Przejdź do zawartości

Anna Kurnikowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Kurnikowa
А́нна Ку́рникова
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Anna Siergiejewna Kurnikowa

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1981
Moskwa

Wzrost

173 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

październik 1995

Zakończenie kariery

2003

Trener

Larysa Preobrażenska

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

8 (20 listopada 2000)

Australian Open

QF (2001)

Roland Garros

4R (1998, 1999)

Wimbledon

SF (1997)

US Open

4R (1996, 1998)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

16 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (22 listopada 1999)

Australian Open

W (1999, 2002)

Roland Garros

F (1999)

Wimbledon

SF (2000, 2002)

US Open

QF (1996, 2002)

Strona internetowa

Anna Siergiejewna Kurnikowa, ros. А́нна Серге́евна Ку́рникова (ur. 7 czerwca 1981 w Moskwie) – rosyjska tenisistka, posiadająca również obywatelstwo amerykańskie.

Mistrzyni Australian Open z lat 1999 i 2002 w grze podwójnej; finalistka Wimbledonu w 1999 i US Open w 2000 w grze mieszanej; dwukrotna zwyciężczyni mistrzostw WTA w grze podwójnej (1999, 2000); liderka rankingu gry podwójnej; reprezentantka Rosji w Pucharze Federacji i na letnich igrzyskach olimpijskich.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Anna Kurnikowa rozpoczęła treningi tenisowe w wieku pięciu lat. Pomiędzy 1992 a 1997 trenowała w Akademii Tenisowej Nicka Bollettieriego na Florydzie w Stanach Zjednoczonych. W 1994 rozpoczęła występy w rozgrywkach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Jeszcze w tym samym sezonie zagrała w ćwierćfinale Wimbledonu, zatrzymana przez Martinę Hingis. Rok później w Londynie była w półfinale, pokonana przez Tamarine Tanasugarn. W 1995 w parze z Polką Aleksandrą Olszą odnotowała wicemistrzostwo US Open. Według notowań z 31 grudnia 1995 była najlepszą juniorką świata w rankingu singlowym.

Status profesjonalnej tenisistki otrzymała w 1995 roku. We wrześniu tego roku zadebiutowała w turnieju WTA w grze pojedynczej, przechodząc pomyślnie eliminacje w Moskwie. Pierwszy mecz w ramach drabinki głównej rozegrała z Niemką Marketą Kochta i wygrała 6:4, 3:6, 6:3; w drugiej rundzie po wyrównanym pojedynku musiała uznać wyższość Sabine Appelmans (28 WTA). Przełom w jej karierze nastąpił w sierpniu 1996, kiedy to po przejściu kwalifikacji doszła do czwartej rundy wielkoszlemowego US Open – był to jej wielkoszlemowy debiut i dopiero drugi zawodowy występ. W trzeciej rundzie ograła Barbarę Paulus (14 WTA), a uległa Steffi Graf. Awansowała do czołowej setki rankingu WTA.

Kurnikowa podczas turnieju WTA w Sydney w 2002 roku

W maju 1997 w Berlinie ograła Arantxę Sanchez Vicario, a wkrótce w swoim wimbledońskim debiucie doszła aż do finału. To był drugi przypadek w erze open, gdy kobieta w pierwszym swoim występie osiągnęła półfinał (poprzednia była Chris Evert, 1976, a następna Alexandra Stevenson w 1999). Na liście wyeliminowanych przez Kurnikową tenisistek znalazły się Anke Huber, Helena Suková i Iva Majoli; przegrała natomiast z Hingis. W Miami w 1998 po raz pierwszy w karierze awansowała do indywidualnego finału. Ograła same wybitne rywalki: Mirjanę Lučić, Monicę Seles, Conchitę Martinez, Lindsay Davenport i Arantxę Sanchez Vicario, nie dając rady jedenastej w światowym rankingu Venus Williams. Występ ten dał jej miejsce w gronie dwudziestu najlepiej grających kobiet świata. W maju po raz pierwszy zwyciężyła Hingis (ówczesną liderkę tenisa damskiego, stało się to w ćwierćfinale w Berlinie). Była to pierwsza porażka Szwajcarki z tenisistką młodszą od niej. W Eastbourne Rosjanka awansowała po raz pierwszy do półfinału na kortach trawiastych, po trzysetowym zwycięstwie z Graf oddała walkowerem mecz z Sanchez Vicario. Podczas pojedynku z Niemką niefortunnie upadła, czego skutkiem była kontuzja prawego nadgarstka i rozbrat z tenisem na kilka tygodni. Powróciła latem, dochodząc do czwartej rundy US Open. Po raz pierwszy zakwalifikowała się do mistrzostw WTA, rozgrywanych systemem pucharowym. W pierwszym meczu nie dała rady Monice Seles. Regularnie dochodziła przynajmniej do turniejowych ćwierćfinałów. W marcu 1999 zagrała w finale w Hilton Head, gdzie poległa z Hingis, swoją deblową partnerką. W Amelia Island wyeliminowała Jennifer Capriati i wiceliderkę klasyfikacji światowej, Lindsay Davenport. Odnotowała czwarte rundy trzech imprez wielkoszlemowych (w czwartej, US Open, nie wystąpiła; przyczyną była kontuzja prawej stopy, której nabawiła się w Kanadzie). Jednocześnie zakończyła rok jako najlepsza deblistka świata.

Po serii półfinałów, w październiku 2000 otrzymała kolejną szansę na zdobycie singlowego tytułu WTA. Zagrała w finale w Moskwie, ale na jej drodze do pucharu ponownie stanęła Hingis. Szwajcarka wyeliminowała też Kurnikową w półfinale mistrzostw WTA, choć i tak był to najlepszy jak dotąd występ Rosjanki w tej imprezie. W grze podwójnej Hingis i Kurnikowa zdobyły główne trofeum.

Kontuzja lewej stopy znacznie zredukowała kalendarz startów Anny w roku 2001. W styczniu osiągnęła ćwierćfinał Australian Open i półfinał w Tokio (obydwa mecze przegrała z Davenport). Po wielomiesięcznej przerwie dopiero w październiku w Luksemburg udało się jej wygrać mecz, doszła do ćwierćfinału pokonana przez Kim Clijsters. W styczniu 2002 doszła do jednej drugiej finału w Auckland, ale z kretesem przegrała w spotkaniu otwarcia w Melbourne z Justine Henin. Była w najlepszej czwórce w Tokio, Acapulco i San Diego. Jesienią w Szanghaju po raz ostatni doszła do finału zawodów WTA, jednak i tym razem nie zdołała sięgnąć po mistrzostwo, zdobywając tylko pięć gemów w konfrontacji z Anną Smasznową.

W sezonie 2003 walczyła z kontuzją pleców i seryjnie odpadała we wczesnych fazach imprez. Jej ostatni mecz w WTA Tour miał miejsce w kwietniu w Charleston w rundzie numer jeden; skreczowała w starciu z Conchitą Martinez przy stanie 4:6, 1:1. W maju próbowała jeszcze swoich sił w zawodach Międzynarodowej Federacji Tenisowej w Sea Island i Charlottesville; w tym drugim turnieju przegrała z Brazylijką Bruną Colosio (384 WTA) w trzech setach i to był jej ostatni oficjalny pojedynek.

Kurnikowa w 2009 roku

Anna Kurnikowa to utytułowana deblistka. Passa jej sukcesów rozpoczęła się w 1995 roku finałem w Moskwie, osiągniętym w parze z Aleksandrą Olszą. Pierwsze mistrzostwo zdobyła w 1998 w Tokio w duecie z Monicą Seles. Jej drugi tytuł był jednocześnie jej pierwszym triumfem w Wielkim Szlemie – w finale Australian Open 1999 razem z Hingis pokonały Lindsay Davenport i Natallę Zwierawą. W tym samym sezonie wygrały Mistrzostwa WTA w Nowym Jorku po finale z Łarysą Sawczenko i Arantxą Sanchez Vicario. W tym samym turnieju okazały się najlepsze w edycji 2000, ale tym razem ograły w decydującym spotkaniu Nicole Arendt i Manon Bollegraf. W styczniu 2002 Kurnikowa wygrała swój ostatni turniej wielkoszlemowy w ramach Australian Open. Finałowymi rywalkami Rosjanki i partnerującej jej niezmiennie Szwajcarki były Daniela Hantuchová i Sanchez Vicario. Ostatni tytuł Anna zdobyła we wrześniu 2002 w Szanghaju w parze z Tajwanką Janet Lee. Jej partnerkami deblowymi były również Julie Halard, Natalla Zwierawa, Barbara Schett i Lindsay Davenport. Rosjanka przez dziesięć tygodni, od 22 listopada 1999 do 30 stycznia 2000, zajmowała pierwsze miejsce w światowej klasyfikacji deblistek WTA; jak dotąd jest jedyną kobietą z Rosji, która była najlepszą deblistką globu.

Kurnikowa regularnie brała udział w rozgrywkach gry mieszanej, dwukrotnie kończąc swoje występy na finałach. W 1999 z Jonasem Björkmanem została wicemistrzynią Wimbledonu, przegrali wówczas z Lisą Raymond i Leanderem Paesem. Po raz drugi zagrała w decydującym meczu podczas US Open 2000 u boku Maksa Mirnego, nie sprostali Arantxy Sanchez Vicario i Jaredowi Palmerowi. Najlepszy wynik Rosjanki w Australian Open to półfinał (w edycji 1997 z Markiem Knowlesem i w 2000 z Björkmanem), a we French Open ćwierćfinał w 1997 z Knowlesem.

Reprezentowała Rosję w Pucharze Federacji w latach 1996–2000. Zadebiutowała w konfrontacji Rosjanek ze Słowenkami w ramach strefy Europy i Afryki. Dopiero cztery lata później miała szansę zagrać w Grupie Światowej, ale wygrała spośród sześciu pojedynków jedynie deblowy mecz z Australijkami w parze z Jeleną Lichowcewą. Jej bilans meczów singlowych w tym turnieju to 2-5, deblowych natomiast 10-2. Została najmłodszą tenisistką, która brała udział w tych zawodach.

W 1996 w Atlancie zadebiutowała w letnich igrzyskach olimpijskich. W grze pojedynczej przegrała w pierwszej rundzie w trzech setach z Belgijką Laurence Courtois. Podobnie zakończył się jej występ deblowy u boku Jeleny Makarowej, ale tu trafiły na dużo bardziej utytułowane przeciwniczki z Czech, Janę Novotną i Helenę Sukovą, które później sięgnęły po srebrne medale.

Kurnikowa otrzymała od WTA nagrody za Debiut Roku w 1996 oraz razem z Martiną Hingis dla Debla Roku w 1999.

Rosjanka zakończyła swoją sportową karierę w 2003 roku z powodu chronicznego urazu pleców. Mimo że zajmowała ósme miejsce w rankingu WTA (2000), nigdy nie wygrała turnieju zawodowego w grze pojedynczej (była w czterech finałach). Zdobyła szesnaście tytułów deblowych, w tym dwa wielkoszlemowe i dwa podczas mistrzostw WTA, była jedyną w dziejach rosyjską liderką deblowego rankingu kobiet. Dochodziła do finałów imprez Wielkiego Szlema w grze mieszanej.

Po zakończeniu kariery tenisowej

[edytuj | edytuj kod]

Kurnikowa od 2003 roku występuje w ligowych rozgrywkach na terenie Stanów Zjednoczonych, znanych jako World Team Tennis. Do 2007 broniła barw Kansas City Explorers, potem przeniosła się do Sacramento Capitals, a obecnie gra dla St. Louis Aces.

Regularnie bierze udział w meczach pokazowych i charytatywnych. W 2004 była gościem trzech pokazówek zorganizowanych przez Eltona Johna z udziałem Sereny Williams i Andy’ego Roddicka. W styczniu 2005 zagrała po to, by zebrać pieniądze dla ofiar tsunami w Azji Południowo-Wschodniej; towarzyszyli jej Roddick, John McEnroe i Chris Evert. We wrześniu 2008 wzięła udział w Nautica Malibu Triathlon, który odbywał się na Zuma Beach w kalifornijskim Malibu. Wygrała ten wyścig dla kobiecego zespołu K-Swiss. W październiku grała w corocznym meczu charytatywnym, z którego dochód wspiera fundację Eltona Johna pomagającą ludziom chorym na AIDS. Zwyciężyła wówczas w spotkaniu mikstowym w parze z Andym Roddickiem.

2 maja 2009 wystąpiła w Legendary Night w Nowym Jorku razem z McEnroe, Tracy Austin i Jimem Courierem. W czerwcu 2010 po raz pierwszy od siedmiu lat zagrała w parze z Martiną Hingis. Panie wzięły udział w turnieju legend podczas wielkoszlemowego Wimbledonu.

Kariera medialna

[edytuj | edytuj kod]
Anna Kurnikowa w 2009 roku

Anna Kurnikowa uważana jest za jedną z najpiękniejszych kobiet świata. Jej urodę dostrzeżono podczas US Open 1995, gdy miała piętnaście lat. W 2002 magazyn FHM nazwał ją najseksowniejszą kobietą świata, w tym samym roku wystąpiła też w teledysku Enrique Iglesiasa do piosenki Escape. W roku 2000 zagrała epizod w filmie Ja, Irena i Ja. W 2003 zajęła szóste miejsce w zestawieniu magazynu Forbes na najbardziej zaangażowane w karierę medialną kobiety; wyżej od niej notowane były tylko dwie tenisistki – siostry Williams.

22 sierpnia 2003 prowadziła otwarcie NASDAQ Market razem z Jeffem Bezosem i Bobem Greifeldem, współprowadziła World Music Awards 2003 i była prezenterką podczas GQ Men of the Year Awards 2003. Występowała też w licznych filmach dokumentalnych o tematyce tenisowej.

W 2010 wystąpiła w programie telewizyjnym zatytułowanym Co masz do stracenia? jako instruktorka w jednym z tenisowych zadań, wykonywanych przez uczestników programu. W maju 2011 ogłoszono, że tenisistka będzie regularnym gościem dwunastej edycji tego programu w Stanach Zjednoczonych.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Anna Kurnikowa jest córką Siergieja Kurnikowa i jego żony Ałły. Ma młodszego brata Allana. Jej bliskim kuzynem jest kazachski tenisista pochodzenia rosyjskiego, Jewgienij Korolow. Wychowała się w Moskwie, ale po dziesięciu latach razem z rodziną emigrowała do Stanów Zjednoczonych. Mieszka w Miami. Jej brat otrzymał amerykańskie obywatelstwo pod koniec 2009 roku, ona sama rok później.

W 1997 porzuciła jedną z wyższych szkół rosyjskich i rozpoczęła studia na Rosyjskiej Akademii Wychowania Fizycznego.

Kurnikowa związana była z dwoma rosyjskimi hokeistami, Siergiejem Fiedorowem (pojawiły się nawet spekulacje o ich ślubie, który miał mieć miejsce w 2001, małżeństwo miało zakończyć się rozwodem dwa lata później) oraz starszym od niej o dziesięć lat Pawłem Bure. Od 2001 jest partnerką piosenkarza Enrique Iglesiasa, z którym ma troje dzieci – bliźnięta Lucy i Nicholasa oraz córkę Mary[1][2].

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 Z-P
Australian Open A A 1R 3R 4R 4R QF 1R 2R 13 – 7
French Open A A 3R 4R 4R 2R A 1R A 9 – 5
Wimbledon A A SF A 4R 2R A 1R A 9 – 4
US Open A 4R 2R 4R A 3R A 1R A 9 – 5
Ranking na koniec roku 281 65 32 13 12 8 74 35 305 40 – 21

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 Tytuły Z-P
Australian Open A A 1R 2R W SF QF W 3R 2 / 7 22 – 5
French Open A A 3R SF F 3R A A A 0 / 4 13 – 4
Wimbledon A A 2R A A SF A SF A 0 / 3 9 – 3
US Open A QF 2R 3R A 2R A QF A 0 / 5 10 – 5
Ranking na koniec roku 78 40 10 1 4 26 11 176 2 / 19 54 – 17

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 Tytuły Z-P
Australian Open A A SF 2R 1R SF 1R A 2R 0 / 6 10 – 6
French Open A A QF 2R A A A A A 0 / 2 4 – 2
Wimbledon A A 2R A F 1R A QF A 0 / 4 9 – 4
US Open A A 2R A A F A A A 0 / 2 6 – 2
0 / 14 29 – 14

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza 4 (0-4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 29 marca 1998 Miami Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 6:2, 4:6, 1:6
Finalistka 2. 4 kwietnia 1999 Hilton Head Ceglana Szwajcaria Martina Hingis 3:6, 4:6
Finalistka 3. 29 października 2000 Moskwa Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis 3:6, 1:6
Finalistka 4. 15 września 2002 Szanghaj Twarda Izrael Anna Smasznowa 2:6, 3:6

Gra podwójna 28 (16–12)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 24 września 1995 Moskwa Dywanowa Polska Aleksandra Olsza Stany Zjednoczone Meredith McGrath
Łotwa Łarysa Neiland
1:6, 0:6
Finalistka 2. 15 lutego 1998 Paryż Twarda (hala) Łotwa Łarysa Neiland Belgia Sabine Appelmans
Holandia Miriam Oremans
6:1, 3:6, 6:7(3)
Finalistka 3. 1 marca 1998 Linz Dywanowa (hala) Łotwa Łarysa Neiland Francja Alexandra Fusai
Francja Nathalie Tauziat
3:6, 6:3, 4:6
Zwyciężczyni 1. 27 września 1998 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Monica Seles Stany Zjednoczone Mary Joe Fernández
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
6:4, 6:4
Finalistka 4. 11 października 1998 Filderstadt Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
4:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 31 stycznia 1999 Australian Open Twarda Szwajcaria Martina Hingis Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
7:5, 6:3
Zwyciężczyni 3. 28 marca 1999 Indian Wells Twarda Szwajcaria Martina Hingis Stany Zjednoczone Mary Joe Fernández
Czechy Jana Novotná
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 9 maja 1999 Rzym Ceglana Szwajcaria Martina Hingis Francja Alexandra Fusai
Francja Nathalie Tauziat
6:2, 6:2
Finalistka 5. 24 maja 1999 French Open Ceglana Szwajcaria Martina Hingis Stany Zjednoczone Venus Williams
Stany Zjednoczone Serena Williams
3:6, 7:6(2), 6:8
Zwyciężczyni 5. 20 czerwca 1999 Eastbourne Trawiasta Szwajcaria Martina Hingis Czechy Jana Novotná
Białoruś Natalla Zwierawa
6:4, krecz
Finalistka 6. 1 sierpnia 1999 Stanford Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Corina Morariu
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 21 listopada 1999 Chase Championships Dywanowa Szwajcaria Martina Hingis Łotwa Łarysa Neiland
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 7. 9 stycznia 2000 Gold Coast Twarda Francja Julie Halard-Decugis Belgia Sabine Appelmans
Włochy Rita Grande
6:3, 6:0
Finalistka 7. 19 marca 2000 Indian Wells Twarda Białoruś Natalla Zwierawa Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Corina Morariu
2:6, 3:6
Zwyciężczyni 8. 7 maja 2000 Hamburg Ceglana Białoruś Natalla Zwierawa Stany Zjednoczone Nicole Arendt
Holandia Manon Bollegraf
6:7(5), 6:2, 6:4
Finalistka 8. 6 sierpnia 2000 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
6:4, 3:6, 6:7(6)
Zwyciężczyni 9. 8 października 2000 Filderstadt Twarda (hala) Szwajcaria Martina Hingis Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
Austria Barbara Schett
6:4, 6:2
Zwyciężczyni 10. 15 października 2000 Zurych Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis Stany Zjednoczone Kimberly Po
Francja Anne-Gaëlle Sidot
6:3, 6:4
Finalistka 9. 29 października 2000 Moskwa Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis Francja Julie Halard-Decugis
Japonia Ai Sugiyama
6:4, 4:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni 11. 12 listopada 2000 Filadelfia Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
6:2, 7:5
Zwyciężczyni 12. 19 listopada 2000 Chase Championships Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis Australia Nicole Arendt
Holandia Manon Bollegraf
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 13. 13 stycznia 2001 Sydney Twarda Austria Barbara Schett Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
6:2, 7:5
Finalistka 10. 4 lutego 2001 Tokio Dywanowa (hala) Uzbekistan Iroda Tulyaganova Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
6:7(5), 6:2, 6:7(6)
Finalistka 11. 5 sierpnia 2001 San Diego Twarda Szwajcaria Martina Hingis Zimbabwe Cara Black
Rosja Jelena Lichowcewa
6:4, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni 14. 7 października 2001 Moskwa Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis Rosja Jelena Diemientjewa
Rosja Lina Krasnorucka
7:6(1), 6:3
Finalistka 12. 13 stycznia 2002 Sydney Twarda Szwajcaria Martina Hingis Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
walkower
Zwyciężczyni 15. 27 stycznia 2002 Australian Open Twarda Szwajcaria Martina Hingis Słowacja Daniela Hantuchová
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
6:2, 6:7(4), 6:1
Zwyciężczyni 16. 15 września 2002 Szanghaj Twarda Janet Lee Japonia Rika Fujiwara
Japonia Ai Sugiyama
7:5, 6:3

Gra mieszana 2 (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 3 lipca 1999 Wimbledon Trawiasta Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Indie Leander Paes
4:6, 6:3, 3:6
Finalistka 2. 9 września 2000 US Open Twarda Białoruś Maks Mirny Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
Stany Zjednoczone Jared Palmer
4:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Rywalka Wynik
1998 1 runda Stany Zjednoczone Monica Seles 4:6, 3:6
1999 1 runda Francja Mary Pierce 7:6(3), 6:7(5), 0:6
2000 Półfinał Szwajcaria Martina Hingis 6:7(2), 2:6

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1998 Ćwierćfinał Łotwa Łarysa Neiland Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
2:6, 3:6
1999 Zwycięstwo Szwajcaria Martina Hingis Łotwa Łarysa Neiland
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
6:4, 6:4
2000 Zwycięstwo Szwajcaria Martina Hingis Stany Zjednoczone Nicole Arendt
Holandia Manon Bollegraf
6:2, 6:3

Turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 2 (2-0)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 18/02/1996 Stany Zjednoczone Midland Twarda (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Lee-Waters 7:6(2), 6:1
Zwyciężczyni 10/03/1996 Stany Zjednoczone Rockford Twarda Japonia Yuka Yoshida 6:1. 6:4

Gra podwójna 1 (0-1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 10/03/1996 Stany Zjednoczone Rockford Twarda Czechy Ludmila Varmužová Stany Zjednoczone Elly Hakami
Wielka Brytania Valda Lake
2:6, 3:6

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie 1996, reprezentując państwo  Rosja
I runda  Belgia: Laurence Courtois 6:1, 2:6, 2:6

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie 1996, reprezentując państwo  Rosja
I runda Rosja Jelena Makarowa  Czechy: Jana Novotná / Helena Suková [2] 2:6, 2:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1995 Stany Zjednoczone US Open Twarda Polska Aleksandra Olsza Stany Zjednoczone Corina Morariu
Czechy Ludmila Varmužová
3:6, 3:6
Finalistka 1996 Francja French Open Ceglana Czechy Ludmila Varmužová Włochy Alice Canepa
Włochy Giulia Casoni
2:6, 7:5, 5:7

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Milena Majek: Enrique Iglesias został ojcem bliźniąt. Plejada, 2017-12-19. [dostęp 2017-12-19]. (pol.).
  2. Córka Kurnikowej i Iglesiasa skończyła roczek. Rodzice pokazali zdjęcie. Wprost, 2021-02-04. [dostęp 2021-03-05]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]