Alfabet białoruski (arabski)
Wygląd
Arabski alfabet białoruski – alfabet wykształcony w XVI wieku na potrzeby Tatarów litewskich, którzy przejęli język ruski. Jako iż w podstawowym alfabecie arabskim brakowało niektórych liter, wykorzystano litery perskie lub utworzono nowe.
Np. dla głosek: ž, č i p (ж, ч i п) przyjęto znaki:
پ چ ژ
A dla głosek: dz i c (дз i ц) utworzono nowe znaki:
ࢯ ࢮ
Dwa ostatnie znaki w standardzie Unikodu mają zajmować kolejno miejsca: U+08AE oraz U+08AF[1][2].
Wszystkie znaki w różnych alfabetach[edytuj | edytuj kod]
Samogłoski[edytuj | edytuj kod]
-
Samogłoski A, E; na początku słowaاَ
-
Samogłoski I, Y; na początku słowaاِ
-
Samogłoski U, O; na początku słowaاُ
-
Brak samogłoski
-
Podwojenie spółgłoski
Spółgłoski[edytuj | edytuj kod]
Ligatura[edytuj | edytuj kod]
Cyrylica | Łacinka | Arabski | |||
---|---|---|---|---|---|
Formy kontekstowe | Izolowana | ||||
Końcowa | Środkowa | Początkowa | |||
Ла ла, Ля ля | Ła ła, La la | ـلا
|
لا
|
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Д-р Я. Станкевіч. Беларускія мусульмане і беларуская літаратура арабскім пісьмом. [Адбітка з гадавіка Беларускага Навуковага Таварыства, кн. I.] – Вільня: Друкарня Я. Левіна, 1933 ; Менск: Беларускае коопэрацыйна-выдавецкае таварыства „Адраджэньне”, 1991 [факсімільн.]. – 3-е выд.