Przejdź do zawartości

Alison Van Uytvanck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alison Van Uytvanck
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1994
Vilvoorde

Wzrost

173 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2009

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Ann Devries

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

5 WTA, 3 WTA 125, 16 ITF

Najwyżej w rankingu

37 (13 sierpnia 2018)

Australian Open

2R (2021, 2022)

Roland Garros

QF (2015)

Wimbledon

4R (2018)

US Open

2R (2019, 2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

66 (16 maja 2022)

Australian Open

3R (2023)

Roland Garros

2R (2020, 2022)

Wimbledon

3R (2015)

US Open

3R (2021)

Strona internetowa

Alison Van Uytvanck (ur. 26 marca 1994 w Vilvoorde) – belgijska tenisistka, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2011 wygrała cztery turnieje rangi ITF, w 2012 – dwa, a w 2013 – trzy. Reprezentowała Belgię w Fed Cup 2012 w deblu.

Wygrała w pierwszej rundzie Brussels Ladies Open 2011 po przejściu kwalifikacji. W następnym roku dostała się do ćwierćfinału Brussels Open 2012 w singlu, tym razem po otrzymaniu dzikiej karty, gdzie przegrała z najwyżej rozstawioną w turnieju Agnieszką Radwańską 2:6, 1:6.

W 2013 roku otrzymała dziką kartę do zawodów w Brukseli, gdzie przegrała w pierwszej rundzie. W Birmingham przeszła przez kwalifikacje i pokonała rozstawioną Ayumi Moritę, by w drugim meczu ulec innej kwalifikantce, Marii Sanchez. W Budapeszcie przegrała pierwsze spotkanie. W sezonie osiągnęła drugą rundę kwalifikacji do wielkoszlemowego Wimbledonu i trzecią do US Open. W zawodach kategorii WTA 125K series w Tajpej zwyciężyła w grze pojedynczej i zanotowała finał w grze podwójnej.

W sezonie 2014 awansowała do ćwierćfinału turnieju we Florianópolis.

W zawodach cyklu WTA Tour Belgijka wygrała pięć turniejów w grze pojedynczej, w grze podwójnej natomiast zwyciężyła w dwóch turniejach z czterech rozegranych finałów. Triumfowała też w trzech turniejach singlowych w cyklu WTA 125 z czterech osiągniętych finałów, w deblu zaś osiągnęła dwa finały zawodów tej kategorii.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była związana z belgijską tenisistką Greet Minnen[1], z którą w grudniu 2020 roku się zaręczyła, ale po kilku miesiącach para rozstała się[2]. W lipcu 2023 roku wzięła ślub z Emilie Vermeiren[3].

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R 1R 1R A 1R 1R 1R 2R 2R 1R A 0 / 9 2 – 9
French Open A A A A 1R QF A 2R 2R 1R 2R 1R 2R A 0 / 8 8 – 8
Wimbledon A A A Q2 2R 1R 1R 1R 4R 2R NH 1R 1R A 0 / 8 5 – 8
US Open A A A Q3 1R 1R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 2R A 0 / 9 2 – 9
Ranking na koniec roku 829 297 220 129 80 42 124 75 50 47 63 68 54 299 0 / 34 17 – 34

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 1R A 1R 1R 1R 1R 1R 3R A 0 / 7 2 – 7
French Open A A A A A A A A 1R 1R 2R 1R 2R A 0 / 5 2 – 5
Wimbledon A A A A A 3R A A A 2R NH 2R A A 0 / 3 4 – 3
US Open A A A A 1R 1R A A 1R A 1R 3R 1R A 0 / 6 2 – 6
Ranking na koniec roku 988 319 508 365 107 294 186 123 102 87 183 348 0 / 21 10 – 21

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]

Alison Van Uytvanck nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 5 (5–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 17 września 2017 Québec Dywanowa (hala) Węgry Tímea Babos 5:7, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 2. 25 lutego 2018 Budapeszt Twarda (hala) Słowacja Dominika Cibulková 6:3, 3:6, 7:5
Zwyciężczyni 3. 24 lutego 2019 Budapeszt Twarda (hala) Czechy Markéta Vondroušová 1:6, 7:5, 6:2
Zwyciężczyni 4. 28 września 2019 Taszkent Twarda Rumunia Sorana Cîrstea 6:2, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni 5. 2 października 2021 Nur-Sułtan Twarda (hala) Kazachstan Julija Putincewa 1:6, 6:4, 6:3

Gra podwójna 4 (2–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 15 lutego 2015 Antwerpia Twarda (hala) Belgia An-Sophie Mestach Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
4:6, 6:3, 5–10
Zwyciężczyni 1. 20 października 2018 Luksemburg Twarda (hala) Belgia Greet Minnen Białoruś Wiera Łapko
Luksemburg Mandy Minella
7:6(3), 6:2
Finalistka 2. 21 maja 2021 Belgrad Ceglana Belgia Greet Minnen Serbia Aleksandra Krunić
Serbia Nina Stojanović
0:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 18 września 2021 Luksemburg Twarda (hala) Belgia Greet Minnen Nowa Zelandia Erin Routliffe
Belgia Kimberley Zimmermann
6:3, 6:3

Finały turniejów WTA 125

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 4 (3–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 10 listopada 2013 Tajpej Dywanowa (hala) Belgia Yanina Wickmayer 6:4, 6:2
Finalistka 1. 4 sierpnia 2019 Karlsruhe Ceglana Rumunia Patricia Maria Țig 6:3, 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 19 grudnia 2021 Limoges Twarda (hala) Rumunia Ana Bogdan 6:2, 7:5
Zwyciężczyni 3. 19 czerwca 2022 Gaiba Trawiasta Włochy Sara Errani 6:4, 6:3

Gra podwójna 2 (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 10 listopada 2013 Tajpej Dywanowa (hala) Niemcy Anna-Lena Friedsam Francja Caroline Garcia
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
3:6, 3:6
Finalistka 2. 15 maja 2022 Karlsruhe Ceglana Jana Sizikowa Egipt Majar Szarif
Węgry Panna Udvardy
7:5, 4:6, 2–10

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25/35 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 13/02/2011 Portugalia Vale Do Lobo 10 000 twarda Bułgaria Elica Kostowa 6:4, 4:6, 6:2
2. 13/03/2011 Francja Dijon 10 000 twarda Francja Claire Feuerstein 6:2, 6:3
3. 08/05/2011 Wielka Brytania Edynburg 10 000 ziemna Polska Justyna Jegiołka 6:7(5), 6:4, 6:2
4. 06/11/2011 Wielka Brytania Sunderland 10 000 twarda Wielka Brytania Tara Moore 6:4, 6:1
5. 15/01/2012 Wielka Brytania Glasgow 10 000 twarda Wielka Brytania Francesca Stephenson 6:3, 6:0
6. 11/11/2012 Francja Equeurdreville 25 000 twarda Francja Julie Coin 6:1, 3:6, 6:3
7. 27/01/2013 Francja Andrézieux-Bouthéon 25 000 twarda Chorwacja Ana Vrljić 6:1, 6:4
8. 28/04/2013 Szwajcaria Chiasso 25 000 ziemna Polska Katarzyna Kawa 7:6(2), 6:3
9. 22/09/2013 Wielka Brytania Shrewsbury 25 000 twarda Rosja Marta Sirotkina 7:5, 6:1
10. 17/07/2016 Stany Zjednoczone Stockton 50 000 twarda Rosja Anastasija Piwowarowa 6:3, 3:6, 6:2
11. 02/10/2016 Stany Zjednoczone Las Vegas 50 000 twarda Stany Zjednoczone Sofia Kenin 3:6, 7:6(4), 6:2
12. 20/06/2021 Wielka Brytania Nottingham 100 000 trawiasta Australia Arina Rodionowa 6:0, 6:4
13. 05/06/2022 Wielka Brytania Surbiton 100 000 trawiasta Australia Arina Rodionowa 7:6(3), 6:2
14. 08/10/2023 Francja Reims 25 000 twarda Julia Awdiejewa 6:4, 6:4
15. 21/04/2024 Tunezja Hammamet 35 000 ziemna Burundi Sada Nahimana 6:4, 6:2
16. 09/06/2024 Wielka Brytania Surbiton 100 000 trawiasta Niemcy Tatjana Maria 6:7(5), 6:1, 6:2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jim Buzinski: Alison Van Uytvanck in relationship with fellow pro tennis player Greet Minnen. outsport.com, 2018-03-05. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  2. Marija: Alison Van Uytvanck reveals new girlfriend, Emilie Vermeiren. womenstennisblog.com, 2022-05-29. [dostęp 2023-07-20]. (ang.).
  3. Wirtualna Polska Media, Rywalka Igi Świątek wzięła ślub z kobietą! [online], sportowefakty.wp.pl, 16 lipca 2023 [dostęp 2023-07-17] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]