Bitwa o Corregidor (1942)
II wojna światowa, wojna na Pacyfiku, część kampanii filipińskiej | |||
Kapitulacja amerykańskich żołnierzy na Corregidorze, 6 maja 1942 r. | |||
Czas |
5–6 maja 1942 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
wyspa Corregidor i okolice | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
japońska potrzeba całkowitej likwidacji sił amerykańskich na Luzonie i otwarcia wejścia do Zatoki Manilskiej | ||
Wynik |
zwycięstwo Japonii, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Filipin | |||
14°40′00,1″N 120°25′01,2″E/14,666700 120,417000 |
Bitwa o Corregidor – bitwa stoczona na filipińskiej wyspie Corregidor i w jej okolicach w dniach 5–6 maja 1942 roku pomiędzy siłami Stanów Zjednoczonych i Japonii.
Przed bitwą
[edytuj | edytuj kod]7 grudnia 1941 roku lotnictwo i marynarka japońska zaatakowały amerykańską bazę w Pearl Harbor. Rozpoczęła się wojna na Pacyfiku. Niemal w tym samym czasie, lecz po drugiej stronie linii zmiany daty 8 grudnia zaatakowana została Manila.
Przez cały grudzień stolica Filipin była intensywnie bombardowana i nieustannie atakowana przez Japończyków. 2 stycznia Manila została ogłoszona miastem otwartym i opanowana przez nieprzyjaciela. Główne siły amerykańsko-filipińskie zostały jednak wcześniej wycofane na półwysep Bataan.
Główny sztab i stanowisko dowodzenia ulokowano na wyspie Corregidor. Gen. Douglas MacArthur przybył tam łodzią motorową już 2 stycznia. Od początku wiedział, że obrona będzie trudna. Wojsko filipińskie było słabo wyszkolone i wyposażone w przestarzały sprzęt. Bariera językowa pomiędzy Amerykanami i Filipińczykami praktycznie uniemożliwiała jakąkolwiek komunikację. MacArthur postanowił bronić wyspy przez sześć miesięcy. Po tym czasie miała przyjść zza Pacyfiku wielka odsiecz morskich, powietrznych i lądowych sił amerykańskich i odeprzeć Japończyków.
9 stycznia Japończycy zaatakowali Bataan, czyniąc w świetle dnia przeciętne postępy. Jednak w nocy z 9 na 10 stycznia podkradli się do aliantów od tyłu, odnosząc lokalne sukcesy. Filipińska 1 Dywizja Piechoty na skutek naporu Japończyków załamała się i wycofała, część jej żołnierzy dostała się do niewoli. Doprowadziło to do utraty ponad połowy półwyspu.
Bitwa
[edytuj | edytuj kod]11 marca prezydent Franklin Delano Roosevelt rozkazał gen. MacArthurowi ewakuowanie się z wyspy. Dowódca opuścił Corregidor na pokładzie kutra torpedowego. Kilka dni później dotarł do Australii bombowcem Boeing B-17 Flying Fortress.
9 kwietnia Bataan skapitulował, a obrońców popędzono w marszu śmierci, co znacząco obniżyło morale obrońców Corregidoru. Silnie ufortyfikowane pozycje wytrzymały 52 japońskie naloty. Przez miesiąc artyleria obu stron prowadziła bezustanną wymianę ognia. 5 maja na wyspie został wysadzony desant japoński, który stopniowo zdobywał kolejne pozycje, bronione ofiarnie, ale bezskutecznie. 6 maja gen. Johnatan M. Wainwright podpisał akt kapitulacji wszystkich fortów pilnujących wejścia do Zatoki Manilskiej.
Obrona Corregidoru od samego początku nie miała szans na powodzenie. Jednak dzięki uwypukleniu przez ameryka��ską prasę bohaterskiej postawy obrońców, stała się ona doskonałym motywem propagandowym, wydatnie podnoszącym morale i wiarę w zwycięstwo żołnierzy amerykańskich walczących na całym Pacyfiku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Flisowski: Burza nad Pacyfikiem. T. 1. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 113.