uitscheiden

Nederlands

uitscheiden

ergatief ~ met ergens mee ophouden, stoppen
- Schei toch uit!
ergatief, (pregnant) ~ over niet langer over iets praten (in deze betekenis vooral als gebiedende wijs)

uitscheiden

overgankelijk een stof het lichaam laten verlaten
- Was wordt door bijen uitgescheiden.

1. stoppen

2. voortbrengen

Het woord uitscheiden staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "uitscheiden" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.^[1]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
uitscheiden	scheed uit, schee uit scheidde uit	uitgescheden uitgescheeën uitgescheiden
klasse 1 zwak -d gemengd	volledig