra·tie
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘volmacht’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1356 [1]
- afgeleid van het Franse procuration (met het achtervoegsel -atie) [2]
- Naamwoord van handeling van procureren met het achtervoegsel -atie [3]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | procuratie | procuraties |
| verkleinwoord | - | - |
- volmacht om namens een ander, (bijv. een firma) op te treden
- het bewijsstuk van zo'n volmacht
- Het woord procuratie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "procuratie" herkend door:
| 88 % | van de Nederlanders; |
| 83 % | van de Vlamingen.[5] |
- ↑ "procuratie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Wiktionnaire
- ↑ procuratie op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be