Przejdź do zawartości

Barbara Labuda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Labuda
Ilustracja
Barbara Labuda (1990)
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1946
Żmigród

Ambasador RP w Luksemburgu
Okres

od 2005
do 2010

Następca

Bartosz Jałowiecki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Barbara Labuda na uroczystościach zakończenia Roku Reymontowskiego (2001)
Wizerunek Barbary Labudy na muralu „Kobiety Wolności” w Gdańsku

Barbara Lidia Labuda z domu Ciesielska (ur. 19 kwietnia 1946 w Żmigrodzie) – polska polityk, romanistka, doktor nauk humanistycznych, działaczka opozycji demokratycznej w czasach PRL. Posłanka na Sejm X, I i II kadencji, minister w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2005–2010 ambasador RP w Luksemburgu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła w 1970 studia w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1984 na Wydziale Filologicznym UWr uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych. Pracowała w Instytucie Filologii Romańskiej na tej uczelni[1].

W latach 1975–1979 prowadziła biblioteczkę wydawnictw emigracyjnych i niezależnych we Wrocławiu. W latach 1976–1980 współpracowała z Komitetem Obrony Robotników[2]. W latach 1978–1979 przebywała we Francji. W 1980 wstąpiła do „Solidarności”. W stanie wojennym od 13 do 15 grudnia 1981 uczestniczyła w strajkach we Wrocławiu. W październiku 1982 została aresztowana, a w kwietniu 1983 skazano ją na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywała we Wrocławiu i Krzywańcu. Zwolniona w lipcu 1983 na mocy amnestii. W 1982 w przyczyn politycznych została zwolniona z pracy.

W 1989 została posłanką na Sejm kontraktowy z poparciem Komitetu Obywatelskiego, wybraną w okręgu Wrocław-Fabryczna. W 1991 i 1993 uzyskiwała ponownie mandat poselski w okręgach wrocławskich: nr 11 i nr 50 z ramienia Unii Demokratycznej. W 1994 została członkinią Unii Wolności. Odeszła z niej w następnym roku, popierając w drugiej turze wyborów prezydenckich w 1995 Aleksandra Kwaśniewskiego. Do 1997 pozostawała posłanką niezrzeszoną, nie ubiegała się o reelekcję.

Od 1995 do 2005 pełniła funkcję ministra w Kancelarii Prezydenta RP. Pod koniec drugiej kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego została powołana na urząd ambasadora RP w Luksemburgu. Odwołana ze stanowiska ambasadora z dniem 31 lipca 2010[3].

Została członkinią rady programowej Kongresu Kobiet, a w 2011 „ministrem ds. świeckości państwa i wielokulturowości” w tzw. gabinecie cieni Kongresu Kobiet. W 2019 stanęła na czele komitetu poparcia partii Wiosna Roberta Biedronia[4]. Weszła również w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[5].

W 2005 opublikowała książkę Poszukiwania, traktującą o „dojrzewaniu do duchowości” i „filozoficznych poszukiwaniach”[6]. W 2019 ukazała się jej książka Dziwne światy[7].

Była związana z ruchem Antrovis[8].

Odznaczenia i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 otrzymała Legię Honorową V klasy[9], a w 2011 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[10].

W 2019 jej wizerunek znalazł się na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Siostra Jana Ciesielskiego[12]. W latach 1968–1998 była żoną Aleksandra Labudy, z którym ma syna[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dr Barbara Labuda, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-05-06].
  2. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 467.
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca 2010 r. nr 110-17-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 746).
  4. „Bliżej San Escobaru niż Europy”. Biedroń przedstawił propozycje. interia.pl, 4 kwietnia 2019. [dostęp 2020-01-31].
  5. Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
  6. Od autorki. W: Barbara Labuda: Poszukiwania. Warszawa: Jacek Santorski & Co Agencja Wydawnicza, 2005, s. 11. ISBN 83-89763-09-5.
  7. Barbara Labuda: Dziwne światy. Warszawa: Prószyński Media, 2019. ISBN 978-83-8169-092-8. OCLC 1107592565.
  8. Sekty – w poszukiwaniu prawdy. onet.pl, 18 października 2000. [dostęp 2020-09-20].
  9. Udział Prezydenta RP w uroczystości wręczenia Minister Barbarze Labudzie insygniów Orderu Kawalera Legii Honorowej. prezydent.pl, 7 września 2004. [dostęp 2020-01-31].
  10. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 czerwca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 866).
  11. Izabela Biała: Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki. gdansk.pl, 5 lipca 2019. [dostęp 2021-05-14].
  12. Pogrzeb Andrzeja Ciesielskiego. Stowarzyszenie Sieć Solidarności, 19 września 2013. [dostęp 2022-07-24].
  13. Barbara Ciesielska. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-07-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]